Δυστυχώς, ό,τι είχα να πω για τη συνέντευξη Τσίπρα στον ΣΚΑΙ τα είπα στο χτεσινό άρθρο. Και δεν έπεσα έξω ούτε τρίχα. Δυστυχώς. Επειδή η θρασύτητα απαιτεί μεγάλη αυστηρότητα απέναντί της. Για να μην εκνευριστώ, σήμερα θα ασχοληθώ με ένα άλλο θέμα που περνάνε στο χαβαλέ τα κόμματα και ο Τύπος. Ενώ είναι πολύ σοβαρό. Την καταστροφή δημόσιων εγγράφων με μηχανήματα από την απερχόμενη κυβέρνηση.
Τουλάχιστον πέντε υπουργεία και νευραλγικές υπηρεσίες του δημοσίου έχουν παραγγείλει καταστροφείς εγγράφων και κόβουν σε κορδέλες ντοκουμέντα του κράτους. Η απάντηση ότι και οι άλλες κυβερνήσεις κάνουν το ίδιο δεν καλύπτει κανέναν δημοκράτη πολίτη. Το επαναλαμβανόμενο έγκλημα δεν απαλλάσσει τον σημερινό εγκληματία. Ούτε τους προηγούμενους.
Κατ αρχάς, τα έγγραφα που καταστρέφονται δεν είναι ιδιοκτησία αυτών που τα καταστρέφουν. Ακόμα κι αν τα έγραψαν. Είναι ιδιοκτησία και περιουσία του κράτους. Και ανήκουν στο δημόσιο. Είναι έγγραφα άσκησης διακυβέρνησης. Δεν είναι ούτε τρίλιζες, ούτε σταυρόλεξα, ούτε comics.
Τα έγγραφα αυτά μαρτυρούν πτυχές και δικαιολογούν πράξεις της διοίκησης, που αποτελούν τη συνέχεια του κράτους. Είναι κομμάτια της κυβερνητικής ιστορίας. Χωρίς τα οποία δεν υπάρχουν εξηγήσεις, δεν υπάρχουν στοιχεία για το γιατί έγινε εκείνο και το άλλο στη διάρκεια μιας κυβερνητικής θητείας.
Το ελληνικό κράτος είναι κατ επίφαση κράτος. Στην πραγματικότητα είναι ένα απέραντο αυθαίρετο φέουδο συντεχνιών, διαπλεκόμενων επιχειρηματιών, τρωκτικών του δημόσιου χρήματος,, καταχραστών και εκβιαστών, καθώς και μιας στρατιάς υπαλλήλων, που υποχρεώνονται να υπηρετούν τον κομματικό ή προσωπικό εξουσιασμό του κάθε προϊσταμένου τους.
Το ελληνικό κράτος είναι, πάνω απ' όλα, φέουδο των κομμάτων που κυβερνάνε. Γιατί παρέχει δύναμη εξουσίας και χρήματος. Και σαν τέτοιο υφίσταται και την αντίστοιχη συμπεριφορά. Η καταστροφή των δημοσίων εγγράφων εντάσσεται σ αυτή τη νοοτροπία.
Η καταστροφή δημοσίων εγγράφων θα έπρεπε- αν δεν είναι ήδη- ποινικό αδίκημα. Όχι μόνο γιατί είναι καταστροφή δημόσιου πλούτου και ντοκουμέντων, αλλά και γιατί η καταστροφή μαρτυράει απόπειρα απόκρυψης παράνομων πράξεων κατά την υπηρεσία. Επειδή αυτοί που έγραψαν και αυτοί που καταστρέφουν τα έγγραφα ενεργούσαν και ενεργούν ως όργανα της Διοίκησης. Δεν είναι ιδιώτες. Ενεργούν και καταστρέφουν εν υπηρεσία.
Μ αυτά τα δεδομένα αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει εισαγγελική αρχή. Και αν η δικαστική εξουσία παρακολουθεί απαθής από αδιαφορία ή αν πράγματι όλη αυτή η λογικά και δημοκρατικά καταστροφική και ύποπτη διεργασία είναι και νόμιμη!
Η απερχόμενη κυβέρνηση παραγγέλνει καταστροφείς εγγράφων για να κρύψει τις παρανομίες της και τα έργα των βρώμικων υπογείων της. Αλλά, ταυτόχρονα, κούτες με δημόσια έγγραφα, στικάκια και σκληροί δίσκοι οδεύουν σε σπίτια υπουργών και βουλευτών. Όπως και στο παρελθόν. Με όποια σκοπιά και αν το δεις αυτό είναι κλοπή δημόσιας περιουσίας. Ούτε τα χαρτιά, ούτε τα sticks, ούτε οι σκληροί δίσκοι ή οι computers είναι ιδιοκτησία αυτών που τα παίρνουν. Πρόκειται για κλοπή δημόσιας περιουσίας. Για αδίκημα.
Και ξαναρωτάω: Υπάρχουν φύλακες των νόμων; Καλή η οπτική γωνία ότι όλο αυτό είναι δείγμα αποχώρησης μιας κυβέρνησης, αλλά, αυτή είναι οπτική για το γήπεδο. Δεν είναι για το πώς λειτουργεί μια Δημοκρατία και ποια νοοτροπία καλλιεργείται στα κόμματα και στους πολίτες. Επειδή η χαλαρότητα που αντιμετωπίζεται πολιτικά και δικαστικά το όργιο καταστροφής και κλοπής δημόσιων εγγράφων θυμίζει περισσότερο Αλβανία παρά χώρα της ΕΕ.
Γ. Παπαδόπουλος- Τετράδης
