Καθεστώς Μαδούρο. Μα τι τους τρομάζει τόσο επιτέλους;

Καθεστώς Μαδούρο. Μα τι τους τρομάζει τόσο επιτέλους;

Του Γιάννη Κουζηνού

Άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά στην Βενεζουέλα. Και όχι δεν μιλάω για τους ανθρώπους που δολοφονούνται στις πορείες κατά του καθεστώτος η τους ανθρώπους που δολοφονούνται γιατί υποστηρίζουν το καθεστώς. Γιατί ναι. Άνθρωποι έχουν αρχίσει να πεθαίνουν και από τις δύο πλευρές και είναι βέβαιο ότι μέρα με την μέρα όλο αυτό θα χειροτερέψει, μέχρι να μετατραπεί σε πραγματικό εμφύλιο.

Και δεν μιλάω φυσικά για τους ανθρώπους που φεύγουν λόγω ασθένειας ή τους ευλογημένους ανθρώπους που φεύγουν ήσυχοι πλήρεις ημερών, στον ύπνο τους από φυσικά αιτία. Χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει την ζωή τους με βίαιο τρόπο στην χώρα με τις 4 πιο επικίνδυνες πόλεις του πλανήτη, με κορυφή την πρωτεύουσα το Καράκας,και μια οδυνηρή πρόσθεση θα μας αποκάλυπτε μια κανονική γενοκτονία στα 18 χρόνια της επανάστασης των Τσάβες και Μαδούρο.

Τα τελευταία 3-4 χρόνια όμως τα εγκλήματα κατά ζωής δεν είναι ο μόνος τρόπος που χάνονται άδικα χιλιάδες ζωές.

Έχουμε φτάσει στο 2017 και στην Βενεζουέλα άνθρωποι πεθαίνουν,λιώνουν στην κυριολεξία στους δρόμους λόγω κακής σίτισης, άθλιων συνθηκών διαβίωσης και μηδενικής πρόσβασης σε ιατροφαρμακευτική φροντίδα. Η έλλειψη σε φάρμακα και ιατρικά αναλώσιμα σε ποσοστό 80% και η έλλειψη ανταλλακτικών για την επισκευή και συντήρηση του νοσοκομειακού εξοπλισμού,κάνει την φράση «Δωρεάν Δημόσια Υγεία» να ακούγεται σαν κακό, χυδαίο ανέκδοτο.

Θα μπορούσα να αφιερώνω τα άρθρα μου κάθε μέρα στην μεταφορά ειδήσεων για τις διαδηλώσεις, για το πόσους νεκρούς και το πόσους τραυματίες είχαμε, το πόσοι συνελήφθησαν και με πόση βαρβαρότητα αντιμετωπίστηκαν για μια ακόμα φορά οι πολίτες που ζητάν στους δρόμους τα αυτονόητα. Ειλικρινά όμως, μαζί με τις κυριότερες ειδήσεις πάντα, θέλω να θέτω κάποια βασικά ερωτήματα, τροφή για σκέψη, ίδιος προς τους ανθρώπους που ακόμα πιστεύουν ότι στην Βενεζουέλα η κυβέρνηση είναι το θύμα που βάλετε από παντού και κάθε διαδηλωτής είναι  υπηρέτης του ιμπεριαλισμού, ξένων και ντόπιων συμφερόντων.

Το ζητούμενο των διαδηλώσεων,όπως αυτό επίσημα εκφράζεται από τους εκπροσώπους της πλειοψηφίας του 65% στο Κοινοβούλιου είναι το εξής.

Άμεση προκήρυξη γενικών εκλογών. Περιφερειακές για Δημάρχους και Κυβερνήτες που έπρεπε να διεξαχθούν από τον Δεκέμβριο του 2016, Προεδρικές που κανονικά είναι σε ενάμιση χρόνο αλλά και εκλογές για το Κοινοβούλιο. Ελεύθερες γενικές εκλογές με παρατηρητές από όλο τον κόσμο για να μην υπάρξει ούτε η παραμικρή υποψία για νοθεία του αποτελέσματος. Ελεύθερες γενικές εκλογές που θα διεξαχθούν αφού απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί κρατούμενοι στην Βενεζουέλα.

Και ρωτώ εγώ ο αφελής. Με την Βενεζουέλα στα πρόθυρα του εμφυλίου και την κατάσταση όπως την περιγράφω ξεκινώντας το σημερινό μου κείμενο.

Είναι ποτέ δυνατό τα αιτήματα αυτά του κόσμου, να θεωρούνται απόπειρα πραξικοπήματος ενώ η στάση της κυβέρνησης που έχει γαντζωθεί με νύχια και με δόντια στην εξουσία, ενώ με την διεξαγωγή και μόνο Δημοκρατικών ελεύθερων γενικών εκλογών μπορεί σε λίγες ώρες να εκτονώσει την κρίση, να θεωρείται στάση λογική; Μα τι τους τρομάζει τόσο επιτέλους; Οι Ελεύθερες, οι γενικές ή οι εκλογές;

Προσπερνώντας το ρητορικό αυτό ερώτημα θα κλείσω το σημερινό μου κείμενο με μια είδηση που δεν θα την άκουγες ούτε στα πιο τρελά σου όνειρα πριν από μερικά χρόνια εδώ στην Βενεζουέλα. Όπως και σε κάθε ολοκληρωτικό καθεστώς σε πολλές πόλεις στην Βενεζουέλα υπάρχουν αγάλματα του «Αιώνιου Ηγέτη»  comandante Hugo Rafael Chavez Frias.

Τα αγάλματα, όπως μπορείτε να δείτε στην φωτογραφία φυλάσσονται πλέον από μεγάλες δυνάμεις τις αστυνομίας, προφανώς γιατί ο κόσμος θέλει να εκφράσει την «αγάπη» του στον πατερούλη. Αλλά επειδή αυτές τις μέρες, με τις συνεχείς διαδηλώσεις, οι δυνάμεις καταστολής δεν επαρκούν πάντα για την φύλαξη των αγαλμάτων, στην μια περίπτωση το άγαλμα του Τσάβες λούστηκε με πετρέλαιο και τυλίχθηκε στις φλόγες και στην δεύτερη του πέταξαν μπογιά.

Συνήθως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, πρώτα ο λαός ρίχνει τον τύραννο και μετά κατεδαφίζει και τα αγάλματα της προσωπολατρίας. 

Στην Βενεζουέλα τα αγάλματα ακόμα στέκονται αλλά είναι πλέον καβουρνιασμένα. Ένα πράγμα μόνο παραμένει να γίνει για να ολοκληρωθεί ο κύκλος.