Ισπανία: Μόνο το γερμανικό μοντέλο θα τους σώσει

Ισπανία: Μόνο το γερμανικό μοντέλο θα τους σώσει

Tης Οντίν Λιναρδάτου

Μία εκλογική αναμέτρηση που στόχο είχε να βγάλει την Ισπανία από το πολιτικό αδιέξοδο περιέπλεξε ακόμα περισσότερο τα πράγματα. Πριν από ένα χρόνο η Ισπανία ήταν η μοναδική μεγάλη χώρα της Ευρώπης που δεν είχε στη βουλή της ένα ακροδεξιό ξενοφοβικό κόμμα. Μετά τις εκλογές της Κυριακής όλα άλλαξαν. Τρίτη δύναμη στη χώρα αναδείχτηκε το ακραία δεξιό Vox. Ένα κόμμα που στηρίζει ανοιχτά τη δικτατορία του Φράνκο, που διαφωνεί με το νόμο για την έμφυλη βία, χρησιμοποιεί σκληρή ρητορική εναντίον των μεταναστών και έχει πάρει σαφή θέση εναντίον των αυτονομιστών στην Καταλονία. Τι συνέβη στη χώρα και όλα άλλαξαν; Κυβέρνησαν τη χώρα ανίκανοι πολιτικοί.

Το Καταλανικό ζήτημα είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για αυτό όπως και οι ιστορικές ευθύνες του Μαριάνο Ραχόι για τη σημερινή κατάσταση. Το θέμα είχε κλείσει με την απόφαση του Χοσέ Λουίς Θαπατέρο το 2006 να δοθεί καθεστώς αυτονομίας στην Καταλονία. Ο Μαριάνο Ραχόι ως ηγέτης του Λαϊκού Κόμματος προσέφυγε στο Συνταγματικό Δικαστήριο για να ακυρωθούν βασικά στοιχεία του καθεστώτος αυτονομίας της Καταλονίας που είχε παραχωρήσει ο σοσιαλιστής προκάτοχος του. Το Συνταγματικό Δικαστήριο της χώρας το 2010 αποφάσισε υπέρ της προσφυγής Ραχόι πυροδοτώντας τη ριζοσπαστικοποίηση του καταλανικού εθνικισμού.

Οι Financial Times αναρωτιούνται μέχρι και σήμερα γιατί ο Μαριάνο Ραχόι αδυνατούσε να δεχθεί την ομοσπονδιακή μετεξέλιξη του ισπανικού κράτους. Είναι ξεκάθαρο πως η καταστροφική πολιτική του στο Καταλανικό ευθύνεται για τη ραγδαία άνοδο της ακροδεξιάς στην Ισπανία μαζί με την επιπόλαιη απόφαση των Σιουδαδάνος και του Αλμπερτ Ριβέρα να τη νομιμοποιήσουν συνεργαζόμενοι μαζί της στην Ανδαλουσία. Αποτέλεσμα ο Ριβέρα να υποστεί συντριπτική ήττα και ο Σαντιάγο Αμπασκάλ ο ηγέτης του Vox να σαρώσει αποδεικνύοντας πως οι πολίτες πάντα θα ψηφίζουν την αυθεντική ακροδεξιά.

Οι Σιουδαδάνος είχαν τη χρυσή ευκαιρία να συγκυβερνήσουν με τους Σοσιαλιστές του Πέδρο Σάντσεθ και να κάνουν τη διαφορά. Επέλεξαν όμως να στραφούν προς τα δεξιά γιατί ο Αλμπερτ Ριβέρα φιλοδοξούσε να γίνει το αντίπαλο δέος του Σάντσεθ Έκανε τεράστιο λάθος. Σήμερα παραιτήθηκε. Και τώρα τι; Πολλές λύσεις δεν υπάρχουν. Κανείς δεν διαθέτει το μαγικό αριθμό των 176 εδρών. Ούτε η δεξιά – ακροδεξιά συμμαχία ούτε φυσικά η σοσιαλιστική – αριστερή . Θα πρέπει οι ισπανοί πολιτικοί να φανούν αντάξιοι των περιστάσεων αν δεν θέλουν το Vox να έρθει δεύτερο κόμμα αν η χώρα συρθεί για πέμπτη φορά σε εκλογές μέσα σε τέσσερα χρόνια.

Ο Πέδρο Σάντσεθ πρέπει να βάλει νερό στο κρασί του και ο Πάμπλο Κασάδο του Λαϊκού Κόμματος να σκεφτεί σοβαρά να στηρίξει μία κυβέρνηση υπό τον σοσιαλιστή ηγέτη. Όσο για τους Σιουδαδάνος μάλλον είναι πολύ αργά για μία στροφή προς τα αριστερά . Και οι Ουνιδάς Ποδέμος που είδαν επίσης τις έδρες τους να μειώνονται δεν φαίνεται να έχουν τη δύναμη να θέσουν όρους αυτή τη φορά.