Του Βασίλη Ανδρικόπουλου*
Είναι γεγονός ότι η οικονομική κρίση μας έχει οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο επίτευξης βραχυπρόθεσμων στόχων. Από την εκταμίευση της επόμενης δόσης μέχρι το κλείσιμο της αξιολόγησης. Βραχυπρόθεσμοι στόχοι που και αυτοί δεν επιτυγχάνονται στο χρόνο που απαιτείται ένεκα της παροιμιώδους τακτικής της ελληνικής κυβέρνησης «παίζουμε καθυστερήσεις μέχρι την τελική υποχώρηση».
Η ανάλωση όχι μόνο του οικονομικού επιτελείου αλλά ολόκληρης της κυβέρνησης και του πολιτικού προσωπικού σε αυτούς τους στόχους χαρακτηρίζει και τον τελείως αντιαναπτυξιακό χαρακτήρα της πολιτικής που ακολουθείται σήμερα. Γιατί αν και όλοι ομνύουν στην περιβόητη ανάπτυξη, στην πράξη τα μέτρα που υιοθετούνται, η έλλειψη γενναίων πρωτοβουλιών και εν τέλει η εκ του αποτελέσματος αποκάλυψη της πλήρους άγνοιας του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί και μπορεί να αναπτυχθεί περαιτέρω η πραγματική οικονομία ή ο σκόπιμος εγκλωβισμός λόγω ιδεολογικών εμμονών, τορπιλίζουν κάθε ελπίδα εξόδου από την κρίση.
Τα παραδείγματα πολλά. Η παντελής έλλειψη βούλησης για επενδύσεις και η εκ των έσω προσπάθεια υπονόμευσης αυτών που ξεκινούν, με κορυφαίο παράδειγμα την περίπτωση αξιοποίησης του πρώην αεροδρομίου στο Ελληνικό.
Η υπερφολόγηση σε όλους τους τομείς έμμεσους και άμεσους. Από το παγκοσμίως πρωτότυπο σύστημα εισφορών με βάση έσοδα περασμένων ετών και με πλήρη άγνοια της επίπτωσης αυτών σε εκατοντάδες χιλιάδες επαγγελματίες και επιχειρήσεις, ο ΕΝΦΙΑ, το ΦΠΑ, οι ειδικοί φόροι στο κρασί και στον καφέ που πλήττουν εκατοντάδες επιχειρήσεις που στηρίζουν τον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα. Η κυβέρνηση φαίνεται να μην φείδεται φαντασίας εύρεσης τρόπων περαιτέρω μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος νοικοκυριών και επιχειρήσεων οδηγώντας την χώρα σε οικονομική ασφυξία. Ταυτόχρονα, η έλλειψη ρευστότητας από το χρηματοπιστωτικό τομέα ακυρώνει ή αναβάλλει επενδυτικά σχέδια υγιών επιχειρήσεων και «σκοτώνει» εν τη γενέσει τους νέες επιχειρηματικές ιδέες.
Το πλαίσιο εξόδου από την κρίση είναι σαφές, είναι μπροστά μας και είναι αυτονόητο για τους μη έχοντες ιδεολογικές εμμονές και αγκυλώσεις ή δραχμικές φαντασιώσεις. Το πλαίσιο αυτό εδράζεται σε πέντε πυλώνες:
Πρώτος πυλώνας η δραστική μείωση φόρων με στόχο την αύξηση του διαθέσιμου εισοδήματος και την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων με κίνητρα σε εξαγωγικές επιχειρήσεις.
Στο δεύτερο πυλώνα η δημιουργία φιλικού επενδυτικού περιβάλλοντος και κινήτρων στους τομείς που διαθέτουμε πλεονέκτημα στον τουρισμό, την ενέργεια και την αγροτική ανάπτυξη. Τα κίνητρα δεν είναι μόνο χρηματοδοτικά αλλά και θεσμικά και νομοτεχνικά για τη διαμόρφωση ενός σαφούς και πολυετούς πλαισίου μέσα στο οποίο οι επενδυτές μπορούν να έρθουν με ασφάλεια και οι επιχειρήσεις να αναπτυχθούν υγιώς δημιουργώντας νέες θέσεις εργασίας και προστιθέμενη αξία για την χώρα.
Ο τρίτος πυλώνας αφορά στην τήρηση ή και επιτάχυνση όπου αυτό είναι εφικτό των χρονοδιαγραμμάτων ιδιωτικοποιήσεων και της ενίσχυσης της προσπάθειας δημιουργίας πηγών εσόδων στην οικονομία και μείωση της ανεργίας. Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν αποτελούν αντεστραμμένη ιδεολογική εμμονή της φιλελεύθερης παράταξης, αποτελούν αναγκαιότητα για την έξοδο της χώρας από την κρίση αλλά και για τη μελλοντική της ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, η δημιουργία των προϋποθέσεων εκείνων που θα καταστήσουν τη χώρα νέο κέντρο επιχειρηματικότητας είναι περισσότερο αναγκαίες από ποτέ. Την ώρα που πόλεις κρατών της Ε.Ε. διαγκωνίζονται στην προσέλκυση επιχειρήσεων που αναζητούν νέα έδρα μετά το BREXIT η χώρα μας πρέπει να είναι παρούσα ιδιαίτερα στον τομέα της ναυτιλίας αλλά και των logistics κ.α.
Ο τέταρτος πυλώνας αφορά στην ενεργό και όχι φοβική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας προς όφελος της κοινωνίας και της οικονομίας. Πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους σε αυτή τη χώρα ότι όταν δεν εκμεταλλευόμαστε τη δημόσια περιουσία την απαξιώνουμε και χαμένοι είμαστε όλοι. Η περίπτωση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων είναι χαρακτηριστική αλλά ακόμη και σήμερα μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα
Τέλος, ο πέμπτος πυλώνας αφορά στη στήριξη καταξιωμένων επιχειρήσεων αλλά και νέων επιχειρηματικών ιδεών μέσω της παροχής οξυγόνου στη ρευστότητά τους με ειδικά χρηματοδοτικά προγράμματα. Παράλληλα, θα πρέπει επιτέλους να συνδέσουμε στα πρότυπα του Δυτικού κόσμου τις επιχειρήσεις με την έρευνα και ανάπτυξη και την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Με αυτό τον τρόπο θα δημιουργήσουμε προστιθέμενη αξία, θα βοηθήσουμε στη μείωση του brain drain αλλά και στην διατήρηση σε υψηλό επίπεδο της προσφοράς της ακαδημαϊκής κοινότητας.
* Ο κ. Βασίλης Ανδρικόπουλος είναι COO και Vice President της Ολυμπιακής Ζυθοποιίας, πολιτικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, που έχει περάσει από τη διαδικασία του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών.
