ΠΑΣΟΚ

Ο κόσμος του Κέντρου έχει μία τραυματική εμπειρία από τις δύο μεγάλες παρατάξεις. Όντας μειοψηφική αλλά καθοριστική δύναμη για την έκβαση των εκλογών, ήταν η πολύφερνη νύφη σε κάθε προεκλογική περίοδο. Κι όταν  η προτίμησή του και χάριζε την εξουσία στον εκλεκτό, τότε οι «ιδιοκτήτες» της ΝΔ ή του ΠΑΣΟΚ ευχαριστούσαν τους κεντρώους για την ευγενική συνεισφορά τους και τους θύμιζαν ότι ήταν μουσαφίρηδες...  

Στον ΣΥΡΙΖΑ ψάχνονται πως και γιατί συγκροτήθηκε το αντι- ΣΥΡΙΖΑ ρεύμα, και δεν το πήρανε χαμπάρι. Ε, τι να πάρουν; Αφοί οι δημοσκοπήσεις των δημοσκόπων - υπαλλήλων  τους,  έδειχναν ότι στις εθνικές εκλογές σίγουρα κερδάμε.

Για σκεφτείτε λέει, να αποφάσιζε ο Μητσοτάκης να στήσει κάλπες στα τέλη Αυγούστου. Δεν θα το κάνει, αλλά ας κάνουμε αυτή την υπόθεση εργασίας. Θα είχε απέναντι του έναν Τσίπρα που περιστοιχισμένος από τον Παππά και τον Παπαγγελόπουλο, θα άπλωνε τα χέρια του προς τον λαό και θα φώναζε  «καλέστε μας, είμαστε έτοιμοι να βγάλουμε τα κάστανα από την φωτιά». Ακολουθούν γέλια από το κοινό, όπως στις αμερικάνικες τηλεοπτικές κωμωδίες.

Ήταν κοινή πεποίθηση πως ευθύς ως ο ΣΥΡΙΖΑ θα εγκατέλειπε την εξουσία θα άρχισαν να αναπτύσσονται στο εσωτερικό του κεντρόφυγες δυνάμεις. Και όσο η προοπτική επανόδου απομακρύνεται, τόσο θα δυναμώνουν αυτές οι δυνάμεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε το καταφύγιο των ψηφοφόρων τού άλλοτε κραταιού ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι επιζητούσαν να είναι μόνιμοι νομείς της εξουσίας.

Ως γνωστόν στον ΣΥΡΙΖΑ έχει βρει στέγη όλο το παλαιό, βαθύ ΠΑΣΟΚ και προσέφερε και προσφέρει στήριξη ένα μέρος της Δεξιάς. Έτσι αποδομείται, εν τη γενέσει του, το αφήγημα για το «παλιό πολιτικό σύστημα που κατέστρεψε την χώρα» και στο οποίο αντιπαρατέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Και ξαφνικά όλοι, λόγω της επετείου της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ, θυμήθηκαν να γίνουν όψιμοι φιλοευρωπαϊστές. Σε αυτό συνέβαλε και η πρόταση της Κομισιόν για τα 32 δισ. ευρώ. Διότι πάντα η σχέση της Ελλάδας και Ευρωπαϊκής Ένωσης, περνούσε μέσα από τις ενισχύσεις  όπως ήταν τα ΜΟΠ, τα πακέτα Ντελόρ, τα Leader, τα ΚΠΣ και τα ΕΣΠΑ.

Μια από τις πιο σημαντικές, τις πιο ιστορικές και καθοριστικές αναμετρήσεις του παρελθόντος ήταν αυτή του Ομίλου Βαρδινογιάννη και του Ομίλου Κόκκαλη. Παναθηναϊκός εναντίον Ολυμπιακού, το παλιό εναντίον του καινούργιου, ο φιλόδοξος Σωκράτης του ανατολικού μπλοκ εναντίον του πανίσχυρου τότε Βαρδή της τροφοδοσίας του έκτου στόλου. Κι αυτό το παιγνίδι ήταν ... στημένο, η τράπουλα σημαδεμένη. Ήταν και οι δύο ... ΠΑΣΟΚ!

Είναι διάχυτη η εντύπωση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, ότι σύντομα θα βρεθούν μπροστά σε ένα κύμα διασώσεων μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων, που λόγω της κρίσης από την πανδημία του covid-19, θα βρεθούν σε δύσκολη οικονομική θέση. Δεν είναι λίγα τα δημοσιεύματα, που αναφέρονται κυρίως στη διάσωση των ευρωπαϊκών αεροπορικών ομίλων, των οποίων οι δραστηριότητες έχουν κτυπηθεί ασύμμετρα από την κρίση.

Η κυρία Άλκηστις Πρωτοψάλτη δεν ήταν η μόνη που δέχθηκε φραστική επίθεση από την Αριστερά. Τόσο στο πρόσφατο, όσο και στο πιο μακρινό παρελθόν είχαν υπάρξει και άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Ενδεικτικά αναφέρω την επίθεση που είχε δεχθεί ο Γ.Νταλάρας. Αλήθεια, τι είναι αυτό που εξωθεί την Αριστερά να επιτίθεται σε καλλιτέχνες που δεν έχουν τις ίδιες απόψεις με αυτήν και το δηλώνουν;

Η δεκαετής πολιτική κρίση δεν αφαίρεσε τις πολιτικές παρωπίδες στους πολλούς. Αρκεί μια ματιά στα social media αλλά στον κοινωνικό χώρο, για να διαπιστωθεί ότι οι παλιές κομματικές εντάξεις, οι ιδεολογικές ταυτίσεις, παραμένουν αναλλοίωτες στο χρόνο.

«Η πολιτική μας ζωή στερείται μία συνετή φωνή. Τέτοιες στιγμές καταργούν τις διαφορές», τόνισε ο Κυρ. Μητσοτάκης στο συλλυπητήριο μήνυμά του για την απώλεια του τέως Προέδρου της Βουλής, Φίλιππου Πετσάλνικου.

Όλοι θεωρούσαν τον περίφημο μήνα του μέλιτος μεταξύ λαού και κυβέρνησης ως κάτι πεπερασμένο, όλοι δήλωναν ότι ήταν λογικό και αναμενόμενο κάποια στιγμή να τελειώσουν οι γλύκες και να αρχίσουν τα προβληματάκια, όταν όμως το είδαν να γίνεται στην πράξη κατ' ευθείαν στραβομουτσούνιασαν. Στους κυβερνητικούς και στους κομματικούς Νεοδημοκράτες αναφέρομαι, έτσι;

Η γραμμή Τσίπρα είναι η πλήρης επαναφορά του ΠΑΣΟΚ, με το μανδύα του ΣΥΡΙΖΑ. Οι βουλευτές του άλλωστε αναγνωρίζουν ότι πλέον και ο ίδιος έχει αποφασίσει να αφήσει πίσω του τον δήθεν «επαναστάτη» ΣΥΡΙΖΑ. Γράφει ο Αλέξανδρος Διαμάντης.

Διάβασα τον κατάλογο των Τομέων Ευθύνης του Πολιτικού Συμβουλίου της Κεντρικής Επιτροπής Ανασυγκρότησης του ΣΥΡΙΖΑ (από ονομασίες και τίτλους πάνε καλά). Δώδεκα τομείς έχει και στους εννιά ο Τσίπρας έβαλε πρώην Πασόκους. Πάλι καλά που υπάρχει ένας Δραγασάκης κι ένας Τζανακόπουλος ανάμεσα τους, αλλιώς θα νόμιζα πως διαβάζω τα απομνημονεύματα του συγχωρεμένου του Μαρούδα.

«Εμείς, ούτε υπήρξαμε, ούτε θα γίνουμε ΠΑΣΟΚ» δηλώνει στο liberal.gr η γραμματέας της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ Όλγα Γεροβασίλη προσθέτοντας πως «η διαδικασία του μετασχηματισμού μας μέσα από ειλικρινή διάλογο, χωρίς προκαταλήψεις, μας τοποθετεί στο επίκεντρο των κοινωνικών διεργασιών». Συνέντευξη στον Γιάννη Σιδέρη.

Ο χώρος που διακυβεύεται περισσότερο ο περαιτέρω κατακερματισμός λόγω απλής αναλογικής, είναι αυτός που ιστορικά κατείχε το ΠΑΣΟΚ, διότι είναι ο χώρος από τον οποίο προέρχονται οι περισσότεροι που έχουν οδηγηθεί στην αποχή, στην αποστασιοποίηση και θεωρούν ότι πολιτικά και κομματικά είναι άστεγοι, ενώ το ΚΙΝΑΛ δεν τους ελκύει. Γράφει ο Γιάννης Σουλαδάκης.

Από ένα σημείο και μετά δεν έχει καμία απολύτως σημασία αν ο π.Πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης είχε δίκιο ή άδικο σε όσα έγραψε στα ΝΕΑ του περασμένου Σαββάτου. Αυτό που μένει είναι ότι για άλλη μια φορά, μια παρέμβαση πρώην Πρωθυπουργού δίχασε τους πολίτες και τους έβαλε να τσακώνονται μεταξύ τους τουλάχιστον επί τριήμερο.

«Χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρξει και επαναστατικό κίνημα» έλεγε ο Λένιν, και αν το παραφράζαμε θα λέγαμε χωρίς θεωρία της Κεντροαριστεράς δεν μπορεί να υπάρξει κεντροαριστερό κόμμα. Αλλά για τον Αλέξη, παρότι πέρασε από την ΚΝΕ, αυτά είναι ψιλά γράμματα. Αντί να κάνει γρήγορα ένα συνέδριο αυτοκριτικής για τα αίτια της ήττας και να επεξεργαστεί ιδεολογικές θέσεις για το αύριο, άρχισε να μαζεύει τα υπόλοιπα του ΠΑΣΟΚ. Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης.

Ο Κώστας Σημίτης δεν κάνει τίποτα τυχαία. Από τον καιρό που ήταν πρωθυπουργός και είχε μανία με τους μεσοπρόθεσμους και μακροπρόθεσμους στόχους τους οποίους κατέγραφε στα περίφημα μπλοκάκια του, κάθε ενέργεια του είχε τον σκοπό της και γινόταν σε χρόνο προσεκτικά επιλεγμένο. Οπότε και το άρθρο που έγραψε στα ΝΕΑ αυτό το Σάββατο εναντίον του Κώστα Καραμανλή, κάποιον στόχο είχε.

Ο Αλέξης στρίβει δεξιά και σφυρίζει αριστερά. Και στην ζωή σημασία έχει πού πηγαίνεις και όχι τι σφυρίζεις. Προχθές, στο Κάραβελ, ο Α.Τσίπρας θέλησε να δώσει μια παράσταση μπροστά σε ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Να επιβεβαιώσει την στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την Κεντροαριστερά, αλλά κατά την συνήθη κομμουνιστική πρακτική, αυτήν την στροφή να την επενδύσει με αριστερή φρασεολογία. Μέχρις εδώ, όλα καλά, όλα γραφικά.