Η Αριστερά μετά

Η Αριστερά μετά

Της Βίβιαν Ευθυμιοπούλου*

Θεωρούμε ανόητους όσους αναπαράγουν φράσεις όπως «η Αριστερά πέθανε», «δεν υπάρχει Αριστερά» και η δωρεάν επικοινωνιακή μας συμβουλή προς όσους πιστεύουν κάτι από τα παραπάνω είναι να μην τα γράφουν και να μην τα λένε έξω από τα «χωρικά ύδατα» της παρέας τους, γιατί δεν θα καταφέρουν ποτέ να χτίσουν την εικόνα (image) σοβαρού ανθρώπου.

Η κρίση συστήματος του 2008 έφερε στο προσκήνιο την Αριστερά με πολύ μεγάλη ορμή και μάλιστα πολύ γρήγορα το κύμα αμφισβήτησης ριζοσπαστικοποιήθηκε τόσο στην Ευρώπη όσο και στις ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα βέβαια, όπου όλα τα φαινόμενα εμφανίζονται με κάποια ιδιαιτερότητα, η ριζοσπαστική Αριστερά πολύ σύντομα εξελίχθηκε σ' ένα εθνολαϊκιστικό μόρφωμα που συγκυβερνά με την αντισημιτική Ακροδεξιά. Ο Αλ. Τσίπρας μοιάζει πιο πολύ με τον Ορμπαν παρά με τον Κόρμπιν ή τον Μπέρνι Σάντερς. Γνωστά αυτά.

Τα αιτήματα όμως και στη χώρα μας παραμένουν ζωντανά και φυσικά θα υπάρχουν πάντα συμπολίτες μας που θα αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί. Μας φαίνονται πραγματικά αδιανόητες οι επιθέσεις σε όσους θέλουν να αυτοπροσδιορίζονται ως αριστεροί παρά τα όσα ζούμε με τους εθνολαϊκιστές του ΣΥΡΙΖΑ.

Γι'' αυτό κι εμείς δεν θα τους κατηγορήσουμε επειδή θέλουν να είναι αριστεροί και επιζητούν τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην αριστερή σοσιαλδημοκρατία. Θα τους κατηγορήσουμε όμως ανοιχτά γιατί είναι τεμπέληδες. Ναι, τεμπέληδες. Αυτή είναι η λέξη.

Αφού θέλουν αριστερή σοσιαλδημοκρατία, ας τη φτιάξουν με αριστερά υλικά και όχι με τα ερείπια των εθνολαϊκιστών του ΣΥΡΙΖΑ. Αφού θέλουν αριστερή σοσιαλδημοκρατία, ας βρουν τις λέξεις που περιγράφουν τα αιτήματά τους, ας φτιάξουν την Αριστερά μετά τα μνημόνια και τη λαίλαπα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που φρόντισαν να γελοιοποιήσουν όλα ανεξαιρέτως τα ιστορικά σύμβολα της Αριστεράς.

Εξόν του Παύλου Γερουλάνου, που κατέθεσε πέρυσι μια σειρά σκέψεων με τη μορφή άρθρων για το πώς θα μπορούσε να είναι αυτή η αριστερή σοσιαλδημοκρατία, δεν έχουμε διαβάσει κάτι άλλο σχετικό πέρα από γελοίες θεωρίες για την κεντροαριστερή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μέσα από τη συγκυβέρνησή του με την Ακροδεξιά μεταλλάχθηκε οριστικά σε ένα υβριδικό κόμμα που μπορεί να αρθρώνει λόγο και να πολιτεύεται μόνο σε περιβάλλον αστάθειας, μετάβασης και ανωμαλίας. Η Κεντροαριστερά, ιστορικά, είναι δύναμη σταθερότητας, γι'' αυτό και περνάει δύσκολα στις περιόδους που ανά τον πλανήτη ευδοκιμούν οι διάφοροι ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή οι δυνάμεις του λαϊκισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να γεννήσει οποιαδήποτε εκδοχή του πολιτικού που να πλησιάζει έστω και αμυδρά αυτό που γνωρίζουμε όλοι ως σοσιαλδημοκρατία.

Από τεμπελιά όλη η σχετική συζήτηση λοιπόν και μια τάση στην ευκολία. Είτε βαριούνται είτε δεν θέλουν ή δεν ξέρουν πώς να δουλέψουν για να χτίσουν κάτι πολιτικά βιώσιμο όσοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι μπορεί να γεννηθεί κάτι θετικό από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Η Κεντροαριστερά εκτός από αρετή και τόλμη απαιτεί κι αυτή σκληρή δουλειά. Η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον γεγονός και τα αιτήματα ζητούν έκφραση. Ας καθίσουν λοιπόν οι ενδιαφερόμενοι να δουλέψουν.

*Αναδημοσίευση από τον Φιλελεύθερο της Πέμπτης, 16 Αυγούστου