Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου
Όπως συνήθως η πατερναλιστική Δεξιά δεν μπόρεσε να αποφύγει της ανόητες υπερβολές. Ο υποψήφιος Γάλλος Πρόεδρος Φιγιόν κατηγορήθηκε για "έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας" (economic brutality) από τους Δεξιούς του αντιπάλους. Επειδή ζήτησε την εφαρμογή φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, μείωση του αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα και απολύσεις άχρηστων δημοσίων υπαλλήλων. Μήπως θυμίζει αυτό παρόμοιες κραυγές της ντόπιας λαϊκής δεξιάς;
Ο Φιγιόν όμως τόλμησε και συνέτριψε το κύκλωμα της αδράνειας που επέβαλε μέχρι τώρα ο κρατισμός της Γαλλικής κοινωνίας. Ίσως κάποιοι επιτέλους να τον μιμηθούν και αλλού...
Βέβαια στη Γαλλία δεν υπάρχει Πρόεδρος Δημοκρατίας και Πρωθυπουργός που να ξιφουλκούν από κοινού εναντίον του «κοινού εχθρού». Να πολεμούν δηλ. τον Μινώταυρο και τους καταπιεστές της οικονομίας της αγοράς.
Αρκετά παράδοξα όμως βλέπουμε σε όλο τον κόσμο τους λαούς να καταφεύγουν στην αγκαλιά του Μινώταυρου, αντί να τρέχουν να κρυφτούν στον κόρφο του Κάστρο, του Τσάβεζ και του Μοράλες.
Μόνη λύση, για την ικανοποίηση των ελληνικών ηγεσιών, θα είναι να κηρυχθούν εκτός Νόμου οι αντιλήψεις που αγκαλιάζουν την ελευθερία, το λιγότερο κράτος και τις ανοιχτές αγορές.
Χωρίς αμφιβολία σε κάτι τέτοιο θα έβρισκαν συμπαραστάτη ένα μεγάλο κομμάτι της ΝΔ. Που λατρεύει την δημοσιο-υπαλληλία και στήνει εικονίσματα στην κρατική γραφειοκρατία.
Ευτυχώς στη Γαλλία ο Φιγιόν τόλμησε. Για εμάς είναι ακόμη νωρίς. Ή μήπως πάρα πολύ αργά;
