«Θέλω να πιστεύω πως από βιβλίο σε βιβλίο εξελίσσομαι ως πεζογράφος άρα δεν χρησιμοποιώ ήδη εφαρμοσμένες τεχνικές ή “συνταγές”. Με ενδιαφέρει η πρόκληση του να δοκιμάσω κάτι καινούργιο και ως προς τη φόρμα και ως προς το είδος και ως προς τη θεματική. Συγγραφική εμμονή, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, είναι η ανάγκη μου να εκφράσω την ανθρώπινη κατάσταση κάτω από ακραίες συνθήκες με τρόπο ανάλαφρο αλλά πάντα σοβαρό».
Υποστηρίζει η Λουκία Δέρβη, μια από τις σταθερά εξελισσόμενες νέες λογοτεχνικές φωνές, ξεκινώντας από τα διηγήματα «Κακός χαρακτήρας», «Αλλού στο πουθενά», συνεχίζοντας με τη νουβέλα «Ομπρέλες στον ουρανό», το μυθιστόρημα «Group Therapy», για να φτάσει στο σημαντικότερο και ωριμότερο έργο της «Θέα Ακρόπολη» (εκδ. Μεταίχμιο), και μας αποκαλύπτει τα λογοτεχνικά της μυστικά:
«Όλα τα βιβλία μου έχουν γραφτεί με πλάνο. Σκέφτομαι από πριν διεξοδικά τους χαρακτήρες, την πλοκή, την κορύφωση και το τέλος της ιστορίας. Είναι κάτι που με συναρπάζει αυτό, αυτή δηλαδή η διαδικασία μαζί με τη διαδικασία της έρευνας όποτε χρειάζεται, και το θεωρώ ένα εξίσου δημιουργικό κομμάτι με αυτό του γραψίματος».
Συνέντευξη στην Ελένη Γκίκα
-Κυρία Δέρβη, υπάρχει τελετουργία γραφής [συγκεκριμένος χώρος, χρόνος, συνήθειες] ή παντού μπορείτε να γράψετε εσείς;
Γράφω πρωί μετά το πρωινό μου και αφού έχω οργανώσει στη σκέψη μου τι θέλω να γράψω. Το πρωί το προτιμώ γιατί το μυαλό μου είναι καθαρό και τα τηλέφωνα κλειστά. Προτιμώ το γραφείο μου όπου έχω τις σημειώσεις και τα χαρτάκια μου με σκέψεις για τη συνέχεια. Με ενοχλούν όλοι οι θόρυβοι ακόμα και μια μουσική – χρειάζομαι απόλυτη ησυχία. Επίσης, μου είναι ψυχολογικά απαραίτητο να νιώθω ότι είμαι ξεκούραστη και ότι έχω όλο το χρόνο μπροστά μου και δεν υπάρχει κάποια υποχρέωση για τέσσερις με πέντε ώρες.
-Για να ξεκινήσετε μια ιστορία, χρειάζεστε πλάνο, να ξέρετε και την αρχή και το τέλος της, ή αρκούν μια εικόνα ή η αρχική φράση;
Όλα τα βιβλία μου έχουν γραφτεί με πλάνο. Σκέφτομαι από πριν διεξοδικά τους χαρακτήρες, την πλοκή, την κορύφωση και το τέλος της ιστορίας. Είναι κάτι που με συναρπάζει αυτό, αυτή δηλαδή η διαδικασία μαζί με τη διαδικασία της έρευνας όποτε χρειάζεται, και το θεωρώ ένα εξίσου δημιουργικό κομμάτι με αυτό του γραψίματος.
-Ποιο βιβλίο σας γράφτηκε με πιο παράξενο και αλλόκοτο τρόπο;
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο. Πάνω-κάτω όλα γράφτηκαν όπως σας είπα.
-Υπάρχουν συγγραφικές εμμονές; Θέματα στα οποία επανέρχεστε, τεχνικές που χρησιμοποιείτε και ξαναχρησιμοποιείτε, γρίφους και αινίγματα που προσπαθείτε μια ζωή γράφοντας να επιλύσετε;
Θέλω να πιστεύω πως από βιβλίο σε βιβλίο εξελίσσομαι ως πεζογράφος άρα δεν χρησιμοποιώ ήδη εφαρμοσμένες τεχνικές ή «συνταγές». Με ενδιαφέρει η πρόκληση του να δοκιμάσω κάτι καινούργιο και ως προς τη φόρμα και ως προς το είδος και ως προς τη θεματική. Συγγραφική εμμονή, αν μπορεί να χαρακτηριστεί έτσι, είναι η ανάγκη μου να εκφράσω την ανθρώπινη κατάσταση κάτω από ακραίες συνθήκες με τρόπο ανάλαφρο αλλά πάντα σοβαρό. Όταν επιλέγω ένα θέμα και βάζω τους χαρακτήρες μου να συγκρούονται με τελικό σκοπό τη «λύση» του προβλήματος, για να το πω απλά, θέλω να πιστεύω ότι έχω εκ των προτέρων η ίδια απαντήσει σε ένα από τα αινίγματα της ζωής και θέλω να το εκφράσω μέσα από μια ιστορία χωρίς να επιδιώκω να γίνομαι διδακτική αλλά περισσότερο για να αφυπνίσω τυχόν αναγνώστες.
-Τι πρέπει να έχει μια ιστορία για να γίνει ιστορία σας;
Να με αγγίζει τόσο ώστε να αφιερώσω χρόνο ή χρόνια για να τη γράψω.
- Ένας ήρωας ή μια ηρωίδα για να γίνει ήρωάς σας ή ηρωίδα σας;
Να μπορώ να ταυτιστώ μαζί του ή μαζί της και να εκφράζει ένα κομμάτι ή και περισσότερα δικά μου.
-Ποιος ήρωας ή ποια ηρωίδα σας έφτασαν ως εσάς με τον πιο αλλόκοτο τρόπο;
Υπάρχουν αμέτρητοι άνθρωποι με τους οποίους αντάλλαξα μια κουβέντα, έναν χαιρετισμό ή τους έπιασε το βλέμμα μου και έγιναν χαρακτήρες στα βιβλία μου.
-Το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε και σας εντυπωσίασε;
Τα διηγήματα του Γεώργιου Βιζυηνού.
- Υπάρχει βιβλίο που μπορείτε να πείτε ότι σας άλλαξε τη ζωή ή βιβλίο στο οποίο συχνά επιστρέφετε;
Είναι τόσα πολλά τα βιβλία που θέλω να διαβάσω, αυτό δεν τελειώνει, οπότε δεν υπάρχει χρόνος να επιστρέψω σε βιβλία αναφοράς αν και τα κουβαλάω μέσα μου και τα σκέφτομαι συχνά. Το βιβλίο που μου άλλαξε τη ζωή; Θα έλεγα πάλι τα διηγήματα του Βιζυηνού γιατί μου άλλαξαν την οπτική του τι είναι να γράφεις δράμα με λεπτή ειρωνεία και χιούμορ – ως προς αυτό είναι το πρότυπό μου.
-Αγαπημένοι σας συγγραφείς και ποιητές;
Επειδή ο κατάλογος θα είναι πολύ μεγάλος αν αρχίσω να απαριθμώ ονόματα, να πω ότι μαθητεύω ακόμα στους Ρώσους και στους Γάλλους του 19ου αιώνα ως προς το μυθιστόρημα. Παρακολουθώ τους σύγχρονους Έλληνες πεζογράφους και όσο μπορώ τους ποιητές και πιστεύω πολύ στην ελληνική παράδοση στην πεζογραφία.
- Κατά την διαδικασία της συγγραφής, ακούτε μουσική, έχετε ανάγκη από απόλυτη σιωπή, διαβάζετε άλλα βιβλία ή ποιητές, καταφεύγετε σε εικαστικά έργα;
Όπως είπα έχω ανάγκη από απόλυτη ησυχία όταν γράφω οπότε δεν ακούω μουσική. Επίσης δεν διαβάζω άλλα βιβλία. Τα βράδια, για να αδειάσω το μυαλό μου, επιλέγω να παρακολουθήσω μια καλή ταινία.
-Να αναφερθούμε σε εκείνο που γράφετε σήμερα;
Αυτόν τον καιρό διαβάζω – το οποίο είναι το αμέσως καλύτερο πράγμα από το γράψιμο.
