SOCIAL MEDIA

Μέχρι στιγμής τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατάφερναν να παρακάμψουν την κρατική λογοκρισία. Με τον νόμο όμως που ψηφίστηκε σήμερα, ο Ερντογάν θέλει να θέσει και αυτό το πεδίο έκφρασης γνώμης υπό έλεγχο.

Είναι σίγουρο πως ούτε παράνομο ούτε ανήθικο είναι να αγοράζεις ακίνητα από τον μισθό του ευρωβουλευτή. Υπάρχουν όμως δύο ζητήματα που άπτονται της «περίπτωσης Παπαδημούλη» και τα οποία αξίζει να παραμείνουν ανοιχτά στη δημόσια συζήτηση, όταν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης που είναι φύσει εφήμερο, μετατοπιστεί σε κάποιο άλλο θέμα.

Ο Τραμπ κλιμάκωσε τον πόλεμο λέξεων με τις κορυφαίες τεχνολογικές εταιρίες της Αμερικής. Αφού πρώτα απείλησε να «κλείσει» τις πλατφόρμες των κοινωνικών μέσων, ανακοίνωσε ότι θα εκδώσει ένα προεδρικό διάταγμα που αφορά το άρθρο 230 του Νόμου Ευπρέπειας των Επικοινωνιών, ένα από τα θεμέλια της προστασίας έναντι της ενδιάμεσης νομικής ευθύνης για τις διαδικτυακές πλατφόρμες.

Για μια «μεγάλη μέρα» για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάνει λόγο ο Ντόναλντ Τραμπ σε ανάρτησή του στο Twitter, ενώ είχαν προηγηθεί κατηγορίες κατά του συγκεκριμένου κοινωνικού δικτύου για παρέμβασή του στις προεδρικές εκλογές του 2020 και απειλές να κλείσει τις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων.

Τις δυσκολίες της καθημερινότητάς μας μετά την άρση των μέτρων της καραντίνας τις είχαμε φανταστεί, πριν καν αρχίσουμε να τις αντιμετωπίζουμε. Δεν χρειαζόταν καμία ιδιαίτερη ικανότητα βέβαια στο να προβλέψουμε ότι η «εύκολη φάση» της περιπέτειας ήταν η περίοδος του «Μένουμε σπίτι». Τώρα, «εκεί έξω», τα πράγματα είναι όσο «άγρια» τα είχαμε φανταστεί και το «Μένουμε Ασφαλείς» αποδεικνύεται πιο πολύπλοκο.

Σύμφωνα με τη νέα εσοδεία, το επικείμενο εμβόλιο για τον κορονοϊό θα περιέχει μέσα «βιοτσίπ» ελέγχου. Διότι, για κάποιους συνανθρώπους μας, η ταινία «Matrix» δεν θα έπρεπε να μπαίνει στην κατηγορία της επιστημονικής φαντασίας. Θα έπρεπε να θεωρείται ντοκιμαντέρ.

Μήνυμα προς τους πολίτες, την πρώτη μέρα της σταδιακής άρσης των περιοριστικών μέτρων για τον κορονοϊό, απηύθυνε με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, στην οποία τονίζει ότι «Βγαίνουμε με υπευθυνότητα και προστατεύουμε ο ένας τον άλλον».

Η τουρκική αστυνομία έχει συλλάβει από τον προηγούμενο μήνα τουλάχιστον 400 ανθρώπους οι οποίοι κατηγορούνται για «προκλητικές» αναρτήσεις στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης σε σχέση με την πανδημία του νέου κορονοϊού, ανακοίνωσε σήμερα το υπουργείο Εσωτερικών.

Το «Μένουμε Σπίτι» οδήγησε πολλούς να βρουν ευφάνταστους τρόπους για νά χουν ξεχωριστή παρουσία στα social media. Εφόσον δεν μπορούν πια να ανεβάζουν ταξίδια, νυχτερινές εξορμήσεις και ξένοιαστες στιγμές στους δρόμους, οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης συμμετέχουν σε δημιουργικές προκλήσεις του διαδικτύου.

Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν φέρεται να χρησιμοποιεί την πανδημία του κορονοϊού προκειμένου να περάσουν ένα νομοσχέδιο με το οποίο θα ασκείται μεγαλύτερος έλεγχος στο Twitter, το Facebook και άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ανέφερε σήμερα μια διεθνής οργάνωση προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Διαβάζουμε στον Τύπο και στα σόσιαλ μήντια σχόλια δυσφορίας γι' αυτούς που κριτικάρουν όσους δείχνουν να αδιαφορούν για τα μέτρα περιορισμού της πανδημίας. Κάποιοι, ζητούν να μην είμαστε επικριτικοί με το «καημένο το παιδί που πήγε στην Ικαρία» και βρίσκουν χυδαίους όσους ζητούν η οικογένεια του ατυχούς νέου να πληρώσει τη ζημιά που προκάλεσε η ανεμελιά του.

Θαρρώ πως έχουμε παραδώσει σημασία σε κάτι καραγκιοζαρέους που ξημεροβραδιάζονται στο fb και στο twitter βρίζοντας για τον κορονοϊό. Δεν εννοώ υποχρεωτικά Συριζαίους, πολλοί απ? αυτούς που καθημερινά ρίχνουν τόνους φαρμάκι στα social δεν είναι τίποτα από πολιτικής άποψης. Πρόκειται για μια κοινωνική υπομειοψηφία που ποτέ δεν θα είναι ευχαριστημένη με τίποτα και πάντα θα ψάχνει υπαρκτές ή ανύπαρκτες αφορμές να χύσει το βιτριόλι της.

Κοινοποιώντας το τουίτ του πρωθυπουργού περί αναστολής αποδοχής αιτήσεων ασύλου για ένα μήνα από τη χώρα μας, ο Παναγιώτης Δημητράς, Εκπρόσωπος του Ελληνικού Παρατηρητηρίου των Συμφωνιών του Ελσίνκι, έγραψε ότι το ελληνικό κράτος παρανομεί, καθώς παραβιάζει, έτσι, το διεθνές και το προσφυγικό δίκαιο. Η διαδικτυακή επίθεση που δέχτηκε ήταν τερατώδης.

Διακινητές και επίσημες τουρκικές αρχές χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα μηνύματα σε κινητά για να «διαχειριστούν» τους μετανάστες. Κάπως έτσι διαδόθηκε πως τα σύνορα της χώρας άνοιξαν στον Έβρο και συνέρρευσαν από πραγματικούς αιτούντες άσυλο μέχρι –κυρίως- παράνομους μετανάστες.

Πώς μπορείς να μάθεις μέσα σε ελάχιστο χρόνο την ημερήσια διαταγή της αντιπολίτευσης (κάθε είδους αντιπολίτευσης, όχι μόνο της αξιωματικής) μέσω των social media. Οι haters, άνθρωποι που επιλέγουν να εκφράζονται στα κοινωνικά δίκτυα μέσω του μίσους τους για άλλους ανθρώπους (ή του μίσους τους για κόμματα και ιδεολογίες), μπορούν σε ορισμένες περιπτώσεις να αποδειχτούν χρήσιμοι.

Το σκηνικό είναι γνωστό. Γίνεται ένα θανατηφόρο τροχαίο και ο δράστης εξαφανίζεται μέχρι να παρέλθει το αυτόφωρο για να αποδώσει την εξαφάνισή του, όταν θα επανεμφανιστεί, στο σοκ που του προκάλεσε το γεγονός. Άνθρωποι πεθαίνουν στους δρόμους αβοήθητοι, κάποιοι θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν είχαν κληθεί οι Πρώτες Βοήθειες ενώ όλοι μας, στα σόσιαλ μήντια, καθόμαστε, μέχρι να εμφανιστεί ο «σοκαρισμένος οδηγός».

Υπάρχουν δύο επιλογές για την κυβέρνηση στο θέμα της αντιμετώπισης του Κορονοϊού. Η μία είναι να κλείσει τα σύνορα . Κάτι που δεν το έχει κάνει μέχρι στιγμή άλλη χώρα στην Ευρώπη. Η δεύτερη είναι να προσπαθήσει να είναι ουσιαστική και αποτελεσματική, γνωρίζοντας ότι οι επιδημίες δεν σταματάνε με διοικητικές πράξεις. Η κυβέρνηση αποφάσισε, λοιπόν, να αφήσει τον εντυπωσιασμό και να ακολουθήσει την οδό της λογικής.

Τα social media δεν μας αποξενώνουν από τους άλλους, όπως διατείνονται πολλοί: κάνουν το ακριβώς αντίθετο. Ούτε η κριτική στα social media σημαίνει ότι κανείς αντιπροτείνει να επιστρέψουμε σε κάποιες «παλιές αξίες». Η κριτική έχει να κάνει μόνο με τη χρήση τους από τα «υποκείμενα», από τους πελάτες τους: δηλαδή από εμάς. Και κυρίως με την κατάχρησή τους.

Στο κέντρο της πόλης, μέσα σε ένα πελώριο πάρκο —πεντέμισι χιλιάδες στρέμματα πρασίνου, μια πραγματική όαση— που διασχίζει το αργό ποτάμι, ένα τεχνητό φράγμα και μία σειρά από θαύματα της Μηχανικής φτιάχνουν ένα κανάλι με πεντακόσια μέτρα μήκος και δεκαπέντε πλάτος, μια οριοθετημένη «σφήνα» όπου το νερό τρέχει μανιασμένα, όλο αφρό και θόρυβο. Τι μπορεί να είναι αυτό;

Πόσα μάς ενώνουν και πόσα μάς χωρίζουν; Και ποια είναι, άραγε, πιο «ακριβά» από τα άλλα, ποια έχουν μεγαλύτερο ειδικό βάρος; Μπορούμε να βρούμε κοινά σημεία, κοινούς τόπους με τον «αντίπαλό» μας; Καταρχάς, υπάρχουν; Κι αν ναι —γιατί φυσικά και υπάρχουν—, γιατί δεν συζητάμε ποτέ γι’ αυτά; Μήπως χρειάζεται να αρχίσουμε να το επιδιώκουμε;