Το παρασκήνιο του εκλογικού μαγειρέματος

Το παρασκήνιο του εκλογικού μαγειρέματος

Οι εκλογικοί νόμοι, κυρίως στην Ελλάδα, δημιουργούνται και ψηφίζονται με ένα και μοναδικό στόχο: Να κερδίσει η κυβέρνηση που τους ψηφίζει τις εκλογές υπό οποιεσδήποτε συνθήκες τη συμφέρει. Επομένως, όλοι οι εκλογικοί νόμοι είναι από τη γέννα τους καλπονοθευτικοί.

Όλες οι κυβερνήσεις στο παρελθόν, με μία μόνο εξαίρεση, ακολούθησαν αυτή την τακτική. Την ακολουθεί και η σημερινή. Από την κατανομή των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, σε συνδυασμό με τις διαρκείς έρευνες γνώμης που κάνει η κυβέρνηση, μπορεί κανείς, καθισμένος στην καρέκλα του γραφείου του υπουργού Επικρατείας και των συνεργατών του, να προβλέψει και τον εκλογικό νόμο, που θέλει να φτιάξει η κυβέρνηση.

Πριν πάμε εκεί, όμως, καλό είναι να δούμε κάτι πιο χειροπιαστό, με το οποίο βρίσκεται αντιμέτωπη η κυβέρνηση. Ότι για να ψηφίσει έναν νέο εκλογικό νόμο, που να ισχύσει για τις επόμενες εκλογές χρειάζεται 200 ψήφους στη Βουλή. Και έχει μόνο 153.

Επομένως, είτε η κυβέρνηση απλώς μπαρουφολογεί για να απασχολεί την επικαιρότητα με άλλα θέματα και να γλιτώνει τον πρωταγωνιστικό λόγο για τους φόρους και την εργασιακή ανατροπή, είτε ψάχνει «συμμάχους» σ αυτό το εγχείρημα για να αποκτήσει τις 200 ψήφους που χρειάζεται, είτε στηρίζεται σε μια πρόβλεψη για μια δεξιά παρένθεση και μαγειρεύει από τώρα συμμαχίες για την μετά την παρένθεση εποχή.

Δηλαδή πάει να καταρτίσει έναν εκλογικό νόμο, που θα ψηφιστεί από την κυβερνητική πλειοψηφία και θα ισχύσει από τις μεθεπόμενες εκλογές.
Σ αυτή την περίπτωση ποντάρει:

α) στο ότι η επόμενη κυβέρνηση θα έχει τόσα δυσβάσταχτα μέτρα να εφαρμόσει με βάση όσα ετούτη η κυβέρνηση έχει ήδη ψηφίσει και θα ψηφίσει, ώστε θα συντριβεί στις μεθεπόμενες εκλογές με το εκλογικό σύστημα, που τώρα θα μαγειρέψει η κυβέρνηση.

β) στο ότι στις επόμενες εκλογές δεν θα κατορθώσει το πρώτο κόμμα, αν είναι η ΝΔ, να σχηματίσει κυβέρνηση και θα οδηγηθούμε σε νέες εκλογές με το νόμο που θα έχει ψηφίσει η κυβερνητική πλειοψηφία μόνη της, όπως προβλέπει ο νόμος.

Η πραγματική αδυναμία αυτού του διπλού σεναρίου βρίσκεται στο ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει καμιά διάθεση να εγκαταλείψει την εξουσία με κανένα τρόπο. Και θα κάνει τα πάντα (και εννοώ τα πάντα) για να τη διατηρήσει.

Το πιο πιθανό σενάριο είναι ότι μπαρουφολογεί μεν, αλλά ταυτόχρονα ψάχνει και για συμμάχους σ έναν εκλογικό νόμο, που να ευνοεί την ίδια και ταυτόχρονα να ευνοεί και τους μικρούς, από τους οποίους ελπίζει να συμψηφίσουν μαζί της το νέο εκλογικό έκτρωμα για τις μεθεπόμενες εκλογές. Έτσι θα διασώσει και τον μόνιμο κολαούζο της, τους ΑΝΕΛ.

Ο μόνος μεγάλος σύμμαχος, που έχουν οι κυβερνήσεις σ αυτές τις περιπτώσεις είναι το «λάδωμα». Όχι το οικονομικό, αλλά τα θεσμικό. Μου δίνεις ψήφους στο νομοσχέδιο, σου δίνω ένα νόμο που σε βάζει στη Βουλή ή θέσεις στην εξουσία και στη Βουλή. Όχι απαραιτήτως στην κυβέρνηση, αλλά στους μηχανισμούς και τις υπηρεσίες της εξουσία, που είναι πάμπολλοι.
Αυτά είναι όσα μαγειρεύονται στο παρασκήνιο, αλλά για να μετατραπούν σε φαγητό πρέπει να ακουμπάνε πάνω στην πραγματικότητα. Κι αυτή είναι τα κουκιά στη Βουλή.

Από τα κόμματα της Βουλής αποκλείεται να ψηφίσει νόμο που δεν είναι απλή και άδολη αναλογική το ΚΚΕ. Είναι πάγια πολιτική του.

Αποκλείεται να ψηφίσει νόμο, που να ευνοεί την κυβέρνηση αυτήν ή την επόμενη το ΠΑΣΟΚ και οι περί αυτό δυνάμεις. Προσπαθεί να μαζέψει ψήφους αγανακτισμένων και όχι διψασμένων. Οι διψασμένοι του είναι όλοι ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ. Προσπαθεί να ανασυνταχτεί, όχι να αποδιαλυθεί.

Η ΝΔ, λογικά δεν έχει κανένα λόγο να ψηφίσει νόμο αυτής της κυβέρνησης οποτεδήποτε και να γίνουν οι εκλογές. Είναι τέτοια η φθορά από τα μέτρα που ψηφίζει, που θα ψηφίσει και που θα εφαρμόσει η κατ όνομα αριστερά, χέρι –χέρι με την γιαλατζί ακροδεξιά, που το μόνο που έχει να κάνει κανείς είναι να παρακολουθεί μήπως γίνει καμιά εκλογομαγειρική εκροπή μέχρι να πέσει το σάπιο φρούτο. Σάπιο ως κυβέρνηση και ως Αριστερά.

Μένουν τρείς αστάθμητοι παράγοντες: Το Ποτάμι, ο Λεβέντης και η Χρυσή Αυγή. Το σύνολο των βουλευτών τους, συμπεριλαμβανομένων και των διαφωνούντων είναι 38. Επομένως, προστιθέμενοι στους 153 δεν φτάνουν τους 200, που χρειάζεται η κυβέρνηση. Λείπουν 9.

Ακόμα και αν ψηφίσουν οι 2 απώλειες της κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν βγαίνουν τα κουκιά χωρίς τη σύμπραξη είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της ΝΔ.

Μ αυτά τα δεδομένα ΝΔ ,ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα πλην ΚΚΕ συζητάνε για να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους για τις μεθεπόμενες εκλογές, οποτεδήποτε κι αν γίνουν. Και προσπαθούν να μαντέψουν όλοι μαζί σε ποιες συνθήκες θα γίνουν οι εκλογές.

Σ αυτή τη συζήτηση πρωταγωνιστής είναι το πάρε –δώσε. Γιατί, εκτός από τη ΝΔ, τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ, όλοι οι άλλοι παλεύουν για την επιβίωση. Όχι τη δική μας. Τη δική τους. Με διακύβευμα τη δική μας επιβίωση. Ερήμην μας. Ωραία δημοκρατία.

Γ. Παπαδόπουλος - Τετράδης