Eξακολουθώ και δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να τα βάψω μαύρα επειδή θα χάσουν χρήματα οι Τεξανοί και η παρέα του Πούτιν. Εκείνο που καταλαβαίνω μια χαρά είναι ότι τις πιθανές ζημίες που θα υποστεί το τραπεζικό σύστημα από τις... ατυχείς επενδύσεις των μεγιστάνων της ενέργειας θα τις πληρώσουμε εμείς.
Οι τιμές του πετρελαίου καταρρέουν, τα χρηματιστήρια υποχωρούν και οι επενδυτές αναζητούν ασφαλέστερα λιμάνια για τα χρήματά τους! Ειδικά αυτό το τελευταίο για τα λιμάνια θα το έχετε ακούσει πολλές φορές στη ζωή σας. Το ότι είναι κακό που υποχωρούν οι τιμές των εμπορευμάτων είναι σίγουρα μια καινούρια εμπειρία. Ο καπιταλισμός είναι τελικά όλο εκπλήξεις. Και η χειρότερη ίσως να βρίσκεται μπροστά μας.
Κανονικά θα έπρεπε να είναι καλό νέο το γεγονός ότι υποχωρούν οι τιμές του πετρελαίου και άλλων εμπορευμάτων. Αυτό σημαίνει ότι θα κάνουμε περισσότερα χιλιόμετρα με το αυτοκίνητό μας και θα αγοράσουμε περισσότερα προϊόντα από το σούπερ μάρκετ. Κι όμως, οι ειδικοί στις αγορές μάς λένε ότι αυτό δεν είναι και τόσο καλό νέο! Οτι η πτώση στις τιμές του πετρελαίου κρύβει τους φόβους για την οικονομία της Κίνας και ότι πολλές εταιρείες έχουν δανειστεί από τις τράπεζες μεγάλα ποσά για να προχωρήσουν σε επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας, οι οποίες καθίστανται πλέον προβληματικές.
Είναι βέβαιο ότι ο κόσμος μας έχει γίνει πολύπλοκος. Παρ' όλα αυτά εξακολουθώ και δεν καταλαβαίνω γιατί θα πρέπει να τα βάψω μαύρα επειδή θα χάσουν χρήματα οι Τεξανοί και η παρέα του Πούτιν. Εκείνο που καταλαβαίνω μια χαρά είναι ότι τις πιθανές ζημίες που θα υποστεί το τραπεζικό σύστημα από τις... ατυχείς επενδύσεις των μεγιστάνων της ενέργειας, θα τις πληρώσουμε εμείς. Οι πολίτες του κόσμου! Είναι το γνωστό lost lost. Τα κέρδη τα ξεκοκαλίζουν μόνοι τους, τις ζημίες τις πληρώνουμε όλοι εμείς.
Η πολυπλοκότητα του κόσμου μας έχει να κάνει περισσότερο με τα νέα χρηματοοικονομικά προϊόντα που έχουν κατακλύσει τον πλανήτη και λιγότερο με νέα που αφορούν τη ζήτηση προϊόντων από την Κίνα. Οχι ότι το τελευταίο δεν είναι σημαντικό, έχουμε όμως την εντύπωση ότι πολλές φορές χρησιμοποιείται ως πρόσχημα. Καταρχάς δεν ξέρουμε τι πραγματικά συμβαίνει στην Κίνα. Μπορούμε να το υποψιαστούμε, αλλά δεν το γνωρίζουμε. Οσο παράλογο είναι να περιμένει κανείς ότι η Κίνα θα συνεχίσει να αναπτύσσεται με ρυθμούς 10% τον χρόνο για τα επόμενα 100 συνεχή χρόνια, άλλο τόσο παράλογες είναι οι ακραίες μεταβολές των τιμών των προϊόντων.
Είναι σαφές ότι κάτι άλλο συμβαίνει και αυτό το άλλο το γνωρίζουν άπαντες. Είναι ο χαρτοπόλεμος με τον οποίο τα σοβαρά χρηματοοικονομικά ιδρύματα του κόσμου έχουν γεμίσει τον πλανήτη. Τα Παράγωγα εμφανίστηκαν ως εργαλεία αντιστάθμισης κινδύνου και σήμερα απειλούν να καταπιούν την πραγματική οικονομία. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον χρυσό. Οι συναλλαγές σε Παράγωγα αντιπροσωπεύουν κάθε χρόνο περισσότερο από το εκατονταπλάσιο της ετήσιας παραγωγής του χρυσού! Για ποια αντιστάθμιση μιλάνε; Ακόμη και αν οι επενδυτές ζητούσαν να εκτελεστούν τα συμβόλαιά τους, δεν θα μπορούσε να βρεθεί τρόπος για να γίνει κάτι τέτοιο...
Είναι σαφές ότι μιλάμε για ένα τεράστιο καζίνο. Οι τιμές των προϊόντων δεν διαμορφώνονται με βάση την προσφορά και τη ζήτηση στην πραγματική οικονομία, αλλά στο παράλληλο σύμπαν των Παραγώγων. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να κρατήσει πολύ ακόμη...
Αν σας τρόμαξε η βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα, σας πληροφορούμε ότι υπάρχουν πλέον βόμβες με τρομακτικά μεγαλύτερη καταστροφική ισχύ. Αν σας ταρακούνησαν οι συνέπειες της κρίσης των ενυπόθηκων δανείων, σας πληροφορούμε ότι μια κρίση εμπιστοσύνης στην αγορά παραγώγων θα μοιάζει με το τέλος του κόσμου. Για να είμαστε πιο ακριβείς, θα είναι το τέλος του κόσμου, τουλάχιστον όπως τον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Σε μια τέτοια περίπτωση ξεχάστε καταθέσεις, συντάξεις και οτιδήποτε άλλο έχετε εμπιστευτεί στα χέρια του... συστήματος.
Ποια μπορεί να είναι η πρόταση σωτηρίας; Κάτι που να μπορείτε να το πιάσετε με τα χέρια σας και να το αποθηκεύσετε εύκολα. Κάτι σε φυσικό προϊόν που να μπορείτε να το ανταλλάξετε στον καινούριο κόσμο που θα ξημερώσει. Δεν μπορούμε να ξέρουμε πότε θα συμβεί αυτό, αλλά να μην έχετε αμφιβολία ότι κάποια στιγμή θα γίνει. Προσωπικά δεν θα ήθελα να είμαι παρών εκείνη την ημέρα. Θα είναι η μέρα της Αποκάλυψης.
Θανάσης Μαυρίδης
*Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Πρώτο Θέμα
