Με ένα δυνατό φίνις ο τραπεζικός δείκτης κατάφερε να ολοκληρώσει τις συναλλαγές κοντά στο υψηλό ημέρας και να επιστρέψει σε κέρδη μετά από τρεις διαδοχικές πτωτικές ημέρες με αθροιστικές απώλειες άνω του 6%. Από το +1,82% ο... πολύπαθος δείκτης των τραπεζών έφτασε να υποχωρεί έως -0,53% για να κλείσει την ημέρα στο +1,57%.
Τη συζήτηση για την κατάσταση των ελληνικών τραπεζών και το κεφαλαιακό μαξιλάρι που πρέπει να έχουν για να απορροφήσουν δυνητικές ζημιές στο μέλλον έχει πυροδοτήσει και συντηρήσει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Παράλληλα, οι τράπεζες φαίνεται πως θα είναι το πεδίο σύγκρουσης μεταξύ δανειστών και κυβέρνησης κατά την τρίτη αξιολόγηση, με τον ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα να παραμένει αμφίβολος.
Αναλυτές εκτιμούν πως όσο διατηρείται η συγκεκριμένη φημολογία, οι τραπεζικές μετοχές δύσκολα θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον των επενδυτών, καθώς ο φόβος μίας τέταρτης ανακεφαλαιοποίησης δεν έχει εξαλειφθεί.
Στο ταμπλό, ο Γενικός Δείκτης του Χρηματιστηρίου της Αθήνας ολοκλήρωσε της συναλλαγές της Τρίτης στις 812,85 μονάδες, με κέρδη 0,49% και τζίρος στα 34,47 εκατ. ευρώ. Ο τραπεζικός δείκτης έκλεισε στις 986,96 μονάδες, έχοντας ενδοσυνεδριακά υποχωρήσει στις 966,57 μονάδες.
Η μετοχή της Alpha Bank έκλεισε στα 2,08 ευρώ με κέρδη 1,96%, ο τίτλος της ΕΤΕ ενισχύθηκε κατά 2,18% στα 0,328 ευρώ, της Eurobank σημείωσ εκέρδη 1,19% στα 0,851 ευρώ, ενώ η μετοχή της Τρ. Πειραιώς ενισχύθηκε στα 4,27 ευρώ μέ κέρδη 0,23%.
Συνδυαστικά με το γεωπολιτικό ρίσκο και την κρίση στην Κορεατική Χερσόνησο, είναι σαφές ότι στο ελληνικό χρηματιστήριο έχει επιστρέψει ο προβληματισμός για τον τραπεζικό κλάδο, εν μέσω γενικής σύγχυσης για την πραγματική, κεφαλαιακή του κατάσταση.
Πολλά λέγονται και πολλά ακούγονται στην αγορά, ενώ φαίνεται πως υπάρχει και… υπόγειος «πόλεμος» ανάμεσα σε ΔΝΤ και Ε.Ε. για τους χειρισμούς που πρέπει να γίνουν.
Από την άλλη πλευρά, το ελληνικό χρηματιστήριο είναι «γυμνό» από ικανή μερίδα εγχώριων θεσμικών επενδυτών που θα μπορούσαν να βάλουν αναχώματα και να χαράξουν δική τους επενδυτική στρατηγική, κάτι που θα ισορροπούσε μερικώς την κατάσταση, όταν τα 4-5 ισχυρά διεθνή επενδυτικά «σπίτια» αποφασίζουν μαζικά να πουλήσουν.
Πρόκειται για ένα χρόνιο πλέον πρόβλημα του Χ.Α., που αφενός δε διαθέτει (πλέον) ικανή μάζα μικροεπενδυτών, αφετέρου η εγχώρια θεσμική επενδυτική κοινότητα όλα τα τελευταία χρόνια έχει αποψιλωθεί και έχει αποδυναμωθεί τα μέγιστα.
Έτσι, παρουσιάζονται μονοδιάστατα φαινόμενα και μονοφασικές προσεγγίσεις, σε μια αγορά που δεν έχει το απαιτούμενο βάθος να απορροφήσει μέρος των πιέσεων, αποτελώντας έτσι κι αλλιώς μια μικρή, περιφερειακή αγορά.
