Η «μοναξιά» του Μακρόν απέναντι στον Τραμπ στη σύνοδο της G7

Η «μοναξιά» του Μακρόν απέναντι στον Τραμπ στη σύνοδο της G7

Του Γιώργου Παυλόπουλου

Με πολλά μέτωπα ανοιχτά και χωρίς να διαφαίνονται σοβαρές πιθανότητες συμφωνίας μεταξύ τους στα περισσότερα από αυτά (αν όχι σε όλα), οι ηγέτες των 7 πιο ισχυρών χωρών του πλανήτη – πλην της Κίνας και της Ρωσίας, οι οποίες εξακολουθούν κινούνται σε άλλο... αστερισμό – δίνουν από σήμερα ως την Δευτέρα ραντεβού στο γαλλικό θέρετρο Μπίαριτζ.

Στο τραπέζι τους, στο οποίο θα εκπροσωπείται και η ΕΕ, πιθανότατα θα κάθεται και ένας ο οποίος θα αισθάνεται μάλλον αμήχανα, καθώς πρακτικά δεν θα λέχει δικαίωμα ούτε λόγου ούτε και ψήφου. Πρόκειται, φυσικά, για τον πρωθυπουργό της Ιταλίας, Τζουζέπε Κόντε, ο οποίος έχει ήδη υποβάλει την παραίτησή του, αλλά αποφασίστηκε να εκπροσωπήσει τη χώρα του, έστω και με την ιδιότητα του υπηρεσιακού.

Δεν αποκλείεται, μάλιστα, στην επόμενη σύνοδο κορυφής της G7, εκ μέρους της Ιταλίας να είναι παρών ο άνθρωπος που έχει αναγορευτεί σε εφιάλτη: Ο Ματέο Σαλβίνι, τα ποσοστά του οποίου καλπάζουν στις δημοσκοπήσεις και, στην περίπτωση που ναυαγήσουν οι προσπάθειες συγκρότησης νέας κυβέρνησης συνασπισμού, ανάμεσα στους Δημοκρατικούς και το Κίνημα Πέντε Αστέρων, έχει μεγάλες πιθανότητες να είναι ο νέος πρωθυπουργός της χώρας του – και μαζί, ο πρώτος στη μεταπολεμική Ευρώπη που θα συγκεντρώνει τα χαρακτηριστικά του ακροδεξιού, του ρατσιστή, του λαϊκιστή και του αντιευρωπαϊστή.

Μετά τον Τζόνσον, ο Σαλβίνι

Σε μια τέτοια περίπτωση, πάντως, ένα είναι σίγουρο: Ο μόνος ο οποίος θα χαρεί πραγματικά θα είναι ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος θα βρει έναν ακόμη άνθρωπο ο οποίος θα τον καταλαβαίνει με την πρώτη ματιά, μιας και οι απόψεις και θέσεις τους ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό.

Η αλήθεια, βεβαίως, είναι πως ούτε αυτό το τριήμερο θα αισθάνεται ιδιαίτερη μοναξιά. Αιτία, η παρουσία στο Μπίαριτζ του Μπόρις Τζόνσον, του «Βρετανού Τραμπ» όπως έχει χαρακτηριστεί από πολλούς, ο οποίος όχι μόνο αισθάνεται και συμπεριφέρεται ως alter ego του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά φιλοδοξεί να συνάψει μια προνομιακή σχέση μαζί του καθώς θα απομακρύνεται από την ΕΕ.

Εκεί θα βρίσκεται και ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, ο οποίος θα αντιμετωπίσει ένα πολύ μεγάλο και επί της ουσίας υπαρξιακό πολιτικό δίλημμα. Διότι από τη μία, ο Σίνζο Άμπε δεν συμμερίζεται τη στάση του Τραμπ στο ζήτημα του εμπορίου, ούτε συμφωνεί με τα προστατευτικά τείχη που υψώνει επιβάλλοντας δασμούς σε όποιον του αντιστέκεται. Από την άλλη, όμως, έχει πλήρη συνείδηση ότι η χώρα του εχει ζωτική ανάγκη της στήριξης των ΗΠΑ εάν θέλει να σταθεί όρθια απέναντι στην επέλαση του «Κίτρινου Δράκου», δηλαδή της Κίνας.

Περιμένοντας το ανακοινωθέν

Έτσι, απέμειναν τρεις για να φυλάττουν... Θερμοπύλες και να αντιπροσωπεύουν τη φωνή της λογικής και της συναίνεσης. Πρόκειται για τον Εμανουέλ Μακρόν, την Ανγκελα Μέρκελ και τον Τζάστιν Τριντό. Μόνο που και σε αυτή την ομάδα, δεν υπάρχουν τρεις φωνές, αλλά μιάμιση!

Ιδού γιατί: Ο Καναδός πρωθυπουργός έχει το μυαλό του στραμμένο στις εκλογές που θα διεξαχθούν το αργότερο μέχρι τις 21 Οκτωβρίου, με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι είναι πολύ πιθανό να ηττηθεί. Η καγκελάριος της Γερμανίας, από την πλευρά της, απέχει πολύ από το να είναι η «σιδηρά καγκελάριος» του παρελθόντος», καθώς είναι φανερό ότι βρίσκεται στη δύση της πολιτικής της σταδιοδρομίας, ενώ έχει προβληματίσει και με τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει. Έτσι, πρακτικά, θα περιοριστεί στο να κάνει τη... δεύτερη φωνή στον πρόεδρο της Γαλλίας ο οποίος – όντας και οικοδεσπότης – θα σηκώσει αντικειμενικά το μεγαλύτερο βάρος των διαπραγματεύσεων και αντιπαραθέσεων.

Το τι θα καταφέρει, βεβαίως, παραμένει ένα μεγάλο ερωτηματικό. Στα θέματα που ο ίδιος έχει ανάγει σε προτεραιότητα – την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, τον περιορισμό των κοινωνικών ανισοτήτων και την επιβολή φορολογίας στους γίγαντες του Διαδικτύου – είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα βρει απέναντί του το «όχι» του Τραμπ, τον οποίο πιθανώς θα στηρίξει και ο Τζόνσον, την ώρα που Κόντε και Άμπε θα... σφυρίζουν αδιάφορα.

Κατά συνέπεια, με βάση τα δεδομένα, το πολύ που μπορεί να περιμένει κανείς από το Μπιαρίτζ – πέρα από τις συγκινήσεις και τις εικόνες που ετοιμάζονται να προσφέρουν οι διαδηλωτές και οι δεκάδες χιλιάδες αστυνομικοί και στρατιωτικοί οι οποίοι έχουν αναλάβει την ασφαλή διεξαγωγή της συνόδου – είναι ένα ακόμη γενικόλογο ανακοινωθέν, που απλώς θα καταγράφει όλες τις απόψεις και θα διατυπώνει ευχές.

Από αυτή την άποψη, Μόσχα και Πεκίνο, Τεχεράνη και Πιονγκγιάνγκ δεν έχουν ιδισίτερο λόγο να ανησυχήσουν ή να τρομάξουν...

AP Photo/Andrew Harnik, File