ΠΑΣΟΚ

Παράλληλα με την έκρηξη των σόσιαλ μήντια είδαμε μια νέα αριστερή γενιά που εξέφραζε έναν καινούργιο λόγο. Χυδαίο, εριστικό, μισερό, επιθετικό. Το «ψόφα» έγινε η κυρίαρχη ιαχή συριζαίων οπαδών και «αντιεξουσιαστών», ενώ όποιος εξέφραζε μια αντίθετη άποψη ήταν «φασίστας». Αυτή η ρητορική του μίσους δεν καταδικάστηκε ποτέ από τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα.

Η Μήδεια έδωσε στις ανακοινώσεις – παρατράγουδα της αντιπολίτευσης, ένα ηχηρότατο χαστούκι, ανάλογο του μυθικού της κύρους και της υπέρμετρης εκδικητικότητάς της. Η κόρη του βασιλιά της Κολχίδας Αιήτη και της Ωκεανίδας Εκάτης και ανεψιά της Κίρκης, από την οποία είχε μάθει την τέχνη της μαγείας, κατέδειξε με εκκωφαντικό τρόπο, την ένδεια τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και του ΠΑΣΟΚ.

Είναι η νοοτροπία μας ως λαού, που σίγουρα την τροφοδοτεί η επιθετικότητα του πολιτικού διαλόγου, και τη μεγεθύνει η ελαφρότητα της τηλεοπτικής εντυπωσιοθηρίας. Και δεν το υποστηρίζουμε σήμερα. Τα ίδια υποστηρίζαμε διαχρονικά, σε κάθε μεγάλη χιονόπτωση. Και σε αυτή του 2004 επί ΠΑΣΟΚ και το 2017 επί ΣΥΡΙΖΑ που έκλεισε η εθνική οδός και καθηλώθηκαν οι εποχούμενοι επί οχτάωρο.

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει πλέον άλλο αφήγημα. Το σκληρό ροκ αποτελεί μοναδική διέξοδο μπροστά και στο ενδεχόμενο να υπάρξουν εξελίξεις σε υποθέσεις που αφορούν την περίοδο διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. Παραμένει όμως στο προσκήνιο όσο το ΚΙΝΑΛ επιλέγει τον ρόλο του... κομπάρσου.

Στη σημασία που έχουν οι διερευνητικές επαφές με την Τουρκία για την ελληνική πλευρά αναφέρθηκε ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, παράλληλα εξέφρασε τις απόψεις του για την ευρύτερη Κεντροαριστερά ενώ τόνισε για το θέμα της παιδείας ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να λειτουργούν χωρίς βία.

Από τη δεκαετία του '70 που ήταν η περίοδος όλων των αριστερισμών, των ριζοσπαστισμών, των αντισυστημισμών και των κάθε λογής προσοδοφόρων ιδεολογικών ι(σμ)ών, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σημίτη, το ΠΑΣΟΚ έγινε ένα μικρό καθαρά κεντρώο κόμμα. Κανείς δεν ξέρει ποιο τμήμα αυτής της βάσης θα φέρουν στις ενδοκομματικές κάλπες τα απομεινάρια του παλαιολιθικού ΠΑΣΟΚ…

Γέμισε όχι μόνο ο έντυπος, αλλά και ο ηλεκτρονικός τύπος από άρθρα – παραινέσεις, που καλούν τον πολιτικό κόσμο σε ευρύτερη πολιτική συναίνεση. Είναι ολοφάνερο, ότι το μήνυμα αποστέλλεται βασικά προς την κυβέρνηση, η οποία εμμέσως πλην σαφώς κατηγορείται, ότι δεν συμβάλλει στη δημιουργία συναίνεσης και συναντίληψης.

Θα μπορούσε να αποτελεί τίτλο μιας δραματικής σειράς στο Netflix. Θα μπορούσε να αποτελεί τίτλο ερωτικού μυθιστορήματος από βιβλιαράκι τύπου βίπερ. Όμως δεν είναι. Είναι τίτλος ενός άρθρου, που προσπαθεί να ερμηνεύσει και να εξηγήσει τη στάση, που κράτησε η αντιπολίτευση μέσα στο 2020. Και που συνεχίζεται απαράλλαχτη, με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς.

Με τον Ανδρέα Λοβέρδο να επισημοποιεί τελικά στην προχθεσινή συνέντευξή του στην ΕΡΤ την υποψηφιότητά του για την προεδρία του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ βάζοντας ταυτόχρονα το στοίχημα του υπερδιπλασιασμού των ποσοστών του το ερώτημα που τίθεται είναι αν πράγματι η εγχώρια σοσιαλδημοκρατία έχει τη δυνατότητα να το κερδίσει.

Ο επιχειρηματικός κόσμος δεν αγαπάει τις εκπλήξεις τύπου 2015. Θέλει μία σχετική πολιτική ομαλότητα και κυβερνήσεις που να αγαπούν την επιχειρηματικότητα. Κι ενώ το θέμα φαίνεται να έχει κλείσει από τα δεξιά, το ζητούμενο πλέον είναι οι εξελίξεις στην αριστερά. Κι επειδή δεν υπάρχει σώφρων άνθρωπος που να πιστεύει ότι ο Καρανίκας θα μπορούσε να γίνει ο σημαιοφόρος της επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα, ο κλήρος πέφτει στο ΚΙΝΑΛ.

Δεν θυμάμαι ποτέ άλλοτε μια κεντροδεξιά κυβέρνηση τόσο ισχυρή όσο η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Σαρώνει σε όλες τις δημοσκοπήσεις, έχοντας αντιμετωπίσει μέσα σε λίγους μήνες τις μεγαλύτερες κρίσεις που έχει περάσει η χώρα συσσωρευμένα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Κι όμως! Οι φίλοι της Παράταξης δεν είναι … ευχαριστημένοι! Όλο και κάτι τους φταίει. Από την άλλη, αυτό ξεχωρίζει τους φιλελεύθερους ανθρώπους από τους Αριστερούς! Και δεν το αλλάζουμε με τίποτε! 

Η κυβέρνηση δεν βρίσκεται στις καλύτερες στιγμές της, λόγω της πανδημίας. Είναι επόμενο τόσο το lockdown όσο και οι οικονομικές συνέπειες του να έχουν δημιουργήσει μια δυσφορία σε συγκεκριμένες ομάδες μέσα στην κοινωνία, όπως αυτή αποτυπώνεται σχεδόν σε όλες τις δημοσκοπήσεις. Το παράδοξο όμως είναι πως αυτή η κατάσταση δεν συνιστά μέχρι στιγμής πολιτικό πρόβλημα για την κυβέρνηση, καθώς οι πολίτες δεν βλέπουν  θελκτική εναλλακτική.

Υπάρχουν στιγμές που αισθανόμαστε κυριολεκτικά ευγνωμοσύνη για την πολιτική σοφία που επέδειξαν προσωπικότητες όπως ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Ανδρέας Παπανδρέου όταν έφτιαχναν πολιτικούς οργανισμούς που κατάφεραν να εκφράσουν μεγάλα και ετερογενή κοινά, αφήνοντας ελάχιστους Έλληνες χωρίς πολιτική εκπροσώπηση.

Είναι κοινός τόπος πως η πολιτική, όπως και η ζωή, δεν είναι ένας αγώνας ταχύτητας. Είναι ένας αγώνας μεγάλων αποστάσεων. Σε αυτόν τον αγώνα κερδίζει αυτός που θα αντέξει, αυτός που θα έχει στρατηγική, αυτός που θα κάνει ορθολογική διαχείριση των δυνάμεων του, αυτός που θα έχει πιο καθαρό μυαλό από τους αντιπάλους του, αυτός που θα υποπέσει, κατά την διάρκεια του αγώνα, στα λιγότερα λάθη. 

Ξεκινάτε μία νέα εταιρεία την οποία και κάπως πρέπει να την πείτε. Τελετές Μπάκουρα; Τελετές Μπάκουρα! Έχετε το δικαίωμα ή σας πρόλαβε άλλος; Θα πρέπει να καταθέσετε την αίτηση για την απόκτηση του εμπορικού σήματος στο υπουργείο Ανάπτυξης, στην παλιά υπηρεσία του υπουργείου Εμπορίου. Μετά από οκτώ ή δέκα μήνες μπορεί και να έχετε στα χέρια σας το τελικό «οκ»! Μάλλον από αυτό το κράτος έχουν περάσει οι κομμουνιστές!

Μισό λεπτό για να συνεννοούμαστε. Επειδή βλέπω μπόλικη ενασχόληση και ευρεία κριτική από την φιλελεύθερη σκοπιά για την πορεία της αντιπολίτευσης, μπαίνω σε σκέψεις. Προτιμούμε να έχουμε στην χώρα έναν ΣΥΡΙΖΑ ως ριζοσπαστικό κόμμα της αριστεράς, έναν ΣΥΡΙΖΑ ως προσωποκεντρικό κόμμα του Αλέξη δίχως σαφή ταυτότητα ή δεν θα 'πρεπε να μας πέφτει καν λόγος για τα εσωκομματικά και τα εσώψυχα τους;

Φως μεν, αμυδρό δε, αχνοφαίνεται στον πολιτικό ορίζοντα για το Κίνημα Αλλαγής, όπως αποτυπώνεται στις φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις. Η ΝΔ παρουσιάζει ελάχιστη αποσυσπείρωση μετά από 14 μήνες εξουσίας, κατά  τους οποίους μόνο… πτώση μετεωρίτη δεν εκλήθη να διαχειριστεί.

Η τωρινή παλινδρόμηση του Τσίπρα στην εποχή 2010-2015 είναι ιλιγγιώδης. Είτε νομίζει ότι υπάρχει πεδίο αγανακτισμένων στους οποίους θέλει να επενδύσει, είτε προσπαθεί να το δημιουργήσει, εκμεταλλευόμενος την δεινή θέση στην οποία θα περιέλθει μεγάλο τμήμα του λαού, εξαιτίας της επιδημίας.

Αντίθετα από τους περισσότερους αναλυτές του φαινομένου της ανόδου του εθνολαϊκισμού με βασικό κομματικό φορέα του τον ΣΥΡΙΖΑ, ο συγγραφέας και εκδότης Πέτρος Παπασαραντόπουλος δεν εγκατέλειψε ποτέ τον προοδευτικό χώρο. Συγκέντρωσε την αρθρογραφία εκείνης της περιόδου σ' ένα τόμο με τον τίτλο «Η Υπονόμευση της Δημοκρατίας-2015-2019».

Οι ήττες στις εκλογικές αναμετρήσεις και το γεγονός πως έναν χρόνο μετά την απομάκρυνση από την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης –αντιθέτως εμφανίζει απώλειες σε σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα του Ιουλίου του 2019- έχουν μετατρέψει την μουρμούρα σε αντιθέσεις και συγκρούσεις δημόσιες.