Ανατρέχοντας σε ένα από τα άρθρα μου του 2019, προ πανδημίας, στάθηκα στο κλείσιμό του και αναρωτήθηκα εκ νέου, πόσο επίκαιρο είναι και σήμερα, αλλά και πόσο ανατριχιαστική η πρόβλεψη για αυτά που έρχονται, όχι λόγω της οικονομικής μας καταστροφής(είτε αυτήν προέλθει από την ενεργειακή κρίση, την πανδημία, τον κομήτη, τους εξωγήινους κ.ο.κ.), αλλά λόγω της άρνησης της ανάληψης της ευθύνης για την τραγική εικόνα της Ευρώπης μας. Στο κλείσιμο εκείνου του άρθρου γράφω…
«Οι έρωτες είναι σαν τις αυτοκρατορίες: μόλις εξαφανίζεται η ιδέα πάνω στην οποία χτίστηκαν, εξαφανίζονται και αυτοί μαζί της. Το ίδιο θα πω συμβαίνει και με τα κράτη καθώς όπως θα έλεγε και ο Κούντερα, «μήπως τελικά η πατρίδα σου είναι κι αυτή μια ερωτική παρτενέρ; Μήπως μάλιστα είναι και η βασικότερη σχέση στη ζωή; Που όσο κι αν απομακρύνεσαι από αυτή, επιστρέφεις, έστω και νοερά, πάντα σε αυτή;» Το ζητούμενο είναι όταν επιστρέφεις, η ερωτική σου παρτενέρ να είναι εκεί να σε περιμένει!
Θα είναι η Ευρώπη εκεί να μας περιμένει και ποια Ευρώπη θα είναι; “Η Αβάσταχτη Ελαφρότητα” ξεκινάει με τον Νίτσε, εμμένοντας στην ανάγκη της συνειδητοποίησης των επιπτώσεων των εκάστοτε επιλογών στη ζωή, όπου η ευκαιρία δίνεται μονάχα μια φορά, και όχι δύο. Η Ευρώπη μας είχε δύο ευκαιρίες να αναστήσει το παράστημα της και να μεγαλουργήσει μετά τους δύο μεγάλους πολέμους. Σύμφωνα με τον Κούντερα, ο εχθρός της Ευρώπης είναι ο εξισωτισμός που ξεκινάει από τις ιδέες για να καταλήξει στον τρόπο που οι αιώνιοι προασπιστές της αλήθειας εμμένουν στον λόγο τους, και σε τίποτε άλλο. Αν κάτι συνέβαλε στην κατίσχυση του ολοκληρωτισμού, που επανέρχεται με τρόπο τρομακτικό, είναι ότι οι ιδεολογίες που κατακερμάτισαν τη γηραιά ήπειρο στηρίχτηκαν στην επιβολή μίας και μόνο αλήθειας και στην άρνηση ανάληψης οποιασδήποτε ευθύνης. Σήμερα για ακόμη μία φορά “ο βασιλιάς είναι γυμνός” ή καλύτερα ποτέ δεν ήταν βασιλιάς!
Η ανάληψη των ευθυνών αποτελεί μπαλάκι στα χέρια των ανύπαρκτων πολιτικών, που τρομοκρατούν τους πολίτες και ενισχύουν την αρνητική διάθεση και ψυχολογία, με μοναδικό στόχο να μην καταναλώσουν, να κλειστούν στο καβούκι τους, να κλειστούν μέσα (έτσι κι αλλιώς το μάθαμε καλά στην πανδημία), για να πέσει ο πληθωρισμός και οι αριθμοί να επανέλθουν, γιατί έτσι πρέπει!Ο φόβος επανέρχεται πάνω από τα κεφάλια μας για ακόμη μία φορά. Βρισκόμαστε στη μέση του καλοκαιριού και σκετόμαστε τον βαρύ χειμώνα, το δελτίο στο ρεύμα, την συνέχιση του πολέμου στην Ουκρανία, έναν πιθανό νέο πόλεμο στην Taiwan, έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο, μια πυρηνική καταστροφή, να πέσει ο ουρανός να μας πλακώσει(λίγο από Αστερίξ), να έρθουν επιτέλους και οι εξωγήινοι ή ένας κομήτης να μας καταστρέψει κ.ο.κ..Συγνώμη, ξέχασα είναι και αυτές οι αγορές , που θα πέσουν και θα επέλθει παγκόσμιο κραχ!
Το ψέμα στον Κούντερα συνάδει με την ίδια την ουσία. «Από τη στιγμή που υπάρχει ένας μάρτυρας των πράξεών μας, προσαρμοζόμαστε θέλοντας και μη στα μάτια που μας παρατηρούν, και τίποτα πια απ' ό,τι κάνουμε δεν είναι αληθινό. Όταν έχουμε θεατές, όταν έχουμε στον νου μας κάποιους θεατές, σημαίνει πως ζούμε μέσα στο ψέμα» γράφει στην Αβάσταχτη Ελαφρότητα. Ζούμε λοιπόν σε ένα νέο ψέμα; ή προσπαθούμε να το διαβάσουμε, όπως διαβάζουν οι τσιγγάνες στο φλιτζάνι τα σημάδια από το κατακάθι του καφέ, για να προβλέψουμε το μέλλον των αγορών για να κερδίσουμε εμείς οι αναλυτές την υστεροφημία, τη δόξα, τα πλούτη και όσοι μας ακολουθούν την επιβεβαίωση του ψέματος και την αυτοεκπληρούμενη προφητεία;
Αλήθεια δεν ζαλιστήκατε από τις τελευταίες αναλύσεις για πετρέλαιο στα 45 δολάρια και ύφεση ή για πετρέλαιο στα 350 δολάρια και καταστροφή! Για βαρύ χειμώνα κρύου και πείνας και θανάτου στην Ευρώπη που ενισχύεται από τους ανεγκέφαλους πολιτικούς της Ε.Ε..Θα μου πείτε πρέπει να μας προετοιμάσουν για τα χειρότερα, ώστε να είμαστε έτοιμοι για τα καλύτερα! Εμείς είμαστε οι θεατές είτε διαβάζοντας τις αναλύσεις των ειδικών για τις τιμές των μετοχών, του πετρελαίου κ.ο.κ., είτε παρακολουθόντας τους Ευρωπαίους πολιτικούς και τραπεζίτες που μας ενημερώνουν για την ανικανότητά τους! Αν δεν υπήρχαμε ως θεατές σίγουρα δε θα υπήρχαν και τα αντίστοιχα ψέματα!
Όσες γραμμές και αν τραβήξουμε, όσες αναλύσεις και άρθρα αν γράψουμε θα πρέπει να διαθέτεις το βλέμμα ώστε να προσέξεις ότι, όταν καταφθάνει τυχαία το αντικείμενο του πόθου σου, όπως συνέβη με την πρωταγωνίστρια του βιβλίου, θα πρέπει να είσαι έτοιμος να το ζήσεις! Και για να κλείσω με λίγο από Κούντερα, καθώς έτσι ξεκίνησα και παραφράζοντας, η Ευρώπη χτίστηκε σε μια μεγάλη ιδέα, δυστυχώς αυτοκρατορία δεν πρόλαβε να γίνει, καθώς παρέμεινε πλήρως εξαρτημένη σε όλους τους τομείς(πολιτικούς (ΝΑΤΟ), ενεργειακούς κ.ο.κ.) από τρίτους παίκτες. Θα είναι τραγικό και απίθανο να χαθεί η ιδέα αυτή. Η Ευρώπη θα συνεχίσει να υπάρχει και ελπίζουμε οι πολιτικοί της να καταλάβουν ότι πολλές φορές η συνύπαρξη δύο ερωτικών συντρόφων απαιτεί και αμοιβαίες υποχωρήσεις όταν αποτελούν τη βασικότερη και ουισαστικότερη σχέση μιας ζωής!