Όταν πριν από 43 έτη ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, έβαζε την υπογραφή του στην ιστορική συμφωνία προσχώρησης της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα, στο κέντρο των Αθηνών χιλιάδες διαδηλωτών πραγματοποιούσαν πορείες με συνθήματα το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο» και το «Όχι στο κυνήγι των εξοπλισμών, ζήτω η φιλία των λαών.»
Είχε προηγηθεί η υπογραφή της συμφωνίας σύνδεσης Ελλάδας – ΕΟΚ, τον Ιούνιο του 1961, που είχε διακοπεί απότομα με τη στρατιωτική δικτατορία τον Απρίλιο του 1967, αλλά ενεργοποιήθηκε εκ νέου, μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974. Και είχε ακολουθήσει η αίτηση για πλήρη ένταξη, στις 12 Ιουνίου 1975, με επιστολή που ο Kωνσταντίνος Καραμανλής απηύθυνε στον τότε πρόεδρο του Συμβουλίου Υπουργών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, Υπουργό Εξωτερικών της Ιρλανδίας G. Fitzgerald.
Αν εξαιρέσουμε το καταστροφικό διάλειμμα του 2015, που η χώρα είχε βρεθεί χάρη στην ιδεοληπτική εμμονή του Αλέξη Τσίπρα και τον οικονομικό τσαρλατανισμό του Γιάννη Βαρουφάκη, με το ένα πόδι εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, ουδείς έχει αμφισβητήσει στην ουσία, την ευρωπαϊκή πορεία και τον δυτικό προσανατολισμό της Ελλάδας.
Το «να μοιράσουμε το Αιγαίο» του πρώην υπουργού Εξωτερικών επί κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, το «οι θάλασσες δεν έχουν σύνορα» του πρώην πρωθυπουργού και το «με την Τουρκία θα το ρισκάρουμε» που είχε πει σε συνέντευξη του, επιφανές στέλεχος του Σύριζα, αποτελούν εξαιρέσεις στον κανόνα. Εξαιρέσεις που αποσκοπούσαν στην αποσυμπίεση των ιδεοληπτικών συνιστωσών του Σύριζα, που ονειρεύονται εξεγέρσεις και επαναστάσεις όλη την ημέρα.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι καταψηφίσεις των αμυντικών συμφωνιών της Ελλάδας με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία. Είναι σίγουρο, ότι αν ο Σύριζα ήταν στην κυβέρνηση θα υπέγραφε μέχρι και τις χαρτοπετσέτες, στην επίσημη τελετή της υπογραφής των συμφωνιών και στο γεύμα που ακολούθησε.
Ωστόσο, εντύπωση προκάλεσε ένα άρθρο που αναρτήθηκε σε μια ιστοσελίδα φιλική προς το Σύριζα, εν μέσω της πρωτοφανούς Τουρκικής απειλητικότητας και επιθετικότητας, που κλιμακώνεται μέρα με τη μέρα.
Κατηγορεί εμμέσως πλην σαφώς, ο Σύριζα την κυβέρνηση, ότι οδηγεί τη χώρα «σε κούρσα εξοπλισμών και σε θερμό καλοκαίρι στο Αιγαίο».
Κατηγορεί την κυβέρνηση διότι προβαίνει σε «σοβαρότατη αλλαγή στην πολιτική των ανοιχτών διαύλων επικοινωνίας με τη γειτονική χώρα».
Κατηγορεί την κυβέρνηση ότι «μοιάζει να έχει μπει σε έναν άτυπο ανταγωνισμό με τη γειτονική χώρα, σε μια λογική με έντονα επικοινωνιακά χαρακτηριστικά και κυνηγιού των λεγόμενων εθνικών ψήφων, κάτι που άλλωστε έπραξε και πράττει ακόμη και σήμερα και στο μεταναστευτικό μιλώντας για ασύμμετρη απειλή στα σύνορά μας και εργαλειοποιώντας το θέμα».
Τέλος, κατηγορεί την κυβέρνηση για «την απόλυτη ταύτιση με τους νατοϊκούς σχεδιασμούς στην Ουκρανία».
Και ποια είναι η λύση που προτείνεται; Η ειρήνη!
Το άρθρο υποστηρίζει ότι «η παρούσα συγκυρία με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία είναι μια χρυσή ευκαιρία για τη χώρα μας να διεκδικήσει και να απαιτήσει να σταματήσει εδώ και τώρα ο «διαγκωνισμός» στα εξοπλιστικά προγράμματα και τα κονδύλια να διοχετευτούν στην πραγματική οικονομία που χειμάζεται. Θα μπορούσαμε, λένε, με πρόσχημα το ουκρανικό και τη σταθερότητα στη ΝΑ πτέρυγα του ΝΑΤΟ, να διεκδικήσουμε από τις ΗΠΑ ένα μορατόριουμ, για παράδειγμα στους επιθετικούς εξοπλισμούς και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου.»
Τι προτείνουν δηλαδή; Την ίδια στιγμή που ο Ερντογάν, ακολουθεί βήμα προς βήμα την προπαγάνδα Πούτιν, επιθυμώντας να εφαρμόσει στην Ελλάδα όσα ο Πούτιν έκανε στην Ουκρανία, ο Σύριζα προτείνει ένα μορατόριουμ και ένα πάγωμα των εξοπλισμών. Οι σύντροφοι είτε βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου, είτε δεν αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα.
Οι ισχυρισμοί Πούτιν – Ερντογάν είναι ανατριχιαστικά παραπλήσιοι.
Το όραμα του προέδρου Πούτιν, είναι η αναβίωση της Ρωσικής Αυτοκρατορίας του Μεγάλου Πέτρου και της Μεγάλης Αικατερίνης, όπως φάνηκε από το διάγγελμα της έναρξης της εισβολής στην Ουκρανία και από το προχθεσινό διάγγελμα, για την ημέρα της γυναίκας.
Το όραμα του προέδρου Ερντογάν, είναι η αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας του Σελίμ του Α’.
Οι Ρώσοι υποστηρίζουν ότι η Ουκρανία αποτελούσε πάντα μέρος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και μετά τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης, οπότε έχουν λόγο πάνω στις εξελίξεις.
Οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα, αποτελούσε τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, οπότε έχουν συμφέροντα στην περιοχή.
Το Κρεμλίνο υποστηρίζει ότι η Ουκρανία αποτελεί ένα ιστορικό λάθος του Λένιν και του σχεδιασμού της Σοβιετικής Ένωσης, καθώς και της απόσπασης της από τη μητέρα Ρωσία, μετά από τη Σοβιετική κατάρρευση και αυτό είναι κάτι που πρέπει να διορθωθεί.
Η Άγκυρα υποστηρίζει ότι η Συνθήκη της Λωζάνης αποτελεί ένα ιστορικό λάθος του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, το οποίο πρέπει να διορθωθεί με την αναθεώρηση της.
Η Ρωσία, αναφέρεται στους Ρωσόφωνους πληθυσμούς που ζουν εντός της Ουκρανίας, στην Κριμαία και στο Ντονμπάς, που καταπιέζονται και πρέπει να προστατευτούν από τη μητέρα Ρωσία.
Η Τουρκία, αναφέρεται στους τουρκόφωνους μουσουλμάνους που ζουν στη Δυτική Θράκη, αλλά και στους μετανάστες μουσουλμάνους που ζουν σε όλη την Ελλάδα, που καταπιέζονται και πρέπει να προστατευτούν από τη μητέρα Τουρκία.
Οι Ρώσοι θεωρούν ότι η ακτογραμμή της Ουκρανίας, τους εμποδίζει την πρόσβαση στη Μαύρη Θάλασσα και γι’ αυτό προσάρτησαν την Κριμαία.
Οι Τούρκοι θεωρούν ότι τα ελληνικά νησιά, τους εμποδίζουν να βγουν στο Αιγαίο.
Ο Πούτιν θεωρεί ότι η Ρωσία κινδυνεύει από τη στρατικοποίηση των γειτονικών χωρών που ανήκουν στο ΝΑΤΟ και επιδιώκει την αποστρατικοποίηση τους.
Ο Ερντογάν θεωρεί ότι η Τουρκία κινδυνεύει από τη στρατικοποίηση των Ελληνικών νησιών και επιδιώκει την αποστρατικοποίηση τους.
Το Κρεμλίνο ισχυρίζεται ότι η Δύση χρησιμοποιεί την Ουκρανία για να προωθήσει τα εχθρικά σχέδια της προς τη Ρωσία.
Η Άγκυρα ισχυρίζεται ότι η Δύση χρησιμοποιεί την Ελλάδα για να προωθήσει τα εχθρικά σχέδια της προς την Τουρκία.
Αν στις προαναφερθείσες ομοιότητες, προσθέσουμε τα κοινά χαρακτηριστικά των δυο καθεστώτων, όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα, την ελευθερία, τη δημοκρατία, τη δικαιοσύνη, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, την προπαγάνδα, τις διώξεις της αντιπολίτευσης και την ανορθολογική οικονομική πολιτική τους, εύκολα αντιλαμβανόμαστε ότι και εμείς, στη διπλανή μας πόρτα, έχουμε τον δικό μας Πούτιν.
Ε, αυτό ο Σύριζα δεν το κατανοεί και άρχισε να αναφωνεί το μπαγιάτικο σύνθημα: «Όχι στο κυνήγι των εξοπλισμών, ζήτω η φίλια των λαών.». Την ίδια στιγμή μέσω του πρώην υπουργού της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου, Χρήστου Βερναρδάκη αναγνωρίζει ότι η Τουρκία είναι μια ενισχυμένη πλέον περιφερειακή δύναμη με ισχυρές συμμαχίες που θέτει ευθέως θέμα κυριαρχίας των νησιών του Αιγαίου, απέναντι σε μια αποδυναμωμένη Ελλάδα. Και πως θα αμυνθεί η Ελλάδα, σύντροφοι; Με στρατιωτικούς εξοπλισμούς ή με τα καλαμάκια από τους φραπέδες, που πίνετε στους καφενέδες, αναπτύσσοντας τις πολιτικές ασυναρτησίες σας;
