Θέλω ευθύς εξ αρχής να τονίσω ότι, ασχέτως τυχόν ερωτημάτων ή επιφυλάξεων, άπαξ η κυβέρνηση σε συμφωνία με τις υποδείξεις των ειδικών επιστημόνων αποφάσισε τη λήψη αυστηρών περιοριστικών μέτρων για την αποφυγή εξάπλωσης του νέου ιού, επιβάλλεται η απόλυτη συμμόρφωση όλων, γιατί μόνο έτσι θα επιτευχθεί η όσο το δυνατόν ταχύτερη άρση των μέτρων αυτών. Υπάρχει εν προκειμένω μία αναλογία με το καθεστώς των μνημονίων: η πιστή εφαρμογή τους (χωρίς ενστάσεις του τύπου «εμείς δεν τα θέλαμε αλλά μας τα επέβαλαν οι δανειστές») θα είχε οδηγήσει στην ταχύτερη έξοδο από το καθεστώς αυτό.
Βέβαια, ο ελληνικός λαός έχει ιδιαιτερότητες. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της διαΝΕΟσις, το 56,1% πιστεύει στα θαύματα και το 54,2% στο μάτιασμα. Βαρύγδουπος καλλιτέχνης αποφάνθηκε ότι «ο κορωνοβάιρους είναι ολοφάνερη εργαστηριακή επίθεση μείωσης πληθυσμού, το εμβόλιο υπάρχει αλλά θα εμφανισθεί μόλις επιτευχθεί ο στόχος»(!) Κατά την Ιερά Σύνοδο, «για τα μέλη της Εκκλησίας η προσέλευση στη Θεία Ευχαριστία και η κοινωνία από το Κοινό Ποτήριο της Ζωής ασφαλώς και δεν μπορεί να γίνει αιτία μετάδοσης ασθενειών»…
Υπάρχουν βέβαια και ψύχραιμες γνώμες ειδικών, όπως η καθηγήτρια Επιδημιολογίας κ. Αθηνά Λινού, η οποία, ερωτηθείσα εάν ανησυχεί με την εξέλιξη του κορωνοϊού απάντησε: «Οχι. Αν δει κανείς τα πράγματα ευρύτερα σε επίπεδο δημόσιας υγείας, πιο πολύ θα ανησυχούσα για το στρες και το άγχος που δημιουργεί αυτή η επιδημία παρά για την ουσία του προβλήματος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα κάθε χρόνο έχουμε 100.000 θανάτους από όλες τις άλλες αιτίες μαζί… Ο κοινωνικός ιστός κινδυνεύει από τον πανικό» (Το ΒΗΜΑ, 15/03/20).
Γενικότερα, η αίσθηση κινδύνου διαφέρει από άτομο σε άτομο. Υπάρχουν κάποιοι διατεθειμένοι να αναλάβουν πιο ριψοκίνδυνες εργασίες, π.χ. έρευνα στην πυρηνική τεχνολογία ή «ντουμπλάρισμα» πρωταγωνιστών σε επικίνδυνες σκηνές ταινιών δράσης. Πολλοί καπνίζουν, καταναλώνουν αυξημένες ποσότητες αλκοόλ ή οδηγούν με μεγάλη ταχύτητα, αποδεχόμενοι ένα υψηλότερο ποσοστό κινδύνου έναντι κάποιας ευχαρίστησης που πιστεύουν ότι αποκομίζουν. Ερωτάται: πόση παρέμβαση από ένα πατερναλιστικό κράτος δικαιολογείται στο όνομα της προστασίας της (σωματικής ή και πνευματικής) υγείας των ανθρώπων από ανορθολογικές συμπεριφορές; Θα ήταν αποδεκτή η απαγόρευση της κυκλοφορίας αυτοκινήτων για να εξαλειφθούν πλήρως τα αυτοκινητικά δυστυχήματα;
Η διάρκεια των περιοριστικών μέτρων κατά του κορωνοϊού δεν μπορεί να ξεπερνά μερικές εβδομάδες, γιατί αλλιώς θα έχουμε μία «θεραπεία» με συνέπειες χειρότερες από την ασθένεια. Εάν, σε τελική ανάλυση, το πρόβλημα συνίσταται στην έλλειψη π.χ. 1.500 κλινών σε Μονάδες Εντατικής Θεραπείας λόγω αυξημένου αριθμού ευπαθών ατόμων που θα παρουσιάσουν επιπλοκές εξαιτίας του νέου ιού, ας εξετασθεί (πράγμα που ήδη κάνει η κυβέρνηση) η εξεύρεση ή η δημιουργία νέων κλινών ΜΕΘ σε σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα. Αυτό το τελευταίο θα εξήγειρε τους έχοντες τον ιό του κρατισμού, όπως ο Δ. Παπαδημούλης, που ήδη λοιδορούν «τους Ταλιμπάν του νεοφιλελευθερισμού και του Ολα Ιδιωτικά», ονειρευόμενοι μία στρατοκρατικού τύπου οικονομία και κοινωνία σε μονιμότερη βάση. Η ψυχραιμία και η ορθολογική στάθμιση κόστους και οφέλους θα δώσουν και στο συγκεκριμένο πρόβλημα την καλύτερη λύση.
