(Ελληνικές) σκέψεις σχετικά με έναν φόνο

Η σκηνή είναι σοκαριστική. Ένας άνθρωπος εκτελείται εν ψυχρώ μπροστά στα μάτια μας. Θυμίζει λίγο ταινία του Ταραντίνο. Άλλωστε κι ο ίδιος ο δολοφόνος είναι φτυστός ο ανατρεπτικός αμερικανός σκηνοθέτης.

Ακόμα κι έτσι βέβαια, η δολοφονία του Ρώσου πρέσβη στην Άγκυρα δεν μπαίνει καν στο ΤΟΠ 40 των βιαιοτήτων που έχουμε παρακολουθήσει live, live delay, ή «κονσέρβα» στις οθόνες της τηλεόρασης και –κυρίως- του υπολογιστή μας τον 21ο αιώνα. Δίδυμοι Πύργοι, λιντσαρίσματα, άνθρωποι που καίγονται ζωντανοί… Η επικαιρότητα έχει πλέον αντικαταστήσει τα σπλάτερ σκηνοθετών όπως ο Τομπ Χούπερ και ο Γουές Κρέιβεν. Ανάμεσα στα βίντεο κλιπ και τα βιντεάκια με γατάκια, ρίχνουμε και μια ματιά σε έναν αποκεφαλισμό και συνεχίζουμε σαν να μην τρέχει τίποτα.

Αν όμως η ανοσία στη βία είναι παγκόσμιο ζήτημα οι αντιδράσεις των νεοελλήνων σε γεγονότα όπως η δολοφονία του Ρώσου πρέσβη αποτελούν παγκόσμια πατέντα. Είναι άλλωστε γνωστό πως τα γεγονότα έχουν πάντα δυο όψεις: Την πραγματική και αυτή που αντιλαμβάνονται οι Έλληνες.

Καταρχήν, οι συμπατριώτες μας γνωρίζουν τα πάντα. Και τι ακριβώς συνέβη και ποιος κρύβεται πίσω από το γεγονός και τι θα ακολουθήσει αύριο. Όλοι είναι εξπέρ. Το Google παίρνει φωτιά και οι βαθυστόχαστες αναλύσεις – οι οποίες είναι συχνά πανομοιότυπες- στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης δίνουν και παίρνουν. Στην περίπτωση του συγκεκριμένου θλιβερού γεγονότος ας πούμε ο μέσος έλληνας χρήστης των σόσιαλ μίντια ταύτισε τον άτυχο Ρώσο διπλωμάτη με τον αρχιδούκα Φερδινάνδο η δολοφονία του οποίου προκάλεσε το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου πριν 102 χρόνια. Καμία σχέση σε κανένα επίπεδο φυσικά αλλά σε δουλειά να βρισκόμαστε. Ωστόσο, όλα αυτά κρατάνε μόνο λίγα λεπτά γιατί στο τέλος καταλήγουν να τσακώνονται όλοι με όλους.

Τέλος, ένα συμβάν που περιλαμβάνει τους μισητούς οχτρούς μας Τούρκους και τους φίλους ορθόδοξους Ρώσους δεν μπορεί να μην προκαλεί και εθνικιστικές ονειρώξεις. Το άσβεστο όνειρο ανακατάληψης της Πόλης ξαναπαίρνει σάρκα και οστά στα σαλεμένα μυαλά ορισμένων υπερπατριωτών οι οποίοι περιμένουν το Ξανθό Γένος να κονιορτοποιήσει τους Τουρκαλάδες και να μας παραδώσει τη Βασιλεύουσα. Το γιατί θα το κάνει αυτό ο Βλαδίμηρος ο Πούτιν και ποιοι συμπατριώτες μας θα πάνε να ζήσουν στην αχανή Κωνσταντινούπολη απασχολεί μόνο κάποιους ποταπούς εθνομηδενιστές.

To δια ταύτα της υπόθεσης είναι πως όσο βίαια και αν έχει γίνει η παγκόσμια καθημερινότητα εμείς οι Έλληνες βρίσκουμε πάντα τον τρόπο να αναδείξουμε την χιουμοριστική πλευρά της. Συνήθως άθελά μας.