Το θέμα ετέθη όχι από την καλπάζουσα φαντασία κάποιων δημοσιολογούντων ή από τους νυχτερινούς εφιάλτες των στελεχών του κόμματος της μείζονος αντιπολίτευσης -το οποίο ως σήμα κατατεθέν επαξίως κατέκτησε την επένδυση στον βουλησιαρχικό ανορθολογισμό-, αλλά από τα πράγματα: Από τη στιγμή, δηλαδή, που η κορoνοκρίση εκ των πραγμάτων ακύρωσε το συμβόλαιο τιμής μεταξύ εκλογικού σώματος και εκλεγμένης τον περασμένο Ιούλιο κυβέρνησης. (Κυρίως το κατήργησε –αν όχι ως προς άλλες διαστάσεις του, όπως τον δια της ειλικρίνειας σεβασμό της κοινωνίας, την ευθύτητα και την υπευθυνότητα του κράτους, πάντως- ως προς την οικονομική/αναπτυξιακή του βάση…).
Επιπρόσθετα, βέβαια, οι εξαιρετικά ευνοϊκές για το κυβερνών κόμμα δημοσκοπήσεις θεωρούν πολλοί πως συνιστά παράγοντα ικανό να δελεάσει τον πρωθυπουργό, ώστε να ζητήσει την προσφυγή στην πρωτογενή πηγή της εξουσίας, από τις αρχές-αρχές του προσεχούς Σεπτεμβρίου…
Ωστόσο…
Το θέμα είναι εξαιρετικά σύνθετο. Και τα εκατέρωθεν επιχειρήματα πολλά. Ας προσπαθήσουμε να συνοψίσουμε και τα μεν και τα δε.
Ελαφρώς παραφράζοντας τη γνωστή φράση του Μιτεράν, όσοι υποστηρίζουν πως οι κάλπες δεν θα χρησιμοποιηθούν (ή πως δεν είναι σκόπιμο να χρησιμοποιηθούν) στις αρχές του φθινοπώρου ρητά ή υπόρρητα επισημαίνουν ότι προ της προκήρυξης των εκλογών και μετά την προκήρυξη των εκλογών μεσολαβεί ένα γεγονός που αλλάζει ή μπορεί να αλλάξει τα πάντα: Αυτό είναι η προκήρυξη των εκλογών! Υπονοούν πως μια τέτοια κίνηση ενδέχεται να προκαλέσει κατάρρευση του κεφαλαίου αξιοπιστίας που έχει κατακτήσει ο πρωθυπουργός… Πως μπορεί να θεωρηθεί ως πολιτικός καιροσκόπος που βαθαίνει συνειδητά την κρίση, βυθίζοντας την κοινωνία σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, με ισχυρότατη μάλιστα την πιθανότητα ανάγκης άμεσης επαναπροσφυγής στη λαϊκή ψήφο.
Παράλληλα είναι αμφίβολο εάν θα ανακτήσει από την πρόωρη λαϊκή ετυμηγορία τη σημερινή πολιτική ισχύ του. Αντίθετα, είναι πιθανόν να υπονομεύσει την πολιτική σταθερότητα και την κυβερνησιμότητα του τόπου, καθιστώντας αναπόφευκτη μια εύτρωτη συγκυβέρνηση με ένα μικρό και ανεύθυνο κόμμα. Ταυτόχρονα η επιθετική επανεμφάνιση του ιού κατά την προεκλογική περίοδο –ιδίως αν αυτή είναι διπλή- καθώς και η περαιτέρω εκτίναξη της ύφεσης κατά το ίδιο διάστημα δεν μπορεί να αποκλεισθεί. Τέλος πολλοί βλέπουν μια τέτοια κίνηση ως το τελειωτικό χτύπημα στην πολύπαθη τουριστική βιομηχανία της χώρας…
Ο αντίλογος τώρα έχει και αυτός αρκετά «χαρτιά»…
Πρώτον, όποιος γνωρίζει το πολιτικό DNA του Σύριζα –θυμίζουμε πως μόνο ύφεση 4% δήλωσε πως «συγχωρεί» ο πολιτικός προϊστάμενος του Καρανίκα στον πρωθυπουργό- δεν αμφιβάλλει πως το κόμμα αυτό θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει και πεζοδρομιακά το επιχείρημά του για μειωμένη πολιτικοκοινωνική νομιμοποίηση της κυβέρνησης, ώστε να υπονομεύσει τα αφεύκτως σκληρά μέτρα της…
Δεύτερον, ο πρόσθετος κυβερνητικός χρόνος που θα κερδίσει ο Μητσοτάκης δεν είναι και τόσο αμελητέος, περίπου 16 μήνες. (Τώρα το απώτατο χρονικό σημείο προσφυγής στον λαό είναι ο Ιούνιος του 23, θα γίνει ο Οκτώβριος του 24…)
Τρίτον, ένα –δημοσκοπικώς διαφαινόμενο σήμερα- double score θα δημιουργήσει προβλήματα στο κόμμα, ένα μέρος της ψυχής του οποίου βρίσκεται ακόμη στο «με ένα νόμο και ένα άρθρο…» Ιδίως βέβαια θα αποδυναμώσει τον ηγέτη του…
Τέταρτον, δεν είναι καθόλου δεδομένο πως -και με την αναλογική- δεν θα ξαναπροκύψει μονοκομματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία της ΝΔ: Ο συνδυασμός που απαιτείται, 46,2% των ψήφων σε αυτό το κόμμα και 8% «αναντιπροσώπευτη ψήφος», με τα σημερινά δεδομένα είναι απολύτως εφικτός…
Πέμπτον, σε εκλογές με λίστα και με την απόλυτη εσωκομματική ηγεμονία του πρωθυπουργού μπορεί να «εκμητσοτακισθεί» περαιτέρω η κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματος, αποδυναμουμένων των προκείμενων στους προηγούμενους ηγέτες «υποσυστημάτων»…
Έκτον, εκριζώνεται διά παντός ο θεσμικός παράγων πολιτικής αστάθειας που είναι η απλή αναλογική…
Έβδομον, είναι σχεδόν αδύνατον να προκύψει ακυβερνησία, γιατί η εσωκομματικά αποδυναμωμένη Γεννηματά δεν μπορεί να αναπαραγάγει την «τακτική Μαλέλη». Και κυβερνητική λύση την επομένη των εκλογών είναι υποχρεωμένη να προσφέρει και την κυβερνητική σταθερότητα είναι δύσκολο να υπονομεύσει ολόκληρη της 4ετία, διότι, αν το κάνει, κινδυνεύει να θεωρηθεί πολιτικός αυτόχειρ και το κόμμα της να εξαερωθεί εκλογικά. Ήδη αρκετά στελέχη και πολλοί ψηφοφόροι του, προσγειωμένοι από την πολύχρονη επαφή τους με την εξουσία, βλέπουν ως πολυτέλεια το να προτιμούν τις πατρογονικές κομματικές ρίζες από τη ΝΔ του Μητσοτάκη…
Συμπέρασμα;
Θα προτιμούσα να αφήσω στον κάθε αναγνώστη την ευθύνη να συναγάγει το δικό του…
ΑΣΧΕΤΟ ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Αμετακίνητη υπέρ της θείας κοινωνίας η Ιεραρχία. Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να τροφοδοτήσει με ισχυρότερα επιχειρήματα όσους ισχυρίζονται πως κάθε φανατισμός –άρα και ο θρησκευτικός- μπορεί να δολοφονεί ανθρώπους, για να προστατεύσει τα σύμβολά του. Το κακό είναι πως όλες οι θρησκείες έχουν εξ ορισμού τον ανορθολογισμό στη βάση τους…