Σαράντα τέσσερις έδρες λείπουν από τη Γαλλική Εθνοσυνέλευση, για να μπορέσει ο Εμανουέλ Μακρόν να ξετυλίξει το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα, με σκοπό την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, την αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, καθώς και την ανασύνταξη του προγράμματος των πυρηνικών αντιδραστήρων στο πλαίσιο της ενεργειακής κρίσης, μετά τη ρωσική εισβολή στη Ουκρανία.
Αν κρίνουμε από τα πρωτοσέλιδα των γαλλικών εφημερίδων και ιστοσελίδων και τις δηλώσεις των ηγετών της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς, το αποτέλεσμα των εκλογών, δεν υπόσχεται τίποτα περισσότερο από τη γέννηση ενός επιπλέον προβλήματος.
«Χαστούκι», «ήττα», «ακυβερνησία», «αμφισβήτηση», «εκατόμβη», «άλμα στο άγνωστο», «πολιτικός σεισμός», είναι μερικοί από τους χαρακτηρισμούς των μέσων μαζικής ενημέρωσης για τα αποτελέσματα.
Σύμφωνα με τον ακροαριστερό Μελανσόν, η άνοδος του NUPES, από μόνη της δεν λέει κάτι. Ο στόχος του ήταν να στερήσει από τον Γάλλο πρόεδρο τη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Έτσι, αυτό που μετράει για τον Μελανσόν, πάνω απ' όλα είναι η εκλογική ήττα του Μακρόν.
Σύμφωνα με την ακροδεξιά Μαρίν Λεπέν, ο στόχος της επετεύχθη. Ποιος ήταν ο στόχος; Να έχει μειοψηφία ο Μακρόν και να ακολουθηθεί η πολιτική της Εθνικής Συσπείρωσης εναντίον της παγκοσμιοποίησης. Η ηγέτιδα της ακροδεξιάς, δήλωσε ότι θα επιδιώξει «να ενώσει όλους τους πατριώτες, όχι μόνο από τη δεξιά αλλά και από την αριστερά».
Η ταύτιση των θέσεων της ακροαριστεράς και της ακροδεξιάς, δεν περιγράφεται μόνο στο επίπεδο των δηλώσεων. Υπήρξε σύμπραξη στην μετακίνηση και μετανάστευση ψήφων, καθώς και στην προσπάθεια αποκλεισμού των υποψηφίων της προεδρικής πλειοψηφίας, με σκοπό τη νίκη των δυνάμεων του «αντί».
Σύμφωνα με δημοσίευση της διαδικτυακής ομάδας «Οι Έλληνες Φίλοι της Renaissance - Emmanuel Macron President», παρατηρήθηκε μια αυθόρμητη σύμπραξη των εκλογέων και μια άτυπη -ή και όχι- συμμαχία, σε αρκετές εκλογικές περιφέρειες. Χαρακτηριστική περίπτωση ήταν αυτή του επικεφαλής της προεδρικής πλειοψηφίας και πρώην Υπουργού Εσωτερικών C. Castaner. Ο συγκεκριμένος υποψήφιος, στον πρώτο γύρο ήταν 1ος με 10.232 ψήφους, προηγούμενος του αντιπάλου του από το στρατόπεδο του Μελανσόν, που είχε λάβει 9.940 ψήφους.
Στον δεύτερο γύρο ο πρώην υπουργός έλαβε 15.134 ψήφους, ωστόσο έχασε την έδρα από τον υποψήφιο της ακροαριστεράς, που πήρε 16.063 ψήφους. Από που άντλησε αυτές τις 6.000 ψήφους; Την απάντηση την δίνουν τα μαθηματικά, αν λάβουμε υπ' όψιν μας, ότι ο ακροδεξιός υποψήφιος είχε λάβει στο πρώτο γύρο 7.906.
Χωρίς να είμαστε πολιτικοί αναλυτές, εύκολα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι δυνάμεις του «αντί», ενισχύθηκαν σημαντικά, συγκροτώντας ένα άτυπο μέτωπο. Κοινό σημείο αναφοράς; Η αντίθεση τους στις μεταρρυθμίσεις και στην πορεία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, με βάση τον αναβαθμισμένο ρόλο που θα μπορούσε να παίξει, ο πρόεδρος Μακρόν.
Το μυαλό μας δεν μπορεί να ταξιδεύει παρά στο ελληνικό 2015, όταν το εγχώριο αντιδραστικό κίνημα, είχε φέρει το συνονθύλευμα των εμμονικών αριστερών, των σκληρών παλαιοπασόκων και των ακροδεξιών στην κυβέρνηση, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα.
