ΦΤΩΧΕΙΑ

Έξι εκατομμύρια από τα περίπου 620 εκατομμύρια Λατινοαμερικανούς θα βυθιστούν σε κατάσταση ακραίας φτώχειας το 2019, καθώς η τάση που καταγράφεται από το 2015 επιμένει, προειδοποίησε χθες Πέμπτη υπηρεσία των Ηνωμένων Εθνών με έκθεση που έδωσε στη δημοσιότητα.

Οι Βούλγαροι κινδυνεύουν περισσότερο από τη φτώχεια σε όλα τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με όσα προκύπτουν από στοιχεία που ανακοίνωσε η Ευρωπαϊκή Στατιστική υπηρεσία Eurostat. Από αυτά προκύπτει ότι, περίπου 2,3 εκατομμύρια άνθρωποι στη Βουλγαρία ζουν με εισόδημα γύρω από το όριο της φτώχειας, που είναι 350 λέβα.

Το 1990, τα Ηνωμένα Ένθη δεσμεύτηκαν να μειώσουν την παγκόσμια φτώχεια κατά 50% μέσα σε 25 χρόνια. Το γεγονός ότι αυτός ο φιλόδοξος στόχος επετεύχθη οφείλεται κυρίως στην επιτυχία της Κίνας. Κατά την ίδια περίοδο, το ποσοστό του πληθυσμού της Αφρικής που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας μειώθηκε από το 56.8% στο 42.7%. Με το 20% όμως των Αφρικανών να ζει υπό το φάσμα της λιμοκτονίας - ποσοστό μεγαλύτερο από οπουδήποτε αλλού στον κόσμο - έχουμε ακόμη πολύ δρόμο να διανύσουμε. Γράφει ο Rainer Zitelmann.

Με βάση τα στοιχεία της Ρωσικής Στατιστικής Υπηρεσίας Rostat που αφορούν το 2017 , το 26% των παιδιών ηλικίας έως 18 ετών διαβιούν σε οικογένειες τα εισοδήματα των οποίων είναι κάτω από το ελάχιστο όριο διαβίωσης.

«Η κοινωνική ένταξη και η καταπολέμηση της φτώχειας αποτελεί για μένα προσωπικά ένα μεγάλο στοίχημα, για μια κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς η οποία θα δίνει ευκαιρίες σε όλους», τόνισε ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, κατά την υποδοχή των μελών της Εθνικής Ομάδας Αστέγων ποδοσφαίρου στο Μέγαρο Μαξίμου. «Για εμάς είστε φάρος αισιοδοξίας», είπε χαρακτηριστικά.

Προστασία των αδύναμων σημαίνει αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος, όχι απαραίτητα μεγάλο ή μικρό, αλλά αποτελεσματικό! Όποια κυβέρνηση θέλει να λέει ότι είναι πατριωτική ή ταξική και προστατεύει τους αδύναμους να ρίξει μια ματιά στην Ιρλανδία. Γράφει ο Κωνσταντίνος Σαραβάκος.

Το υψηλότερο ποσοστό φτώχειας και υλικής ανέχειας που «μετρήθηκε» ποτέ στα χρόνια της κρίσης, καταγράφηκε από την ΕΛΣΤΑΤ στα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Αποστομωτικά τα στοιχεία. Διπλασιάστηκε μετά το 2015 το ποσοστό των πολιτών που πλήττονταν από υλικές στερήσεις και δεν είχαν να αγοράσουν ούτε τα απαραίτητα.

Όταν στον υπόλοιπο κόσμο η φορολογική επιβάρυνση για τους εργαζόμενους μειώνεται, στην Ελλάδα αυξάνεται, εμποδίζοντας τη μείωση της ανεργίας, την ενίσχυση των εισοδημάτων της μεσαίας τάξης, την ανάπτυξη και τις επενδύσεις. Στο 40,9% αυξήθηκε η φορολογική επιβάρυνση το 2018. Γράφει ο Κωνσταντίνος Μαριόλης.

Αν και η πλειονότητα των φτωχών οικογενειών δεν παραμελούν τα παιδιά τους, πληθαίνουν την τελευταία 10ετία τα περιστατικά παραμέλησης ή/και εγκατάλειψης παιδιών λόγω αδυναμίας των γονέων τους να τα μεγαλώσουν όπως πρέπει.

Το τέταρτο κρούσμα σοβαρής διαβιωτικής δυσχέρειας, που εντοπίζεται τους τελευταίους μήνες, με πρωταγωνιστή μαθητή, έρχεται στο φως της δημοσιότητας στο νομό Μαγνησίας. Η είδηση κινητοποίησε τους τοπικούς άρχοντες και φορείς και σχετικό υπόμνημα υποβλήθηκε προς τις υφυπουργούς Εσωτερικών και Οικονομικών.

Στη σχολική περιφέρειά μου, στο κέντρο της πόλης, πολλοί μαθητές παραβιάζουν τον νόμο χωρίς να το ξέρουν. Αυτά τα παιδιά μιλούν ανοιχτά γι’ αυτό, χωρίς να υποψιάζονται ότι διαπράττουν αδίκημα. Η σχολική επιλογή παρέχει μια λύση σ’ αυτή την άδικη πραγματικότητα όπου οι πλούσιοι μπορούν να επιλέξουν το σχολείο τους και οι φτωχοί εγκλωβίζονται δια νόμου σε ένα αποτυχημένο σύστημα.Γράφει ο Daniel Buck.

Η Ζιμπάμπουε μπορεί να μείνει χωρίς ψωμί από την επόμενη εβδομάδα, καθώς τα αποθέματα εξαντλούνται λόγω της αδυναμίας της χώρας να πληρώσει για την εισαγωγή σταριού, σύμφωνα με μια εμπιστευτική επιστολή που εστάλη σε αρτοποιούς από τον όμιλο των αλευρόμυλων.

Ο δυτικός κόσμος ομοθυμαδόν θρηνεί για τα πορίσματα της τελευταίας μελέτης της Oxfam. Σύμφωνα με την διαπρεπή οικονομολόγο Deirdre McCloskey: «Η πεποίθηση [ότι ο καπιταλισμός είναι σοβαρά ελαττωματικός] αποκτάται στην ηλικία των 16 ετών όταν ο πρωτο-αριστεριστής ανακαλύπτει την φτώχεια, αλλά δεν διαθέτει τα διανοητικά εργαλεία για να κατανοήσει την πηγή της».

Κατά καιρούς οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης επιδίδονται σε διάφορες ασκήσεις που ενώ κανείς δεν ξέρει πως ξεκινούν αποκτούν μαζικό χαρακτήρα. Όσο και να μας ενδιαφέρει το να δούμε τις ρυτίδες, τα περίεργα κουρέματα, τη νιότη ή τη γήρανση στα πρόσωπα τα δικά μας ή των φίλων μας στο facebook, πολύ μεγαλύτερη σημασία έχει η άσκηση που πέρασε ο πλανήτης μας την τελευταία δεκαετία.

Το κεντρικό μήνυμα της μελέτης με θέμα τα κόστη ευκαιρίας του σοσιαλισμού που δημοσίευσε πρόσφατα το Οικονομικό Συμβούλιο του Προέδρου (Council of Economic Advisers - CEA) είναι πως τα επιχειρήματα υπέρ του σοσιαλισμού δεν μπορούν να βασίζονται σε προτιμήσεις πολιτικής. Η ελκυστικότητά του σοσιαλισμού πάντα αφορούσε έναν συνδυασμό ευσεβών πόθων και άγνοιας. Γράφει ο Charles Calomiris.

Ο Α. Τσίπρας «επιβάλλει εξοντωτικούς φόρους και εισφορές, όμως τα χρήματα αυτά πάνε χαμένα», σημειώνει ο βουλευτής της ΝΔ για τα στοιχεία της Eurostat, σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα κατατάσσεται στην τελευταία θέση στην Ε.Ε. ως προς την αντιμετώπιση της φτώχειας.

Τις βαριές ευθύνες που φέρει η κυβέρνηση για το γεγονός ότι η Ελλάδα κατατάσσεται στην τελευταία θέση στην Ε.Ε. ως προς την αντιμετώπιση της φτώχειας, όπως έδειξαν τα στοιχεία της Eurostat, καταδεικνύουν οι τομεάρχες Εργασίας της Νέας Δημοκρατίας.

Δεν περιποιεί τιμή στο περιοδικό Teen Vogue το γεγονός ότι το απαίσιο άρθρο του με τίτλο “What ‘Capitalism’ Is and How It Affects People” είναι λιγότερο εσφαλμένο και προκλητικό από το viral tweet που το προωθεί: “Can’t #endpoverty without ending capitalism!”. Γράφει ο Geza Kovacs-Dobak.

Τρίτη μέρα σήμερα στις ΗΠΑ, και ξεκίνησα τη μέρα μου διαβάζοντας ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του James Pethokoukis στο μπλογκ του American Enterprise Institute. Στο άρθρο αυτό ο συμπατριώτης μας εξετάζει ένα από τα ερωτήματα που βρίσκονται το τελευταίο διάστημα στο επίκεντρο του δημόσιου διαλόγου στην Αμερική: Ποιος είναι ο σωστότερος τρόπος να μετράμε τη φτώχεια.

Στο άρθρο του με τίτλο «Η φτώχεια στην Αμερική μειωνόταν με γρήγορο ρυθμό μέχρι που ο Λίντον Τζόνσον κήρυξε πόλεμο εναντίον της», ο Daniel J. Mitchell παρουσίασε τα πορίσματα διαφόρων ερευνητών ως προς το πώς τα προγράμματα που Εναντίον της Φτώχειας είχαν τα αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Γράφει ο Gary M. Galles.