Οι πολύπαθοι πολίτες αυτής της χώρας, εκτός απ όσα πληρώνουν ήδη, θα πληρώσουν και 10 εκατομ. ευρώ εφ άπαξ καθώς και άγνωστο αριθμό εκατομμυρίων στο άμεσο και απώτερο μέλλον, με ρυθμό 30.000 ευρώ την ημέρα (κοντά ένα εκατομ. κάθε μήνα), μετά από απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Αυτά τα εκατομμύρια θα προστεθούν στα υπόλοιπα, με τα οποία επιβαρύνεται κάθε χρόνο κάθε Έλληνας χωρίς να το ξέρει, εξ αιτίας καταδικαστικών αποφάσεων των ευρωδικαστηρίων για ένα σωρό παρανομίες των ελληνικών κυβερνήσεων.
Ποιος νομίζετε ότι τα πληρώνει αυτά. Οι υπαίτιοι υπουργοί και διοικητικοί; Λάθος. Εμείς τα πληρώνουμε μέσα από τον προϋπολογισμό με φόρους. Γι αυτό κι εκείνοι δε δίνουν δεκάρα.
Το νέο χαράτσι ήρθε από το ευρωδικαστήριο μετά από καταδίκη της Ελλάδας (ναι, η Ελλάδα είναι ύπαρξη, που αντιπροσωπεύεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, η οποία εκπροσωπεί εμάς. Τους με κάθε τρόπο απόντες πολίτες της) επειδή δεν εφαρμόζει μέτρα για την επεξεργασία των επικίνδυνων απόβλητων. Δηλαδή τα σκουπίδια!
Προσπερνώ το μείζον θέμα του κινδύνου για την υγεία των κατοίκων, που μοιάζει να μην απασχολεί στα σοβαρά ούτε τους ίδιους, και πάω στην καταγγελία των ευρωδικαστών.
Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι «η Ελλάδα» δεν έχει εκπονήσει και εφαρμόσει τίποτε από όσα προβλέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία και τίποτε από όσα είχε αποφασίσει το ίδιο το δικαστήριο το 2009 (!), που είχε πρωτοδικάσει «την Ελλάδα».
Επομένως, εδώ και 7 χρόνια και 4 κυβερνήσεις, σύμφωνα με το ευρωδικαστήριο:
- Δεν έχει δημιουργηθεί ολοκληρωμένο και κατάλληλο δίκτυο εγκαταστάσεων διάθεσης των επικίνδυνων απόβλητων.
- Δεν εφαρμόζονται οι πιο ενδεδειγμένες μέθοδοι για την εξασφάλιση υψηλού επιπέδου προστασίας του περιβάλλοντος και της δημόσια υγείας.
- Δεν έχει ληφθεί το σύνολο των μέτρων που απαιτούνταν για την εξασφάλιση της διαχείρισης των επικίνδυνων απόβλητων.
- Δεν έχουν τηρηθεί οι κανόνες αξιοποίησης και διάθεσης των απόβλητων.
- Δεν έχει προχωρήσει η αδειοδότηση και εκμετάλλευση των χώρων υγειονομικής ταφής.
- Δεν έχει καν ξεκινήσει η κατασκευή διάφορων εγκαταστάσεων, ούτε οι τρείς χώροι απόθεσης για την επεξεργασία των αποβλήτων.
Κανέναν, ούτε καν τους κατοίκους, μοιάζει να απασχολεί πιεστικά και ως μείζον η βρώμα και η δυσωδία από τις χωματερές, τις ρεματιές και τα ποτάμια και οι σκουπιδότοποι σ όλη τη χώρα.
Τα τελευταία νέα για το θέμα ήταν οι πολυήμερες μάχες στην Κερατέα και οι υπόγειες διαδρομές μεταξύ κυβερνήσεων και επιχειρηματιών για την εκμετάλλευση των σκουπιδιών. Μια οικονομική δραστηριότητα χρυσοφόρα.
Η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί κατά πόδας τις προηγούμενες στο θέμα. Αν κρίνω από τις τοποθετήσεις της σε μερικές περιοχές, όπου έχω ίδια άποψη, είναι διχασμένη, αναποφάσιστη και απροετοίμαστη για άμεσες λύσεις στα πρότυπα των ευρωπαϊκών νόμων (που είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει) και των αποφάσεων του ευρωδικαστηρίου.
(Βλέπω επίσης καχύποπτα την εδώ και μήνες πολιτική φιλοκυβερνητική στροφή μεγαλοεκδότη και, κατά την κυβέρνηση, πρωταγωνιστή της διαπλοκής, κόκκινο πανί για τον ΣΥΡΙΖΑ στις μάχες της Κερατέας, που έχει τεχνογνωσία στο θέμα και ενδιαφέρον να ανακατευτεί. Η φιλοκυβερνητική του στροφή, μάλιστα, κινείται παράλληλα με την απουσία του ονόματός του από κάθε είδους καταγγελίες της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ. Συμπτώσεις).
Εκτός από τις κυβερνήσεις των Ελλήνων, που δεν είναι και ό,τι καθαρότερο υπάρχει στο πολιτικό στερέωμα, και οι ίδιοι οι πολίτες δεν είναι και οι πιο ένθερμοι οπαδοί της καθαρότητας του περιβάλλοντος όπου ζουν.
Γιατί, για την πλειονότητα των Ελλήνων η χώρα τελειώνει εκεί που τελειώνει η αυλή του σπιτιού τους ή η πόρτα του διαμερίσματός τους. Από κει κι έξω φωτιά και μπούρμπερη. Αν μάλιστα τα σκουπίδια πάνε στην αυλή του γείτονα, ακόμα καλύτερα…
Δυστυχώς, από τη Δημοκρατία έχει αφαιρεθεί η μοναδική αποτελεσματική δικλείδα ασφαλείας, που είχαν βάλει οι εφευρέτες της: Η συμμετοχή πολιτών και αξιωματούχων μέσα από την προσωπική ευθύνη και η αντίστοιχη ποινή δήμευσης, εξορίας ή θανάτου όταν η άσκηση καθήκοντος βλάπτει έστω και κατά μία μνα το δημόσιο χρήμα.
Αν τα στελέχη της διοίκησης και οι πολιτικοί κυβερνήτες υποχρεούνταν να πληρώνουν από την προσωπική τους περιουσία, ή με στέρηση ελευθερίας αν δεν είχαν περιουσία, κάθε πράξη τους που επιβαρύνει τους πολίτες πέρα από όσα προβλέπουν οι νόμοι, θα είχαμε δύο μεγάλα οφέλη:
- Δεν θα ανακατεύονταν τα λαμόγια με την πολιτική.
- Δεν θα φεσωνόταν ο ελληνικός πληθυσμός με τα χρέη που φεσώνεται ερήμην του.
Ενώ τώρα θα περιμένουμε καμιά δεκαριά χρόνια και μια νέα διαπλοκή για να μην είμαστε ένας απέραντος σκουπιδότοπος. Επειδή, αντί για τους υπεύθυνους πληρώνουν τα κορόιδα.
Γ. Παπαδόπουλος-Τετράδης
