Θα ήταν χρήσιμο να μας έλεγαν οι φίλτατοι ειρηνιστές των αποπυρηνικοποιημένων δήμων της Αττικής και των περιχώρων ποια είναι η θέση τους για τα πυρηνικά του Πούτιν. Όχι ότι αυτό έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία όταν το ραδιενεργό νέφος θα φτάνει στα σπίτια μας, αλλά θυμηθήκαμε το γελοίο του πράγματος. Κι από την άλλη πλευρά, καλό είναι να ξεκαθαρίζουμε κάπως τα πράγματα. Να ξέρουμε τι ακριβώς λέει ο καθένας, για να του το θυμίζουμε και στο μέλλον…
Οι «φιλειρηνικές» οργανώσεις στην Ελλάδα και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες είχαν πάντοτε ένα πρόβλημα: Έβλεπαν μόνο τις όποιες ευθύνες του ΝΑΤΟ στη διασάλευση της παγκόσμιας ειρήνης και όχι εκείνες του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα οι φιλειρηνικές οργανώσεις έβλεπαν μόνο τον Παράδεισο. Βέβαια, δεν άφηναν την Κόλαση του καπιταλισμού για να ζήσουν στον Παράδεισο του Κομμουνισμού. Τέλος πάντων, το Σύμφωνο κατέρρευσε για να μάθουμε «έκπληκτοι» έπειτα από χρόνια ότι πολλά από τα «κοινωνικά κινήματα» της εποχής χρηματοδοτήθηκαν από τη Μόσχα. Και φυσικά ο στόχος τους δεν ήταν η παγκόσμια ειρήνη, αλλά η δημιουργία προβλημάτων στις γραμμές των εχθρών…
Ο κομμουνισμός έπεσε, αλλά οι μηχανισμοί του ζήσαν και βασίλευσαν. Μόνο που τώρα δεν έκαναν κουμάντο οι κομισάριοι του κόμματος, αλλά οι ολιγάρχες. Οι πρώην εκλεκτοί, δηλαδή, του κόμματος που πήραν στα χέρια τους τον πλούτο της Ρωσίας και των άλλων χωρών. Μπορεί να μην υπάρχει πλέον Σοβιετική Ένωση, αλλά υπάρχει Ρωσία. Το κατάστημα παραμένει στη θέση του με τους ίδιους ιδιοκτήτες. Μόνο η ταμπέλα άλλαξε.
Και οι πρακτικές παραμένουν, φυσικά, οι ίδιες. Σαν να μην άλλαξε το παραμικρό. Χτες ήταν το κίνημα για τα πυρηνικά. Σήμερα το κίνημα ενάντια στην πράσινη ανάπτυξη. Χτες ήταν τα πυρηνικά των ΗΠΑ που απειλούσαν το λαϊκό κίνημα, σήμερα οι … ανεμογεννήτριες. Οι μέθοδοι ακριβώς οι ίδιες. Αλλά και η στόχευση! Η δημιουργία προβλημάτων στις τάξεις του … εχθρού.
Ο εχθρός παραμένει πάντα ο ίδιος! Είναι ο καπιταλισμός και η φιλελεύθερη δημοκρατία. Το γιατί είναι το ένα θέμα. Και το δεύτερο είναι το πως βρίσκονται πάντα πρόθυμοι άνθρωποι να υπερασπιστούν τόσο χυδαίες πολιτικά αντιλήψεις. Χτες είχαν το άλλοθι του λαϊκού συμφέροντος. Σήμερα ποιος ο λόγος να υπερασπίζεται κανείς τον τύραννο Πούτιν; Κι έπειτα, ας μην έχουν αμφιβολία για το τι θα γράφουν οι βόμβες: Από την Μόσχα με αγάπη. Και φυσικά οι βόμβες δεν κάνουν διακρίσεις όταν πέφτουν. Σκοτώνουν το ίδιο και τους κακούς καπιταλιστές και τους χρήσιμους ηλίθιους που προσπάθησαν να υπονομεύσουν τη Δύση…
Θανάσης Μαυρίδης