Του Γιάννη Σιδέρη
Λίγες μέρες πριν, μία trash ποδοσφαιρική εκπομπή είπε κάτι ακραία ρατσιστικό για τον Θανάση Αντετοκούνμπο. Ο αδερφός του Γιάννης θεώρησε καλό να προβεί σε καταδικαστικές δηλώσεις για τον ωμό ρατσισμό. Αυτός, ένας σταρ του NBA με διεθνή εμβέλεια, στου οποίου τη λαμπρή παρουσία στο παρκέ αναφέρθηκε ο Μπαράκ Ομπάμα, ασχολήθηκε και απάντησε στον Τσουκαλά, ενώ η παγερή αδιαφορία του θα ήταν η πλέον κατάλληλη αντιμετώπιση. Ο Τσουκαλάς ήταν αρμοδιότητα του ΕΣΡ και ίσως του εισαγγελέα. Ουδενός πέραν αυτών.
Αλλά, αν στον σταρ του ΝΒΑ δικαιολογείται η απάντηση λόγω συναισθηματικής φόρτισης, ήταν αδιανόητα λαϊκιστική η συμπεριφορά του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα. Φωτογραφήθηκε φορώντας τη φανέλα με το όνομα του Αντετοκούνμπο, δήθεν για να δείξει την συμπάθειά του στα συγκεκριμένα πρόσωπα, και παράλληλα να στείλει αντιρατσιστικό μήνυμα στην ελληνική κοινωνία.
Εκ πρώτης όψεως δεν δείχνει καταδικαστική μια τέτοια ενέργεια. Όμως ο κ. Τσίπρας είναι πρωθυπουργός της χώρας. Οι ενέργειές του θα πρέπει να ανταποκρίνονται στην εμβέλεια των προσώπων και των γεγονότων. Η φράση Τσουκαλά που αποκάλεσε τον Θανάση «πίθηκο» ήταν μια φράση ενός περιθωριακού προσώπου σε ένα περιφερειακό κανάλι, που απευθύνεται σε κοινό ειδικών ενδιαφερόντων.(Βέβαια στο θέμα παρενέβη εκ των υστερών η UEFA, επειδή προκάλεσε την παρέμβασή της με ερώτησή του το ΑΠΕ).
Αν η κυβέρνηση εκτιμούσε ότι έπρεπε να πάρει θέση, αυτή θα έπρεπε να φτάσει το πολύ ως το κλιμάκιο υφυπουργού Αθλητισμού. Όταν κοτζάμ πρωθυπουργός αρπάζεται από μια εκφραστική καφρίλα κάποιου Τσουκαλά για να διαμηνύσει τις αντιρατσιστικές του θέσεις, τον καθιστά συμβολικώς ισότιμο συνομιλητή του, του δίνει οντότητα ανασύροντάς τον από την μηδαμινότητά του!
Παρόμοια ακρισία, με κουτσαβάκικο αυτή τη φορά τουπέ και χυδαία ειρωνεία, επέδειξε απευθυνόμενος τις προάλλες στον Κυριάκο Μητσοτάκη και λέγοντας «Δεν κατάλαβα την θέση σας για την εκλογή ΠτΔ. Η θέση σας για την προεδρική εκλογή ενδεχομένως είναι θέση του προέδρου του Εδεσσαϊκού, όχι αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης». Αναφερόταν σε μια δήλωση που είχε προσπαθήσει να κάνει ο εν λόγω πρόεδρος, αλλά από την αμηχανία μπροστά στην κάμερα μπέρδεψε τα λόγια του. Ο Έλληνας πρωθυπουργός στο Κοινοβούλιο, με ύφος μαχαλόμαγκα περασμένης εποχής, ειρωνεύτηκε Έλληνα πολίτη για κάποια αδυναμία του, τυχαία ή όχι!
Χθες τα μέλη του Δ.Σ. του συλλόγου, ως Έλληνες πολίτες και φορολογούμενοι, εξέφρασαν την πικρία και την έκπληξή τους που «στην συζήτηση εντός του ναού της Δημοκρατίας, χρησιμοποιούνται τέτοιου είδους ευφυολογήματα». Τονίζουν ότι «δεν εκπαιδεύτηκαν από μικρά παιδιά στο πως να στέκονται καλά μπροστά στην κάμερα και να πληρώνονται γι' αυτό αδρά»!
Επίσης χθες στη Βουλή ο πρωθυπουργός την αγωνία του να υπερασπίσει το… «κατόρθωμα της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης» (επί ΣΥΡΙΖΑ οι λέξεις έχουν φτηνύνει), αναφέρθηκε στον … φίλο του τον Αυτιά, λέγοντας! «Τι θα απογίνετε τώρα; Που πήγε το περιβόητο 4ο μνημόνιο που με στόμφο εξαγγείλατε ότι έρχεται και ψάχνω και εγώ να το βρω. Όπως ψάχνω να βρω τους τίτλους των ΜΜΕ που κατατρομοκρατούσαν τους συνταξιούχους - και όχι μόνο – ότι έρχεται θύελλα και περικοπές. Και να οι πίνακες με τις περικοπές και να οι εκπομπές. Γιατί ο φίλος μου Αυτιάς θα πρέπει να πέρασε δύσκολες ημέρες να υπολογίζει τις περικοπές»!
Είθισται να καταγγέλλονται - και - από πρωθυπουργούς τα πρωτοσέλιδα των αντιπολιτευόμενων ΜΜΕ, αφού δεν εναρμονίζονται στην σκιαγράφηση της ρόδινης πραγματικότητας που οι ίδιοι προβάλλουν. Όμως το όνομα δημοσιογράφων ποτέ δεν παρεισέφρεε σε επίσημες συζητήσεις στη Βουλή, εκτός αν υπήρχε κάποια αποκλειστική αποκάλυψη ή καταγγελία.
Ο κ. Τσίπρας, στα βήματα του στρατηγικού εταίρου Ντ. Τραμπ έκανε προσωπική αναφορά σε δημοσιογράφο, και μάλιστα όχι σε κάποιον διευθυντή εφημερίδας αλλά στον καθ΄ έξιν υπερασπιστή της «συνταξούλας της γιαγιάς». Φυσικά δεν ήταν από απλότητα και λαϊκότητα η ενέργεια. Επειδή το κοινό του συγκεκριμένου δημοσιογράφου είναι κυρίως συνταξιούχοι, θέλησε να του αμφισβητήσει την - όποια - εγκυρότητα ώστε τα συμπεράσματα που βγάζει κάθε φορά για το πόσο θα κοπεί «η συνταξούλα» να φανούν ανεχέγγυα στο κοινό του. Με αυτή την τακτική όμως, και στοχοποιεί ένα δημοσιογράφο, παράλληλα όμως του δίνει και οντότητα, αναδεικνύοντάς τον ισότιμο συνομιλητή του!
Αυτά ως παρατηρήσεις, γιατί εξ όνυχος τον λέοντα. Η διακυβέρνηση είναι φυσικά το κύριο πεδίο στο οποίο θα κριθεί ο κ. Τσίπρας, και ήδη οι βαθμοί που παίρνει είναι κάκιστοι. Όμως το αξίωμα επιβάλει δεσμευτικά συγκεκριμένες συμπεριφορές.
Ο δημόσιος λόγος διαφέρει από αυτόν της ταβέρνας με τους φίλους. Υπακούει σε κανόνες, όχι για να προστατευθεί το άτομο που κατέχει το αξίωμα, αλλά για να προστατευθεί το ίδιο το αξίωμα.