Φιλοκυβερνητικοί κουκουλοφόροι

Του Θανάση Χειμωνά

Δύο στα δύο συμπλήρωσε το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας το προηγούμενο επταήμερο. Η αρχή έγινε την Πέμπτη 14 Δεκεμβρίου και το repeat το βράδυ της περασμένης Τετάρτης. Και στις δύο περιπτώσεις θύτες ήταν καμιά δεκαπενταριά κουκουλοφόροι που έκαναν ντου με λοστούς, μπογιές και αμπούλες βρώμας (παιδιά, εμείς αυτό το κάναμε στο γυμνάσιο) αποχωρώντας εν συνεχεία (κατά τα ειωθότα) ανενόχλητοι.

Εντάξει, δεν είναι η πρώτη φορά που γινόμαστε μάρτυρες τέτοιων γεγονότων στα πανεπιστήμιά μας. Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο που τα πανεπιστημιακά της ιδρύματα αποτελούν χώρο ελεύθερης έκφρασης σε τέτοιο βαθμό που ο κάθε πονεμένος είναι παντελώς ελεύθερος να τα ισοπεδώσει, να καπνίσει ναρκωτικά – ακόμα και να βιάσει μέσα στους χώρους τους.

Ωστόσο, ο διπλός τραμπουκισμός του ΠΑΜΑΚ δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητος. Ας μην ξεχνάμε πως το εν λόγω πανεπιστήμιο έχει επανειλημμένα στοχοποιηθεί από πρωτοκλασάτα κυβερνητικά στελέχη μόνο και μόνο επειδή οι δημοσκοπήσεις που διενεργεί δεν ευχαριστούν την Κουμουνδούρου.

Εδώ βέβαια τα πράγματα δεν είναι ξεκάθαρα όσο στα «ντου» των παρακρατικών του Ρουβίκωνα. Είναι όμως τουλάχιστον ύποπτο πως ορισμένοι κουκουλοφόροι επιμένουν να χτυπούν αντικυβερνητικούς στόχους τη στιγμή που οι κυβερνητικοί κύκλοι συνεχίζουν ανενόχλητοι το «αντιλαϊκό» και φιλοακροδεξιό τους έργο. Είναι άλλωστε γνωστό πως οι κουκουλοφόροι γενικώς έπαιξαν τεράστιο ρόλο στην αναρρίχηση του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία την περίοδο 2010-15, τρομοκρατώντας τους «αντιφρονούντες» και σπέρνοντας κάθε τρεις και λίγο την καταστροφή στις μεγάλες πόλεις της χώρας με αποτέλεσμα την καταστροφή κάθε μορφής επιχειρηματικότητας.

Φυσικά, δεν μπορούμε να ξέρουμε αν οι κουκουλοφόροι που έριχναν φωτοβολίδες στον κόσμο στην ομιλία του Πεταλωτή στην Αργυρούπολη το 2011, εκείνοι που έκαψαν το Αττικόν το 2012 και αυτοί που έσπασαν το ΠΑΜΑΚ προχθές είναι τα ίδια άτομα. Είναι όμως προφανές το ότι ο τρόπος που οι Έλληνες κουκουλοφόροι αντιμετωπίζουν τα τελευταία χρόνια την εκάστοτε κυβέρνηση διαφέρει θεαματικά. Όποιος διαδεχθεί τον Αλέξη Τσίπρα οφείλει να κάνει ό,τι μπορεί για να ανακαλύψει την ταυτότητά τους. Και έχω την αίσθηση πως δεν θα πρέπει να ψάξει στον αντιεξουσιαστικό χώρο.