Άκουγα προχτές στο ραδιόφωνο, στην εκπομπή του Άρη Πορτοσάλτε, έναν καθηγητή να υποστηρίζει ότι στην Ελλάδα έχουμε καλούς καθηγητές, αλλά «κάτι» δεν τους αφήνει να αποδείξουν τις ικανότητές τους. Ομοίως κάποιος άλλος υποστηρίζει τα ίδια για το στελεχιακό δυναμικό των επιχειρήσεων, για τους δημοσιογράφους, τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους λογιστές. Λυπάμαι που θα τους στεναχωρήσω, αλλά δεν είμαστε οι καλύτεροι.
Δεν ξέρω αν υπάρχουν αντίστοιχες έρευνες του ΟΟΣΑ, σαν κι αυτές που δημοσιεύτηκαν για την Παιδεία. Αλλά σίγουρα δεν περιμέναμε την συγκεκριμένη έρευνα για να μάθουμε τα... νέα. Απλά η έρευνα ήρθε για να πιστοποιήσει κάτι που είναι φανερό εδώ και καιρό. Να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας. Αν τα σχολεία μας είναι ουραγοί στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της μάθησης, πως είναι δυνατόν τα παιδιά που βγαίνουν από αυτά τα σχολεία να γίνουν καλοί στις δουλειές που θα κάνουν, όταν θα βγουν στην παραγωγή; Όταν δεν είναι καλά τα θεμέλια, πως μπορούμε να στηρίξουμε στην μονοκατοικία έναν ακόμη όροφο από πάνω;
Για το κακό χάλι της Παιδείας φταίνε οι κυβερνήσεις, φταίνε οι ... μεταρρυθμίσεις, φταίνε τα μυαλά μας. Αλλά τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα αν οι εκπαιδευτικοί ήσαν «καλοί» και απλά δεν τους άφηνε αυτό το «κάτι» να ξεδιπλώσουν τις αρετές τους. Είναι βολικό αυτό το «κάτι». Στην πραγματικότητα είναι το δάκτυλό μας, πίσω από το οποίο κρυβόμαστε όλοι μας.
Στην Παιδεία έκανε την έρευνα ο ΟΟΣΑ. Γιατί, άραγε, έχουμε καλύτερες νομικές υπηρεσίες στην Ελλάδα απ'' ότι στην Γαλλία; Γιατί έχουμε καλύτερους γιατρούς; Λογιστές; Είναι βέβαιο ότι μεταξύ όλων των επαγγελματιών υπάρχουν εξαιρετικές περιπτώσεις. Αλλά δεν είναι ο κανόνας. Αν ήταν ο κανόνας, τότε και η συνολική κατάσταση της χώρας θα ήταν διαφορετική. Να μην ντραπούμε να πούμε ότι από αυτές τις εξαιρετικές περιπτώσεις οι περισσότερες βρήκαν καταφύγιο στο εξωτερικό. Εκεί, δηλαδή, που οι κοινωνίες δεν θεωρούν αμάρτημα την αριστεία και σέβονται την προσπάθεια των ανθρώπων να γίνουν καλύτεροι και να συνεισφέρουν με την εργασία τους στο να γίνει καλύτερος ο κόσμος μας.
Όχι, δεν έχουμε καλούς καθηγητές. Αν είχαμε καλούς καθηγητές θα είχαν οι ίδιοι επαναστατήσει απέναντι σε αυτό το «πράγμα» που κατατρώει τα σωθικά της χώρας. Δεν θα είχαμε ψηφίσματα σαν κι αυτό της ΕΛΜΕ των Χανίων που στηρίζει την ... κατάληψη στην Rosa Nera. Δεν έχουμε καλούς επαγγελματίες, όπως δεν έχουμε και καλούς πολίτες. Δεν είμαστε οι εκλεκτοί. Η Καλαμάτα είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας. Δεν μπορεί κανείς να υποστηρίξει ότι είναι ένα μικρό και απομονωμένο χωριό, ξεχασμένο από Θεούς και ανθρώπους. Το δημοτικό συμβούλιο αυτής της πόλης έβγαλε απόφαση να σταματήσει το πιλοτικό πρόγραμμα 5G στην πόλη. Το δημοτικό συμβούλιο της Καλαμάτας. Όχι κάποιας κοινότητας Μορμόνων στην Αμερικανική επαρχία...
Το είχε πει ο πρόεδρος Σημίτης, ότι «αυτή είναι η Ελλάδα». Θα έλεγα ότι αυτή την Ελλάδα παραδίδουμε στα παιδιά μας. Επειδή, δεν ήταν αυτή η Ελλάδα. Το θέμα τώρα είναι τι κάνουμε από εδώ και πέρα. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να διολισθαίνουμε στο άπειρο, σε ένα βαρέλι δίχως πάτο ή αν αποφασίσουμε, επιτέλους, να ακολουθήσουμε αντίστροφη πορεία. Μόνο που αυτό είναι επίπονο. Κι επιπλέον έχει μία βασική προϋπόθεση: Να αναγνωρίσουμε τις αδυναμίες μας. Αλλιώς θα είναι σαν να κυνηγάμε έναν αόρατο εχθρό.
Μπορεί η επένδυση στην Παιδεία να μην έχει άμεσα αποτελέσματα. Σύμφωνοι! Αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα διαθέτουμε στο μέλλον ένα καλύτερο υλικό στην κοινωνία μας, αν προηγουμένως τα σχολεία μας δεν μάθουν να βγάζουν καλύτερους πολίτες. Γι αυτό και τα μάτια μας είναι στραμμένα διαρκώς στο τι κάνει η Νίκη Κεραμέως. Επειδή η Παιδεία είναι σημαία για μια κυβέρνηση που θέλει να αλλάξει την χώρα και να την κάνει καλύτερη.
Θανάσης Μαυρίδης