Του Θανάση Χειμωνά
Ας μη γελιόμαστε. Οι δύο μεγάλοι ηττημένοι υποψήφιοι των εκλογών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ήταν ο Γιώργος Καμίνης και ο Σταύρος Θεοδωράκης. Οι δύο πιο γνήσιοι εκφραστές τους προοδευτικού μεσαίου χώρου συγκέντρωσαν μαζί ένα ποσοστό χαμηλότερο από εκείνο που έπιασε ο Νίκος Ανδρουλάκης μόνος του. Σήμερα, και ενώ η ενδοπασοκική σφαγή ανάμεσα σε Φώφη και Νίκο μαίνεται ήδη στα σόσιαλ μίντια και όχι μόνο, τόσο ο δήμαρχος Αθηναίων όσο και ο πρόεδρος του Ποταμιού δηλώνουν πως θα ενταχθούν κανονικά στον ενιαίο φορέα.
Εκ πρώτης όψεως λογική η κίνησή τους αυτή. Ας μην ξεχνάμε πως και οι δύο είχαν δεσμευθεί (κακώς κατά την ταπεινή μου άποψη αλλά τέσπα) πως θα συμμετείχαν στην προσπάθεια ασχέτως αποτελέσματος εκλογών. Άλλωστε, η αλήθεια είναι πως τόσο η Γεννηματά όσο και ο Ανδρουλάκης επικράτησαν δίκαια και καθαρά. Ο προεκλογικός τους αγώνας ήταν έντιμος, χωρίς χτυπήματα κάτω από τη μέση (αναφέρομαι στους ίδιους και όχι σε διάφορους οπαδούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης), ενώ και οι εκλογικές τους επιδόσεις δεν χωράνε κανένα περιθώριο αμφισβήτησης.
Τόσο από τις δηλώσεις Καμίνη-Θεοδωράκη όσο και από όσα λένε άτομα των επιτελείων τους, βγαίνει το συμπέρασμα πως σκοπεύουν να συμμετάσχουν δυναμικά στο επερχόμενο ιδρυτικό συνέδριο με στόχο να ακουστεί δυνατά η φωνή τους. Παράλληλα, διάβασα ορισμένα ενδιαφέροντα άρθρα που υποστηρίζουν πως Καμίνης-Θεοδωράκης έχουν πια την ευκαιρία να συγκροτήσουν έναν ευδιάκριτο μεταρρυθμιστικό πόλο, μέσα πάντα στα πλαίσια της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Ωραία ακούγονται όλα αυτά. Είναι όμως έτσι; Ας ξεκινήσουμε με ένα γεγονός: Όντως Καμίνης και Σταύρος κινούνται στο ίδιο στενό ιδεολογικό πλαίσιο και διαθέτουν ακριβώς το ίδιο τάργκετ γκρουπ: Άτομα που εντάσσονται στον προοδευτικό κεντρώο/ σοσιαλδημοκρατικό χώρο και σαφώς ασφυκτιούν μέσα στα όρια του Βαθέως ΠΑΣΟΚ.
Από κει και πέρα όμως τι μέλλον μπορεί να έχει μια τέτοια συνεργασία εντός της ΔΗΣΥ;
Ήμουν στο ΠΑΣΟΚ πέντε χρόνια. Είμαι σε θέση να σας διαβεβαιώσω πως στο συνέδριο –όποτε αυτό πραγματοποιηθεί- το Παλαιό ΠΑΣΟΚ το Ορθόδοξο θα σαρώσει τα πάντα. Και θα φάει λάχανο τόσο τους «Σταυροκαμίνηδες» όσο και όσους γενναίους υποστηρικτές τους κατορθώσουν να εκλεγούν. Και όχι μόνο αυτό. Ως «προοδευτικός» πόλος σε αυτό το Νέο και Βελτιωμένο ΠΑΣΟΚ θα καθιερωθεί με χαρακτηριστική άνεση ο Νίκος Ανδρουλάκης, προτάσσοντας το νεαρό της ηλικίας του- κάτι που άλλωστε έκανε και κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Συμφωνείτε ή διαφωνείτε αυτό θα συμβεί. Ο Γιώργος Καμίνης, ο Σταύρος Θεοδωράκης και οι –όποιοι- ομοϊδεάτες τους θα απευθύνονται σε μια χούφτα συνέδρους τη στιγμή που όλοι οι υπόλοιποι θα κάνουν mingling έξω από την αίθουσα. Το μόνο όφελος που θα έχουν θα είναι κάποια like κάτω από τις ομιλίες τους από διάφορους «φιλελέδες» που έτσι κι αλλιώς στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσουν Κυριάκο. Σύντομα θα περιθωριοποιηθούν πλήρως και θα αναγκαστούν είτε να επιλέξουν ανάμεσα σε Φώφη ή Ανδρουλάκη είτε να αποσυρθούν και να αρθρογραφούν σε κυριακάτικες εφημερίδες.
Ίσως λοιπόν η λύση να βρίσκεται αλλού. Προσωπική μου άποψη είναι πως Καμίνης και Θεοδωράκης θα πρέπει να αποχωρήσουν από το σχήμα. Κάποιοι ίσως πουν πως δεν είναι έντιμο. Κι όμως. Ο συγκεκριμένος χώρος έδειξε ξεκάθαρα πως δεν τους γουστάρει. Τα χαμηλά ποσοστά τους τα οποία –κατά την προσωπική μου εκτίμηση- προέρχονται στο συντριπτικό τους κομμάτι από άτομα που απλώς δεν ανήκουν στο σημερινό ΠΑΣΟΚ το αποδεικνύουν με γλαφυρότητα. Εγώ ήμουν πάντα της θέσης πως όταν κάποιος δεν σε θέλει, είτε πρόκειται για πολιτικό κόμμα είτε πρόκειται για γκόμενα, παίρνεις το καπελάκι σου και φεύγεις.
Είναι γνωστό τοις πάσι πως το Ποτάμι διαθέτει ορισμένα εξαιρετικά στελέχη. Έχοντας στηρίξει εμπράκτως όλες αυτές τις μέρες τον Γιώργο Καμίνη μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως στο περιβάλλον του υπάρχουν επίσης αρκετοί αξιόλογοι νέοι άνθρωποι με όραμα και ιδέες. Θα είναι κρίμα όλοι αυτοί να σαρωθούν από την «πράσινη θύελλα» που έχει ήδη ξεκινήσει από το βράδυ της Κυριακής.
Τώρα λοιπόν είναι η ευκαιρία για την δημιουργία ενός νέου προοδευτικού κεντρώου-σοσιαλδημοκρατικού κόμματος. Η εκλογική δύναμη των Καμίνη-Θεοδωράκη σαφώς και δεν είναι οι 25 και οι 20000 χιλιάδες ψήφοι που πήραν αντίστοιχα στις εκλογές της ΔΗΣΥ. Το γκελ τους στην κοινωνία είναι πολύ μεγαλύτερο. Απλώς δεν διέθεταν τους μηχανισμούς των Φώφη- Ανδρουλάκη. Δεν είχαν στη διάθεσή τους εκατοντάδες κομματικούς να βομβαρδίζουν τους εν δυνάμει ψηφοφόρους τους με τηλέφωνα ή και να τους παίρνουν από το χεράκι και να τους πηγαίνουν στράτα στρατούλα ως τις κάλπες.
Πρόκειται σίγουρα για ένα ρίσκο. Τη δεδομένη στιγμή όμως χρειάζονται ρίσκα για να επιβιώσει ο χώρος. Στην τελική, ακόμα και το, πάλαι ποτέ, κραταιό ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε χάρη σ' ένα ρίσκο.