Γράφαμε χθες ότι στόχος της Ελλάδας πρέπει να είναι να κλείσουν όλα τα ιδρύματα παιδιών. Δηλαδή, ο στόχος μας πρέπει να είναι να προχωρήσει με γοργούς ρυθμούς αυτό που ειδικοί ονομάζουν «απόϊδρυματοποίηση».
Είναι θετικό ότι η χώρα έχει πάρει ήδη στροφή προς αυτή την κατεύθυνση και ακόμα πιο θετικό είναι ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της θεσπίζονται κανόνες για τη λειτουργία των υπαρχόντων ιδρυμάτων μέχρι να αποκτήσουμε οργανωμένο σύστημα παιδικής προστασίας, μέχρι δηλαδή να θεσμοθετηθούν και να τεθούν σε εφαρμογή θεσμοί και πρακτικές που αντικαθιστούν ένα ίδρυμα.
Κανείς δεν έχει την αξίωση να βγει το Πανελλήνιο στους δρόμους επευφημώντας την υπουργό Δόμνα Μιχαηλίδου η οποία μετά από πολύμηνη προσπάθεια και εντατική διαβούλευση με όλους, ανεξαιρέτως του ενδιαφερόμενους φορείς, προχώρησε σε μια πρώτη δεσμίδα μέτρων/κανόνων λειτουργίας των ιδρυμάτων.
Είναι η νέα υπουργική απόφαση τέλεια; Όχι. Σύμφωνα με ορισμένες οργανώσεις της Κοινωνίας των Πολιτών δεν είναι αρκετά αυστηρή.
Μην παρασυρόμαστε από τις κατ εξαίρεση αντιδράσεις του κ. Κώστα Γιαννόπουλου του «Χαμόγελου του Παιδιού, του υπερδραστήριου και παθιασμένου συμπολίτη μας με την αναγνωρισμένη συμβολή του στη στήριξη των παιδιών που έχουν ανάγκη.
Πέραν των 29 οργανώσεων που χθες εξέδωσαν ψήφισμα για το νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των μονάδων παιδικής προστασίας, υπάρχουν άλλες οργανώσεις που θεωρούν ότι θα έπρεπε να είναι ακόμα πιο αυστηρό.
Έπειτα από τη ρύθμιση εξαιρούνται και κακώς ιδρύματα δημοσίου δικαίου. Αντιθέτως, τα εκκλησιαστικά ιδρύματα δεν εξαιρούνται της ρύθμισης.
Όχι, λοιπόν. Κανείς δεν έχει την αξίωση να βγούμε στους δρόμους να ζητωκραυγάζουμε ενθουσιασμένοι.
Το λιγότερο όμως που θα περιμέναμε είναι τα παιδιά που απαιτούν τη μέριμνα της κοινωνίας να εξαιρεθούν ως θέμα πολιτικής αντιπαράθεσης.
Είναι θλιβερό. Αντί να συστρατευθούμε στο αίτημα για την αποϊδρυματοποίηση και μέχρι αυτό να επιτευχθεί να στηρίξουμε με εποικοδομητικά κριτικό τρόπο του νέους κανόνες, να γυρίζουμε την πλάτη στην προσπάθεια και να ανάγουμε τις ελλείψεις που προφανώς θα υπάρχουν σε μείζονα ζητήματα με προφανή στόχο να σκοράρουμε εύκολους, δηλαδή ευτελείς, αντιπολιτευτικούς πόντους.
Ειλικρινά έχουμε μείνει κατάπληκτοι. Υπάρχει έστω κι ένας νουνεχής πολίτης αυτής της χώρας που να πιστεύει ότι η κυβέρνηση, ο Κωστής Χατζηδάκης και η Δόμνα Μιχαηλίδου θα ήθελαν να αυτοκτονήσουν πολιτικά κλείνοντας μια τόσο δημοφιλή και αγαπητή οργάνωση όπως το «Χαμόγελο του Παιδιού»; Αλήθεια τώρα;
Αντί να ζητήσουμε να ενημερωθούμε, τρέχουμε να μπούμε στην αγέλη για να κράξουμε απλώς την κυβέρνηση για ένα θέμα που αφορά τα παιδιά;
Για άλλη μια φορά αποκαλύφθηκαν όσοι προκρίνουν τον κομματικό ανταγωνισμό και την τυφλή αντιπαράθεση από την ουσία των θεμάτων που εν προκειμένω είναι τα παιδιά. Κάποιοι δεν θα σταματήσουν ποτέ να μας εκπλήσσουν αρνητικά.