THINK TANKS

Αν ο Πρόεδρος Τραμπ ήθελε η κουβανική κοινότητα στη Φλόριντα να ανησυχήσει ότι οι Δημοκρατικοί του Μπάιντεν είναι ήπιοι έναντι του σοσιαλισμού, το σχέδιο του αυτό φαίνεται να απέδωσε. Οι Κουβανοαμερικανοί βοήθησαν τον πρόεδρο να αψηφήσει τις δημοσκοπήσεις και να κερδίσει την πολιτεία. Και το επιτελείο του Μπάιντεν μπορεί να το διέβλεψαν αυτό. Όπως επισημαίνουν οι Financial Times. Γράφει ο James Pethokoukis.

Στις 15 Νοεμβρίου συμπληρώθηκαν 188 έτη από τον θάνατο του Jean-Baptiste Say (1767-1832), συγγραφέα της Traité d?économie politique (Πραγματεία Πολιτικής Οικονομίας), της οποίας η πρώτη έκδοση κυκλοφόρησε το 1803. Γράφει ο Pierre Lemieux.

Ακολουθεί σπόιλερ: πάντα οι Δημοκρατικοί θα κερδίζουν στην Καλιφόρνια τις προεδρικές εκλογές. Το πραγματικό θρίλερ ήταν το πώς οι ψηφοφόροι της πολιτείας θα αποφάσιζαν για κάποια πολύ σημαντικά θέματα στο ψηφοδέλτιο. Γράφει ο Brad Polumbo.

Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Charles Michel οραματίζεται μια πιο «αυτόνομη» (δηλαδή πιο οικονομικά αυτάρκη) ΕΕ. Η επιδίωξη όμως αυτής της οικονομικής ανεξαρτησίας υπό τον μανδύα της «στρατηγικής αυτονομίας», δεν είναι μόνο αχρείαστη, αλλά και συνεπάγεται κόστη: την παρεμπόδιση του παγκόσμιου ελεύθερου εμπορίου και την αύξηση του κόστους για τον καταναλωτή. Γράφει η Dorottya Tornai.

Ποιος είναι ο μάντης της Ομάχα; Ο Γουόρεν Μπάφετ φυσικά. Χωρίς αμφιβολία, το όνομα αυτού του επενδυτή μπορεί να συμπεριληφθεί εύκολα μεταξύ των διασημοτήτων του κόσμου μας, όπως ο Λάιονελ Μέσι ή ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ. Ο πρώτος έχει ταλέντο στο ποδόσφαιρο, ο δεύτερος στις συναρπαστικές ταινίες δράσης, και ο Μπάφετ στις επενδύσεις. Γράφει ο Martin Vlachynsky.

Η σταυροφορία του Ντόναλντ Τραμπ να δημιουργήσει αμφιβολίες ως προς το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών έφτασε σε νέο χαμηλό όταν ο Πρόεδρος μετακινήθηκε από τη διατύπωση ασαφών, μη τεκμηριωμένων ισχυρισμών περί μαζικής και συστηματικής εκλογικής απάτης προς την προώθηση μιας συγκεκριμένης και, ειλικρινά, παρανοϊκής θεωρίας συνωμοσίας.Γράφει ο Julian Sanchez.

Ξέρετε ποιος είναι ο Όουεν Τζόουνς; Ο Τζόουνς είναι ο πολιτικός συγγραφέας με τις περισσότερες πωλήσεις στο Ηνωμένο Βασίλειο, έχει ένα εκατομμύριο ακολούθους στο Twitter και εμφανίζεται σχεδόν αδιάκοπα στην τηλεόραση. Αν μένετε στη Βρετανία, και σας ενδιαφέρουν έστω και λίγο τα ζητήματα της επικαιρότητας, είναι (δυστυχώς) αδύνατον να μην γνωρίζετε ποιος είναι.Γράφει ο Kristian Niemietz.

O Ρόναλντ Ρήγκαν είπε κάποτε “Δεν υπάρχει όριο στο καλό που μπορεί να κάνει κάποιος αν δεν ενδιαφέρεται ποιος θα το πιστωθεί”. Στο πολωμένο πολιτικό κλίμα των ΗΠΑ, δυστυχώς ήταν αναμενόμενο πως ακόμη και τα ευπρόσδεκτα νέα των πολλά υποσχόμενων αποτελεσμάτων των δοκιμών του εμβολίου της Pfizer θα προκαλούσαν έναν πολιτικό καυγά.Γράφει ο Ryan Bourne.

Όλες οι πολιτικές για την αντιμετώπιση μιας κρίσης παρουσιάζουνται στο κοινό: ως αναγκαίες παρεμβάσεις για την προστασία είτε θέσεων εργασίας, είτε ολόκληρης της οικονομίας, είτε των κρατικών οικονομικών. Η ιδέα αυτή βασίζεται σε μια παράδοση που φτάνει πίσω μέχρι τον Κέυνς. Υπάρχει άλλο τρόπος; Γράφει ο Christian Bjørnskov.

Ενώπιον των συγκλονιστικά βίαιων επιθέσεων στην ελεύθερη έκφραση απόψεων, όπως η σφαγή στο Charlie Hebdo ή ο αποκεφαλισμός του καθηγητή Paty στη Γαλλία, ο οποιοσδήποτε άνθρωπος με έστω και μια σταγόνα φιλελευθερισμού στο αίμα του θα συντρέξει στην υπεράσπιση της ελευθερίας του λόγου και του τύπου. Πόσο επίκαιρη είναι οι σκέψεις του μεγαλύτερου φιλελεύθερου στοχαστή της Γαλλικής Επανάστασης Ζερμέν ντε Σταέλ; Γράφει ο Alberto Mingardi.

Για τους 102 Άγγλους επιβάτες του Mayflower, αυτή η εβδομάδα πριν από τέσσερις αιώνες θα τους έμενε αξέχαστη. Μετά από περισσότερες από 65 ημέρες ταξιδιού αντίκρισαν ξηρά στις 9 Νοεμβρίου του 1620. Έριξαν άγκυρα στις 11 Νοεμβρίου. Στο μεταξύ παρήγαγαν ένα έγγραφο που εγκαθίδρυε αυτό που η ιστορικός Rebecca Fraser περιγράφει ως «το πρώτο πείραμα συναινετικής διακυβέρνησης στη δυτική ιστορία μεταξύ ατόμων μεταξύ τους και όχι με κάποιον μονάρχη». Γράφει ο Lawrence W. Reed.

Ένα ισχυρό επιχείρημα υπέρ των ελεύθερων αγορών είναι ότι καθιστούν εφικτή την ατομική ελευθερία και την αυτονομία. Είναι όμως άραγε αλήθεια ότι οι ελεύθερες αγορές πάντα λειτουργούν με τον απρόσωπο και μη διακριτικό τρόπο που υπονοεί αυτό το επιχείρημα;Γράφει ο Pierre Lemieux.

Πέντε βιβλία παρέχουν ένα άμεσο ιστορικό πλαίσιο που θα βοηθήσει τους αναγνώστες να κατανοήσουν το πώς έφτασαν οι Αμερικανικές εκλογές στο σημερινό σημείο. Με ιστορικά κείμενα που θυμίζουν σε όλους ότι η πολιτική ρητορική και η αυτοπροβολή που ζούμε σήμερα δεν είναι κάτι νέο στην αμερικανική ιστορία. Γράφει ο G. Patrick Lynch.

Οι δημοσκοπήσεις και οι μελέτες επικυρώνουν αυτό που ήδη γνωρίζουμε από την εμπειρία μας: οι Αμερικανοί είναι βαθιά διχασμένοι και ολοένα και περισσότερο εχθρικοί έναντι όσων έχουν διαφορετικές απόψεις. Και αυτό που περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα είναι το γεγονός ότι οι Αμερικανοί ζουν σε κοινωνικές φούσκες. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια προκατάληψη και μια απλουστευτική κατανόηση των άλλων κοινωνικών ομάδων. Γράφει η Hannah Cox.

Οι ανά τον κόσμο αρμόδιοι για την χάραξη οικονομικής πολιτικής που αισθάνονται ανακούφιση με την απουσία μιας ολοσχερούς αναδυόμενης κρίσης στις αγορές εν μέσω της πανδημίας θα πρέπει να δώσουν ιδιαίτερη προσοχή στις οικονομικές και χρηματοπιστωτικές δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν σήμερα η Βραζιλία και η Τουρκία.Γράφει ο Desmond Lachman.

Ο Πρόεδρος Τραμπ αρέσκεται να λέει ότι τα Bidenomics, και ιδίως οι μεγάλες αυξήσεις φόρων που προτείνει ο Τζο Μπάιντεν, θα βυθίσουν την οικονομία και θα οδηγήσουν σε κατάρρευση στο χρηματιστήριο. Ένα πρόσφατο τουίτ του Τραμπ συνόψισε την πρόβλεψη αυτή με μία λέξη “Ύφεση!”.Γράφει ο James Pethokoukis.

Οι ιδιοκτήτες μιας επιχείρησης πιθανότατα γνωρίζουν καλά ότι η αύξηση των μισθών χωρίς την αύξηση της παραγωγικότητας μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα λιγότερους εργαζόμενους, λιγότερη παραγωγή και λιγότερα επενδυόμενα κεφάλαια.Γράφει ο Jonathan Miltimore.

Το Twitter και το Facebook περιόρισαν την πρόσβαση σε ένα άρθρο που μπορεί δυνητικά να βάλει σε δύσκολη θέση έναν πολιτικό υποψήφιο. Αν τέτοιες ενέργειες μπορούν να θεωρηθούν «εκλογική παρέμβαση» μήπως θα πρέπει και ο οποιοσδήποτε έλεγχος περιεχομένου από μια ιδιωτική εταιρία εναντίον του οποιουδήποτε πολιτικού ή υποψηφίου να θεωρείται κι αυτό παρέμβαση; Γράφει ο Matthew Feeny

Η παραγόμενη αύξηση στις αμοιβές δεν ισοσταθμίζει τη μείωση της απασχόλησης, και τα συνολικά κέρδη για τους εργαζόμενους με χαμηλούς μισθούς μειώθηκαν. Οι μετέπειτα έρευνες των οικονομολόγων κατέληξαν ότι τα οφέλη από την αύξηση του κατώτατου μισθού τα καρπώθηκαν οι πιο έμπειροι εργαζόμενοι, όχι όλοι. Γράφει ο James Pethokoukis.

Καθώς η αγορά για αναγνώριση προσώπου μέσω τεχνητής νοημοσύνης αναπτύσσεται σε βαθμό που εκτιμάται ότι η αξία της θα ξεπεράσει τα 9 δισεκατομμύρια δολάρια το 2024, ταυτόχρονα αυξάνονται και οι εύλογες ανησυχίες για τη χρήση της τεχνολογίας αυτής με σκοπό τη λογοκρισία. Δεν είναι όμως όλα ζοφερά στο βασίλειο της αναγνώρισης προσώπου. Όπως ισχύει με πολύ μεγάλο μέρος της τεχνολογίας, υπάρχουν κάποιες καλές χρήσεις που αξίζουν την προσοχή μας. Γράφει ο Ryan Long.