Θα λύσουν τα ρομπότ το επισιτιστικό πρόβλημα;

Θα λύσουν τα ρομπότ το επισιτιστικό πρόβλημα;

Του Γιάννη Παλιούρη

Μια καινούρια ημέρα ξεκινά. Ο ήλιος ανατέλλει και τα πάντα πρέπει να εκτελεστούν με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού ώστε η φάρμα να δώσει μια πλούσια σοδειά. Όμως κανείς αγρότης, κανένας εργάτης δεν έχει φανεί. Και ούτε πρόκειται να εμφανιστεί ποτέ, αφού η φάρμα που δημιούργησε η νεοφυής επιχείρηση Iron Ox στο San Carlos της Καλιφόρνια, βασίζεται εξ ολοκλήρου σε αυτοματοποιημένα συστήματα άρδευσης και κλιματισμού, ενώ χρέη αγροτών εκτελούν δύο… ρομπότ.

Πρόκειται για ένα κλειστό, υδροπονικό αγρόκτημα στο οποίο τα δύο ρομπότ φροντίζουν 24/7 επί όλο τον χρόνο για την καλλιέργεια των φυτών και τη συγκομιδή των καρπών τους.

Το πρώτο είναι μια ευμεγέθης μηχανική διάταξη, περίπου 500 κιλών,  που εκτελεί χρέη μεταφορέα εντός του θερμοκηπίου. Παίρνει τα κιβώτια με τα νέα φυτά και βλαστούς και τα μεταφέρει αρχικά στο σημείο φύτευσης. Στη συνέχεια αναλαμβάνει ο έτερος «αγρότης»: ένας ρομποτικός βραχίονας, υψηλής ακρίβειας, που είναι υπεύθυνος για τα «λεπτά» καθήκοντα, όπως η σπορά και η μεταφύτευση.

Καθώς μια παρτίδα φυτών βλασταίνει, το πρώτο ρομπότ την μεταφέρει στην περιοχή επεξεργασίας. Εκεί, ο ρομποτικός βραχίονας μεταφυτεύει τους νεαρούς, τρυφερούς βλαστούς από τους πυκνά συσκευασμένους δίσκους, σε δοχεία με περισσότερο χώρο. Αυτό βελτιστοποιεί την αποδοτικότητα του χώρου, διότι καθ'' όλη τη διάρκεια του κύκλου ζωής τους, στα φυτά προσφέρεται μόνο ο απολύτως απαραίτητος χώρος. Ούτε εκατοστό παραπάνω.

 

Μπορεί σε κάποιους όλα τα παραπάνω να φαντάζουν σαν εικόνα ενός δυστοπικού μέλλοντος, όπου καλογρασαρισμένα ρομπότ θα έχουν αντικαταστήσει τους αγρότες με τα ροζιασμένα χέρια και τις λασπωμένες γαλότσες. Στην πραγματικότητα, όμως, η δεύτερη είναι η εικόνα ενός εξιδανικευμένου κόσμου που απλά δεν επαρκεί πια για να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες της ανθρωπότητας. Αλλά και όταν το καταφέρνει, το κάνει με κατασπατάληση φυσικών και ενεργειακών πόρων.

Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών έχει απευθύνει έκκληση σε πολιτικούς και ερευνητές να δρομολογήσουν νέες, πιο αποδοτικές μεθόδους καλλιέργειας αφού μέχρι το 2050 στον ανθρώπινο πληθυσμό θα έχουν προστεθεί δύο επιπλέον δισεκατομμύρια ψυχές με αποτέλεσμα να χρειάζονται 50% περισσότερα τρόφιμα από τα σημερινά επίπεδα παραγωγής. Και αυτό πρέπει να επιτευχθεί με εξοικονόμηση πόρων, υδάτινων και ενεργειακών. Αδιέξοδο λοιπόν;

Σύμφωνα με τον συνιδρυτή και διευθύνων σύμβουλο της Iron Ox, Μπράντον Αλεξάντερ, η προσέγγιση του smart farming είναι η λύση. Απόδειξη η δική του ρομποτική και αυτοματοποιημένη φάρμα η οποία είναι σε θέση να παράγει το ισοδύναμο 30 στρεμμάτων υπαίθριας καλλιέργειας, χρησιμοποιώντας μόλις ένα στρέμμα.

Τα ρομπότ στη φάρμα της Iron Ox χρησιμοποιούν επίσης μηχανική μάθηση για την ανίχνευση παρασίτων και ασθενειών. Έτσι, μπορούν να αφαιρέσουν τα άρρωστα φυτά έγκαιρα προτού εξαπλωθεί το πρόβλημα και καταστρέψει ολόκληρη τη σοδειά. Η φάρμα της Iron Ox δεν είναι το μοναδικό κλειστό αγρόκτημα που υποστηρίζεται από ψηφιακή τεχνολογία. Ωστόσο, είναι το πρώτο που έχει αυτοματοποιήσει πλήρως την αγροτική, παραγωγική διαδικασία.

Επόμενο βήμα; Η εταιρεία θέλει να δημιουργήσει περισσότερες ρομποτικές εκμεταλλεύσεις σε αστικά κέντρα, ώστε να διαθέτει φρέσκα λαχανικά κοντά στον τελικό καταναλωτή και τελικά να παράγει απολύτως βιολογικά προϊόντα χωρίς φυτοφάρμακα, σε κόστος μάλιστα μικρότερο της συμβατικής καλλιέργειας. Ποιος είπε ότι τεχνολογία και περιβάλλον δεν μπορούν να συνυπάρξουν;

Διαβάστε ακόμα:

- Η αποδοτική αγροτική παραγωγή μπορεί να είναι μόνο ψηφιακή

- Γιατί τα τρακτέρ «αγάπησαν» τη Verizon;