Βάλαμε τα γυαλιά και περιμένουμε

της Μαρίας Χούκλη

Πριν από λίγες ημέρες συνέβη κάτι αστείο στο  Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο. Δυο αγόρια 16 και 17 ετών, αμήχανα και βαριεστημένα από όσα έβλεπαν, αποφάσισαν να στήσουν μια φάρσα στους υπόλοιπους επισκέπτες. Ο 16χρονος έβγαλε τα γυαλιά μυωπίας που φορούσε και χωρίς να γίνει αντιληπτός από τον κόσμο, τα τοποθέτησε στο δάπεδο, κοντά στο τοίχο. Μαζί με τον φίλο του στάθηκαν παράμερα για να δούν τις αντιδράσεις των επισκεπτών. Οι περισσότεροι  έπεσαν στην “παγίδα” των αγοριών: κοιτάξαν με περιέργεια και σεβασμό τα γυαλιά , θεωρώντας έργο τέχνης. Θα μπορούσαν να ήταν. Η μοντέρνα τέχνη έχει να επιδείξει πολύ πιο ακραίες δημιουργίες από ένα απλό ζευγάρι μαύρα γυαλιά. Τη φάρσα κάνει ακόμη πιο απολαυστική και ενδιαφέρουσα για ορισμένες σκέψεις, η χρήση του αντικειμένου. Χρησιμοποιούμε τα γυαλιά για να δούμε καλύτερα, ευκρινέστερα ο,τι κείται απέναντί μας. Όμως,  η αυθυποβολή εξαιτίας του χώρου-Μουσείο Σύγχρονη Τέχνης- έκανε το κοινό να δεί ο,τι ήθελε να δει. Οι επισκέπτες “διάβασαν” λάθος το αντικείμενο , πεπλανημένοι από τον λόγο της εκεί παρουσίας τους, την επιθυμία τους να αντικρύσουν ο,τι θα την δικαίωνε.

Το χαριτωμένο περιστατικό μου ήρθε στο νού, παρακολουθώντας πώς προσεγγίζουν συμπολίτευση και μείζων αντιπολίτευση τα ευρήματα δημοσκόπησης που δημοσιεύθηκε στον κυριακάτικο τύπο.

“Αντέχουμε παρά τα μέτρα και τον πόλεμο που δεχόμαστε” είναι η ανάγνωση της συγκυβέρνησης.

“Είμαστε πρώτοι  και με μεγάλη διαφορά απο τον ΣΥΡΙΖΑ” είναι η ανάγνωση της Νέας Δημοκρατίας.

Πράγματι ισχύουν και τα δυό.

Τα αποκαλούμενα ποιοτικά στοιχεία της έρευνας μπορεί να δικαιώνουν την  αξιωματική αντιπολίτευση, ωστόσο η υποτονική αντίδρασης της κοινωνίας στην επιδείνωση των οικονομικών του που κρύβονται στο  7.500 σελίδων νομο-πακέτο , επιτρέπει στον ΣΥΡΙΖΑ να θεωρεί ότι ο κόσμος του φωνάζει “Χτύπα κι άλλο, χτύπα σαν αριστερός”.

Νομίζω ότι όλοι βλέπουν ο,τι επιθυμούν να δούν ή τους βολεύει επικοινωνιακά, εσωκομματικά, ψυχολογικά.

Ο Αλέξης Τσίπρας μπορεί να υποστηρίζει ότι παραμένει κυρίαρχος του παιχνιδιού, έχοντας πλέον και τον   θαυμασμό των κυρίων Ντάϊσελμπλούν και Βαλς. Να υπόσχεται στους δυσφορούντες δικούς του δίκαιη ανάπτυξη, κρατώντας  για τον εαυτό του την ελπίδα ο,τι κάτι θα γίνει και η σημερινή στασιμομιζέρια θα εξελιχθεί σε αριστερό succes story. Μπορεί η δημοφιλία του να πέφτει, αλλά δεν έχει εμφανιστεί ούτε διακρίνεται στον ορατό ορίζοντα, εσωκομματικός αμφισβητίας του.

Αλλά και ο Κυριάκος Μητσοτάκης μπορεί να υποστηρίζει στους δυσφορούντες του δικού του χώρου ότι το κόμμα διατηρεί σταθερό και μεγάλο προβάδισμα από τον ΣΥΡΙΖΑ,παρά τα λάθη, τις αρρυθμίες τις άστοχες αντιπολιτευικές τακτικές , την κλισέ κριτική. Μπορεί ακόμη να επικαλεστεί ότι ο ίδιος προηγείται του πρωθυπουργού σε ηγετικό προφίλ και ο κόσμος κρίνει αρνητικά πολλά παρεπόμενα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

Αν σηκώσουμε, όμως, τα γυαλιά από το έδαφος, τα φορέσουμε και κοιτάξουμε όλη την εικόνα και τους αριθμούς της δημοσκόπησης και τη διάθεση της κοινωνίας, όπως αποτυπώνεται στην μή αντίδραση κατά των μέτρων αλά Γαλλία, θα δούμε πιο καθαρά. Πέρα από επιθυμίες και φόβους.

Οι πολίτες, σε μεγάλο ποσοστό, είναι ανόρεχτοι με οποιόδηποτε κόμμα. Κανένα δεν έχει ρεύμα, ούτε οι μεγάλοι ούτε οι μικροί. Στους εναλλακτικούς μικρούς, μάλιστα γυρίζει εντελώς την πλάτη. Το αίσθημα που κυριαρχεί είναι     της υποψιασμένης αναμονής. Γι΄αυτό δεν θα έχουν τύχη τα διαδικτυακά κινήματα #paraitithite και #fygete. Άλλωστε οι κυβερνήσεις πέφτουν στη Βουλή ή όταν υπάρχει εμφανής και ογκώδης  λαϊκή κατακραυγή. Δεν έχει εξαντληθεί η ανοχή του κόσμου , περιμένει μήπως και γυρίσει το πράγμα. 

Ταυτοχρόνως, όμως, είναι προφανές ότι έχει ραγίσει η εμπιστοσύνη που έδειξαν στον ΣΥΡΙΖΑ, έχει κλονιστεί από τις αλλεπάλληλες διαψεύσεις. Τον “περιμένουν” στη γωνία. Αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση (;) , η στάθμη της αποδοκιμασίας θα ανέβει απότομα πολλά μέτρα πάνω από τα δημοσκοπικά ευρήματα. Άλλα μπορεί και να υποχωρήσει η δυσθυμία, άν υπάρξει έστω και οριακή αλλαγή στην οικονομική μέγγενη. Η κακοποίηση των θεσμών, οι βασιλοπούλες και οι τάφοι των Βενιζέλων δεν ρίχνουν κυβερνήσεις. Εγγράφονται, πάντως.