Του Δημήτρη Μωραλόγλου*
Η υπερφορολόγηση επιχειρήσεων και νοικοκυριών, που συντελείται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, σε συνδυασμό με την συνεχή αλλαγή της φορολογικής νομοθεσίας και την έλλειψη επενδυτικών κινήτρων, μοιραία μας κατατάσσουν στις πρώτες θέσεις μη φιλικών χωρών στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων ή εύπορων φυσικών προσώπων.
Και πώς να μη συμβαίνει αυτό, άλλωστε, όταν:
- Ο συντελεστής ΦΠΑ έχει αυξηθεί τέσσερις φορές κατά τη διάρκεια της κρίσης και είναι ο τέταρτος υψηλότερος στην Ευρώπη
- Ο αυξημένος ειδικός φόρος κατανάλωσης σε όλα τα είδη καυσίμων έχει εκτινάξει τα μεταφορικά κόστη και από τον Ιανουάριο του 2017 αναμένεται νέα αύξηση, ενώ
- Ο συμπληρωματικός φόρος κατοχής ακινήτων
- Το νεοθεσπιζόμενο τέλος διανυκτέρευσης στον τουριστικό κλάδο
- Η αύξηση των φορολογικών συντελεστών και
- Η αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος…
…είναι λίγες από τις επιβαρύνσεις που υφίστανται οι φορολογικοί κάτοικοι Ελλάδος.
Υπό αυτές τις συνθήκες, η Τράπεζα της Ελλάδος, σε πρόσφατη έκθεσή της αναφορικά με τη νομισματική πολιτική, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου, μιλώντας ανοιχτά για τη διαφορά των φορολογικών επιβαρύνσεων σε σχέση με τους γείτονες Κύπριους, Βούλγαρους, Ρουμάνους, Ιταλούς και Τούρκους, και διαπιστώνοντας τη μείωση εσόδων από το ΦΠΑ, παρά τις διαδοχικές αυξήσεις των συντελεστών του τα τελευταία έτη.
Την ίδια ώρα, χώρες όπως η Κύπρος ή το Ηνωμένο Βασίλειο νομοθετούν τα λεγόμενα non-domicile schemes, προκειμένου να προσελκύσουν φυσικά πρόσωπα αυξημένου πλούτου, τα οποία λαμβάνουν κατά κύριο λόγο παθητικά έσοδα (τόκους, μερίσματα, ενοίκια κλπ) και αναζητούν ένα φιλικό περιβάλλον για τη φορολόγηση του παγκόσμιου εισοδήματός τους.
Τι είναι ο Non-Domicile
Εν συντομία, non-domicile - «μη κάτοικος», με βάση τη νομοθεσία της Κύπρου, είναι κάθε φυσικό πρόσωπο, το οποίο είτε δεν υπήρξε φορολογικός κάτοικος Κύπρου για τουλάχιστον δεκαεπτά από τα είκοσι τελευταία έτη, είτε δεν έχει κατοικία καταγωγής την Κύπρο και δεν υπήρξε φορολογικός κάτοικος Κύπρου για τα τελευταία είκοσι συνεχόμενα έτη.
Ειδικότερα, μετά την εφαρμογή σχετικού νόμου, δίνεται η δυνατότητα σε φυσικά πρόσωπα, τα οποία θα επιλέξουν, με βάση τη νομοθεσία, ως φορολογική τους κατοικία την Κύπρο, να έχουν παράλληλα την κατοικία τους εκεί (όπως αυτή ορίζεται από σχετικές εγκυκλίους), να φορολογούνται για το σύνολο των παθητικών (passive income) εισοδημάτων τους, που προέρχονται εκτός Κύπρου με σχεδόν μηδενικό φορολογικό συντελεστή. Πρακτικά, δηλαδή, η Κύπρος προσελκύει εύπορα φυσικά πρόσωπα, δίνοντάς τους απαλλαγή από τη φορολογία, που προέρχεται από τις επενδύσεις τους.
Παρέχοντας τις παραπάνω απαλλαγές, η Κύπρος φαινομενικά στερείται μεν φορολογικών εσόδων, επιτυγχάνει, όμως, δε την προσέλκυση ξένων ιδιωτών, οι οποίοι δημιουργούν ζήτηση σε τομείς, όπως το real estate, οι υπηρεσίες παντός είδους (νομικές, λογιστικές κλπ), προσθέτοντας πολλαπλά στο ακαθάριστο εγχώριο προϊόν και συμβάλλοντας στη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Κατόπιν όλων αυτών, είναι κάτι παραπάνω από ξεκάθαρο ότι η επιλογή μας να υπερφορολογούμε νοικοκυριά και επιχειρήσεις, θεωρώντας πως έτσι θα ξεπεραστεί η δημοσιονομική κρίση, μας εμποδίζει να αντιληφθούμε τα οφέλη τέτοιων κινήσεων, οι οποίες θα μπορούσαν να τονώσουν την εσωτερική αγορά της Ελλάδας και να την κάνουν εξίσου ανταγωνιστική με τις λοιπές κοντινές της χώρες.
Και, στο τέλος της ημέρας, να φέρουν περισσότερα έσοδα.
Σε αυτή τη συζήτηση, ζητούμενο είναι να πειστούν περί της ορθότητας του συγκεκριμένου μέτρου και οι ξένοι συνομιλητές μας.
*Ο Δημήτρης Μωραλόγλου είναι Φορολογικός Σύμβουλος στη UnityFour
