Photo by Joaquin Ferrer/Anadolu Agency/Getty Images
Του Γιάννη Κουζηνού
Το Ανώτατο Δικαστήριο της Βενεζουέλας απαγόρευσε σε όλα τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης να δημοσιεύουν βίντεο και φωτογραφίες από λιντσαρίσματα που συμβαίνουν στην χώρα λέγοντας ότι δημιουργούν «το άγχος και την αβεβαιότητα» σε μια χώρα που δοκιμάζεται από το βίαιο έγκλημα και την οικονομική κρίση.
Στο αιτιολογικό του το Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο η αντιπολίτευση της Βενεζουέλας κατηγορεί ότι είναι υποταγμένo στην κυβέρνηση και τον πρόεδρο Μαδούρο, αναφέρει δύο διαδικτυακούς τόπους, τους «La Patilla» και «Caraota Digital», αλλά είπε ότι η απαγόρευση ισχύει για όλους τους διαδικτυακούς τόπους καθώς και τις σελίδες τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Τα μέσα έχουν το δικαίωμα να παρουσιάσουν δημοσιογραφικά μια είδηση αλλά το δικαίωμα αυτό δεν πρέπει να δημιουργεί άγχος και ανασφάλεια στον πληθυσμό, δήλωσε το δικαστήριο.
Mε αφορμή την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου o Μαδούρο δήλωσε ότι αυτά τα βίντεο αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου σχεδίου για να αμαυρώσουν την κυβέρνησή του και να σπείρουν την αναταραχή σε μια προσπάθεια να τον ανατρέψουν.
Πίσω στην πραγματικότητα, το φαινόμενο του λιντσαρίσματος επίδοξων εγκληματιών που είχαν την ατυχία να συλληφθούν από απλούς πολίτες άρχισε να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις από το 2015 και συνεχίζεται με ανοδικούς ρυθμούς και φέτος. Από το 2001 έως το 2011 αναφέρθηκαν περίπου 6 με 25 λιντσαρίσματα σε ετήσια βάση. Αλλά το 2015 αναφέρθηκαν 38 και φέτος έως και τις 7 Απριλίου έχουν αναφερθεί άλλα 29
Η Βενεζουέλα έχει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά ανθρωποκτονιών στον κόσμο, καθώς και μεγάλο αριθμό από ληστείες και κλοπές. Ωστόσο το 98% των εγκλημάτων παραμένει άλυτο. Με την ανασφάλεια να αυξάνεται, την αστυνομία να παρακολουθεί ανίκανη και ανήμπορη να προστατέψει τους πολίτες, οι περιπτώσεις όπου ο κόσμος παίρνει την "δικαιοσύνη" στα χέρια του με πραγματικά άγριο τρόπο συνεχώς αυξάνονται.
Στην περιήγηση μου στο διαδίκτυο έχω βρεθεί πολλές φορές μπροστά σε κάποιο από αυτά τα βίντεο, πάντα τραβηγμένα με κινητά από το παρευρισκόμενο πλήθος, και ποτέ δεν μπόρεσα να δω πάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Δεν θέλω να δω ανθρώπους να ξυλοκοπούνται άγρια με κάθε δυνατό τρόπο. Με ρόπαλα του μπέιζμπολ, με σιδηρολοστούς, με κράνη, αλλά και με τα χέρια. Είναι πολύ άγριο, πολύ αληθινό και κατά την γνώμη μου δεν δικαιολογείται σε κανέναν και για κανέναν λόγο. Όσο απόλυτα δικαιολογημένη και κατανοητή να είναι η οργή του κόσμου, που γεννάται από το κλίμα της τρομοκρατίας που επικρατεί στην χώρα λόγω της ανεξέλεγκτης εγκληματικότητας, το να γίνεσαι ένα με τον εγκληματία δεν θα είναι ποτέ η λύση.
Μερικούς μήνες πριν σε ένα παρόμοιο συμβάν ένας άνθρωπος, o Roberto Fuentes, αφού πρώτα ξυλοκοπήθηκε, τον έλουσαν με βενζίνη και του έβαλαν φωτιά αφήνοντας τον να καεί ζωντανός. Ο άνθρωπος μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο αλλά υπέκυψε μερικές μέρες μετά. Το πραγματικά τραγικό της υπόθεσης είναι ότι τελικά αυτός ο άνθρωπος ήταν αθώος. Προσπαθώντας να βοηθήσει έναν ηλικιωμένο που τον παρενοχλούσαν βρέθηκε πάνω στην παρεξήγηση σαν κατηγορούμενος εγκληματίας από το πλήθος. Δεν ήταν παρά ένας μάγειρας ,πατέρας τεσσάρων παιδιών που γύριζε από την δουλειά του.
Με τον κόσμο διχασμένο μια ακόμα φορά πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι οι πολίτες είναι πλέον υποχρεωμένοι να πάρουν το νόμο στα χέρια τους, άλλοι απλά αδιαφορούν μπροστά σε ένα ακόμα φαινόμενο βίας και άλλοι φυσικά πιο ψύχραιμοι ζητούν αυτοσυγκράτηση.
Η απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Βενεζουέλας δεν είναι μόνο μια ακόμα προσπάθεια χειραγώγησης και φίμωσης του Τύπου, αλλά ακόμα χειρότερα είναι μια προσπάθεια να κρυφτεί ένα ακόμα από τα αναρίθμητα προβλήματα της χώρας κάτω από το χαλί. Άγχος και αβεβαιότητα δεν δημιουργούν τα σκληρά βίντεο αλλά η σκληρή πραγματικότητα που βιώνει ο λαός της Βενεζουέλας παραδομένος στην εγκληματικότητα ,την πείνα και την ανέχεια. Οι εικόνες του χάους και της βίας που βγαίνουν προς τα έξω και προβάλλονται παγκοσμίως είναι μεγάλος πονοκέφαλος για τον Μαδούρο, που αντί να βρίσκει λύσεις κυνηγά ορατούς και αόρατους εχθρούς. Το χαλί όμως που όλα αυτά τα χρόνια χρησιμοποιούνταν για να καλύψει την ανεπάρκεια του Τσαβισμού ξεχειλίζει πια από παντού. Το μόνο ερώτημα είναι πια το πως και ποτέ θα επέλθει η κάθαρση.
