Ειπώθηκαν πολλά ενδιαφέροντα και άξια σχολιασμού στη συνομιλία που είχε ο πρωθυπουργός με τον ισραηλινό ιστορικό Γιουβάλ Νόα Χαράρι, το Σάββατο, στο Athens Democracy Forum.
Ο Χαράρι, μεταξύ άλλων, επανέλαβε το πόσο επικίνδυνη για τη Δημοκρατία είναι η ανεξέλεγκτη παραγωγή, αποθήκευση και διαχείριση του τεράστιου όγκου των δεδομένων που παράγουν οι πολίτες του κόσμου κατά τη χρήση του ίντερνετ και ειδικά των σόσιαλ μήντια, υποστήριξε ότι μετά την πανδημία εποχή θα αποκρυσταλλωθεί οριστικά και τελεσίδικα το νέο «λούμπεν προλεταριάτο» (δική μας η χρήση του «όρου») που θα έχει δουλειά αλλά καθόλου δεξιότητες (skills), μίλησε για τη σημασία των δημοκρατικών θεσμών ως εργαλείο ελέγχου της εξουσίας και ανακοίνωσε ότι το επόμενο βιβλίο του θα είναι ένα graphic novel, δηλαδή ένα κόμικ που θα αφηγείται απλά την ιστορία του κόσμου.
Και ο πρωθυπουργός από την πλευρά του έκανε κάποιες ενδιαφέρουσες έως και προκλητικές επισημάνσεις. Υποστήριξε την ιδέα ότι το κράτος μπορεί να επανεφεύρει το ρόλο του και τον εαυτό του εντός των ορίων που θέτει το δημοκρατικό πολίτευμα και αναρωτήθηκε μήπως υπάρχει κάποια σοφία στις δημοκρατίες της Άπω Ανατολής που αμείβουν τους δημοσίους υπαλλήλους με τους υψηλούς μισθούς του κρατικού τομέα για να είναι ανταγωνιστικοί. Στο τελευταίο μάλλον γνωρίζει την απάντηση. Το ελληνικό δημόσιο ακόμα κι αν θέλει να είναι ανταγωνιστικό δεν μπορεί, αφού η υποχρέωση των δημοσίων υπαλλήλων είναι να εφαρμόζουν απλώς ένα δαιδαλώδες και ανορθολογικό σύστημα νόμων. Τα έχει εξηγήσει αυτά πολύ ωραία ο καθ. Χρυσάφης Ιορδάνογλου στο «Κράτος και Ομάδες Συμφερόντων» ( ΠΟΛΙΣ). Αναφορικά με όσα είπε για το κράτος, όσα «λίφτινγκ» και να υποστεί για τους κλασικούς φιλελεύθερους δεν θα γίνει ποτέ κάτι ελκυστικό. Τα ξέρει αυτά ο πρωθυπουργός.
Εμείς, επιλέγουμε να «γειώσουμε» την ενδιαφέρουσα συζήτηση επιλέγοντας να σχολιάσουμε την εξής θέση του πρωθυπουργού: «Εάν μπορείς να ζεις και να εργάζεσαι από οπουδήποτε, γιατί να μην προτιμήσεις την Ελλάδα, εφόσον έχεις συνδεσιμότητα, ασφάλεια, καλή υγειονομική περίθαλψη; Η Ελλάδα έχει ένα μεγάλο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα τώρα που πτυχές όπως η ποιότητα ζωής θεωρούνται πλέον πολύ σημαντικές».
Ο λόγος που στεκόμαστε σε αυτό το απόσπασμα της συζήτησης είναι γιατί έρχεται να προστεθεί στον προβληματισμό που διατυπώνεται τελευταίως αναφορικά με την ανάγκη αλλαγής του παραγωγικού μοντέλου της χώρας και το ενδεχόμενο να επιδιώξουμε να μην εξαρτόμαστε τόσο πολύ από την οικονομία των υπηρεσιών και να γίνουμε μια χώρα που παράγει και εξάγει.
Η ιδέα ότι η Ελλάδα μπορεί να γίνει η χώρα παράδεισος για τον εργαζόμενο υψηλής εξειδίκευσης που μπορεί να εργάζεται εξ αποστάσεως, χάρις στην ψηφιακή τεχνολογία από χώρα ολιγοήμερων διακοπών που είναι σήμερα είναι πολύ δελεαστική.
Μάλιστα, δεν αφορά μόνο τους ξένους. Γνωρίζουμε Έλληνες που θα ήθελαν να έχουν τη δυνατότητα να εργάζονται από την ησυχία των ειδυλλιακών τόπων καταγωγής τους και σήμερα δεν μπορούν να το κάνουν γιατί στα περισσότερα σημεία της χώρας δεν υπάρχουν οι υποδομές, δεν υπάρχει γρήγορο ίντερνετ ή και καθόλου σύνδεση στο διαδίκτυο. Ναι, ακόμα και σήμερα υπάρχουν περιοχές της Ελλάδας που δεν καλύπτονται καν από το δίκτυο 3G.
Δεν αρκεί να κάνεις τη χώρα «φορολογικό παράδεισο» που μπορεί να προσφέρει καλές υπηρεσίες υγείας (πολύ σημαντικό δέλεαρ για όσους δεν είναι και τόσο νέοι). Χρειάζονται οι υποδομές στα δίκτυα.
Ευτυχώς, η κυβέρνηση αυτό το γνωρίζει. Προ ημερών ακούγαμε στην τηλεόραση τον υφυπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης Γρηγόρη Ζαριφόπουλο να παραδέχεται ότι είμαστε πίσω στις υποδομές στα ψηφιακά δίκτυα.
Θεωρούμε δεδομένο ότι η κυβέρνηση σκοπεύει να κάνει κάτι γι αυτό αξιοποιώντας, ίσως, και τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. Τα ψηφιακά δίκτυα είναι στις μέρες μας για την Ελλάδα ό,τι ήταν τις προηγούμενες δεκαετίες η κατασκευή του οδικού της δικτύου. Οι ψηφιακοί της δρόμοι θα μας συνδέσουν σήμερα με τον υπόλοιποι κόσμο.
Αν εξαιρέσουμε την Κρήτη το οδικό δίκτυο της οποίας πράγματι χρειάζεται εκσυγχρονισμό, είναι κρίμα τα χρήματα να πάνε πάλι σε δρόμους και εργολάβους. Ακούσαμε προ ημερών τον Υπουργό Μεταφορών να εξαγγέλλει όλο ενθουσιασμό τη δημιουργία υπόγειας σήραγγας στον Υμηττό «για να είμαστε σε 2’ στη Γλυφάδα». Μα τι είναι αυτά; Είναι όραμα η μετάβαση στη... Γλυφάδα σε 2 λεπτά;
Σε κάθε περίπτωση, η ιδέα η Ελλάδα να γίνει ο ιδανικός τόπος εργασίας είναι πειστική, υλοποιήσιμη και πολύ ωραίος, σύγχρονος στόχος για το άμεσο μέλλον. Ελπίζουμε να δούμε να γίνονται όσα απαιτούνται για να υλοποιηθεί.
