Ποιος θα διαδεχθεί τον Πούτιν;

Ποιος θα διαδεχθεί τον Πούτιν;

Του Γιάννη Μαντζίκου 

«Γιατί βιάζεστε; Δεν σχεδιάζω να πάω πουθενά για τώρα», απάντησε ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντιμίρ Πούτιν, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο πριν λίγες μέρες, σχετικά με το τι θα γίνει το 2024, όταν λήξει η θητεία του στο Κρεμλίνο. Το ρωσικό Σύνταγμα απαγορεύει στον Πούτιν να επιδιώξει μια τρίτη συνεχή και έκτη συνολικά θητεία στην εξουσία, το 2024.

Ο Πούτιν ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα από συνεργάτης του τότε δημάρχου της Αγίας Πετρούπολης Ανατόλι Σομπτσακ. Το 1996, όταν ο Σόμπτσακ έχασε τις εκλογές και η δημοτικότητά ΄του έπεσε στο ναδίρ, κατηγορήθηκε για οικονομικά σκάνδαλα, τα οποία τον στιγμάτισαν. Οι περισσότεροι πολιτικοί του σύμμαχοι στράφηκαν εναντίον του, εκτός από τον Πούτιν ο οποίος οργάνωσε την διαφυγή του πατρόνα του στο εξωτερικό. Τότε ο Μπορίς Γιέλτσιν που μόλις είχε επανεκλέγει στον προεδρικό θώκο εκτίμησε την στάση του Πούτιν και τον επέλεξε για διάδοχο του, αφού εξασφάλισε ότι θα του παρείχε ανάλογη κάλυψη όταν θα ολοκλήρωνε την δική του θητεία.

Στο σημερινό λοιπόν Σύνταγμα της χώρας υπάρχει μια σημαντική εγγύηση, σε περίπτωση που ο εν ενεργεία πρόεδρος αποφασίσει για δικούς του λόγους να εγκαταλείψει την θέση του, η ασυλία και το ακαταδίωκτο του. Το πρώτο λοιπόν και βασικότερο προσόν του διαδόχου πρέπει να είναι η αφοσίωση. Θα προτιμούσα να εκτελεστώ για την αφοσίωσή μου από το να κρεμαστώ για προδοσία», φέρεται να έχει πει μεταξύ άλλων ο ίδιος ο Πούτιν.

Για τον λόγο αυτό, ως πρώην στέλεχος της ΚGB, της κεντρικής υπηρεσίας πληροφοριών της Σοβιετικής Ένωσης προετοιμάζεται και παρακολουθεί τα πάντα. Άρθρο του αμερικανικού περιοδικού National Interest ανέφερε ότι έχει αναθέσει μια μυστική αποστολή στον πρώην πρωθυπουργό και συνεργάτη του Σεργκέι Κιριγένκο. Αποστολή λοιπόν του βετεράνου πολιτικού είναι να διαμορφώσει μια λίστα στελεχών, κατά προτίμηση κάτω των 50 ετών, με σημαντικότερο προσόν, όπως αναφέρθηκε την αφοσίωση, η οποία πρόκειται να τεσταριστεί μέσα από μια σειρά δοκιμασιών σε πολιτικά αξιώματα. 

Με φόντο λοιπόν τα παραπάνω, έχουν ακουστεί κατά καιρούς διάφορα ονόματα για την διαδοχή του «τσάρου». Πρώτο και περισσότερο γνωστό είναι αυτό του Ντμιτρι Μεντβέντεφ, ο οποίος διετέλεσε πρόεδρος της χώρας, όταν ο Πούτιν έφτασε στο συνταγματικό όριο των δύο διαδοχικών θητειών. Άλλο όνομα είναι αυτό του ολιγάρχη και ισχυρού άνδρα του ενεργειακού κολοσσού Rosneft, Ιγκόρ Σέτσιν ο οποίος θεωρείται άλλωστε ο άνθρωπος ειδικών αποστολών.

Ο Σέτσιν εξάλλου ανήκει στο λεγόμενο «σιλοβίκι» δηλαδή στελέχη των Σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών οι οποίοι μεταπήδησαν στην πολιτική. Υπάρχει δε και ένα αουτσάιντερ, ο άνθρωπος που τα ρωσικά μέσα λένε ότι κάποτε έσωσε τον πρόεδρο από επίθεση αρκούδας. Ο λόγος για τον Αλεξέι Ντούμιν ο οποίος εγκαταστάθηκε ως περιφερειακός κυβερνήτης της Τούλα ενώ μετείχε στην επιχείρηση προσάρτησης της Κριμαίας το 2014, ως μέλος της Σπετναζ, των Ρωσικών επίλεκτων ειδικών δυνάμεων. Στον τελευταίο, αρκετοί ποντάρουν τα χρήματα τους για την διαδοχή του Τσάρου.