Του Νίκου Φιλιππίδη
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βγει μια χώρα στις αγορές. Μπορεί για παράδειγμα να ακολουθήσει την περίπτωση της Κύπρου και ομαλά και συντονισμένα να διεκδικήσει ένα ικανοποιητικό επιτόκιο.
Μόλις χτες η Κυπριακή Δημοκρατία, με βαθμό πιστοληπτικής ικανότητας BB+ (stable) από τον οίκο Standard and Poor''s, B1 (positive) από τον οίκο Moody''s, BB- (positive) από τον οίκο Fitch και BBL (stable) από τον οίκο DBRS έχει αναθέσει στις τράπεζες Citi, Goldman Sachs International Bank και HSBC να αναλάβουν ως ανάδοχοι για την έκδοση ενός νέου 7-ετούς ομολόγου εκφρασμένου σε ευρώ (Reg S benchmark (registered form). Το επιτόκιο εκτιμάται ότι θα είναι οπωσδήποτε κάτω από 4%, δεδομένου ότι το Κυπριακό 10ετές κινείται αυτές τις μέρες κοντά στο 3,5%.
Άλλος μπορεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της Αργεντινής, η οποία επίσης χτες ανακοίνωσε ότι σχεδιάζει να εκδώσει ομόλογο διάρκειας 100 ετών, με το επιτόκιο να εκτιμάται ότι θα φτάσει το 8,25% και ενώ το 10ετές ομόλογό της κινείται στην περιοχή του 4,6%.
Η Ελλάδα είναι από μόνη της μια τρίτη διαφορετική περίπτωση. Η αλλοπρόσαλλη απόφαση του Eurogroup της περασμένης Πέμπτης, αποτέλεσμα πολιτικού συμβιβασμού μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών, περισσότερο μπέρδεψε παρά ξεκαθάρισε την πιθανότητα εξόδου της Ελλάδας στις αγορές εντός του έτους.
Οι εκδόσεις που έχουν «στηθεί» από τον ΟΔΔΗΧ, μια επανέκδοση του πενταετούς ομολόγου λήξης Μαρτίου 2019 και μια άλλη μικρότερη με ιδιωτική τοποθέτηση, εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τον πολιτικό χειρισμό της απόφασης που θα ακολουθήσουν όλες οι πλευρές.
Για παράδειγμα εάν επιβεβαιωθούν οι πληροφορίες ότι το ΔΝΤ θα εκδώσει τις επόμενες εβδομάδες μια ακόμα αρνητική έκθεση βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, τότε σχεδόν αυτόματα «δένονται» τα χέρια όχι μόνο της ΕΚΤ (για ένταξη στο QE που θα βοηθούσε την έξοδο στις αγορές) αλλά και των οίκων αξιολόγησης, τουλάχιστον έως την επόμενη αξιολόγηση. Χωρίς να αποκλείεται το επόμενο διάστημα μια μικρή θετική έκπληξη από τους οίκους, παραμένει ασαφές πως θα μπορούσε να ξεπεραστεί όταν θα ξεκινήσει η προσπάθεια εξόδου στις αγορές μια προηγούμενη αρνητική γνωμοδότηση των οικονομολόγων του ΔΝΤ.
Άρα το κλειδί πιθανής έκδοσης ομολόγου από την ελληνική Δημοκρατία άμεσα, βρίσκεται στην δημοσιοποίηση ή όχι της έκθεσης του ΔΝΤ, αλλά και σε πιθανή χρήση μιας περισσότερο διπλωματικής γλώσσας στο κείμενο εφόσον τελικά ληφθεί η απόφαση δημοσιοποίησης της.
Τι μπορεί να κάνει η κυβέρνηση Τσίπρας έναντι όλων αυτών. Μάλλον τίποτα. Μπορεί απλά να εφαρμόζει το πρόγραμμα που συμφώνησε χωρίς αμφιταλαντεύσεις, καθώς σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύει να μετατραπεί για μια ακόμα φορά στον ρόλο του «αποδιοπομπαίου τράγου»...
