Του Γιάννη Σιδέρη
Παραδειγματικά ξεκινάμε από το ήδη γνωστό:
- Ο πρωθυπουργός σήμερα γυρίζει από το Ισραήλ και από αύριο θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση προκειμένου να καλέσει σε διάλογο τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης για τα μεγάλα θέματα της χώρας, το ασφαλιστικό, την Παιδεία, το Σύνταγμα, τον εκλογικό νόμο.
Φυσικά τα κόμματα δεν είναι διατεθειμένα να πάνε επί ξύλου κρεμάμενα, θα αρνηθούν γιατί γνωρίζουν ότι ο πρωθυπουργός θέλει να τα εγκλωβίσει στο κυβερνητικό άρμα και να επιμερισθούν, ως μη όφειλαν, το πολιτικό κόστος που συνεπάγονται τα συντριπτικά για την κοινωνία και επαχθή μέτρα.
- Σήμερα επίσης ο υπουργός παιδείας Νίκος Φίλης , έχει προγραμματίσει να κηρύξει τον εθνικό διάλογο για την Παιδεία. Φιλόδοξο πρόγραμμα και εμφανώς δημοκρατικό στην «συσκευασία» του.
Ο διάλογος θα διεξαχθεί υπό την αιγίδα τριών οργάνων: Της επιτροπής διαλόγου εκ προσωπικοτήτων, επικεφαλής της οποίας θα είναι ο ιστορικός Αντώνης Λιάκος. Της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής με πρόεδρο τον καθηγητή Κώστα Γαβρόγλου, και του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας.
Φανταχτερά όλα αυτά, και η διανομή ρόλων και οι ειδικότητες όσων θα συμμετάσχουν, και προφανώς αξιόλογη η καριέρα τους. Όταν θα επιδείξουν έργο θα κριθούν από αρμοδιότερους ημών. Προς το παρόν δεν υπάρχει άλλη ένδειξη, παρά μόνο η νύξη του κου Λιάκου ότι στόχος του είναι να αποεθνοποιήσει την ιστορία!
Η κοινή λογική διαπιστώνει: Στην πρώτη περίπτωση ο πρωθυπουργός αναμένει την άρνηση των κομμάτων και είναι προετοιμασμένος ώστε να τα καταγγείλει, ότι ενδιαφέρονται μόνο για το κομματικό τους συμφέρον, αδιαφορώντας για την πατρίδα, την κοινωνία, το λαό κ.λ.π. Αν δε, παρ΄ ελπίδα, δεν περάσει κάποιο μέτρο λόγω απείθειας κοινοβουλευτικών μελών των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, θα φταίνε οι άλλοι που δεν θέλησαν να γίνουν κυβερνητικά υποστυλώματά του!
Στη περίπτωση του κ. Φίλη η κοινή λογική δικαιούται να αναρωτηθεί Μια κυβέρνηση που συνέχισε το ξήλωμα του νόμου Διαμαντοπούλου, (το οποίο ξήλωμα βέβαια άρχισαν οι προηγούμενοι που τον είχαν ψηφίσει κόλας), ποια εχέγγυα έχει ότι θα μας οδηγήσει σε έναν πιο σύγχρονο - αφ΄ ης στιγμής ο προαναφερθείς νόμος θεωρήθηκε ό,τι πιο σύγχρονο είχε υπάρξει στην εκπαίδευση, ενώ οι επεμβάσεις που υπέστη από τους νυν, ήταν παλινδρόμηση για αναστήλωση παλαιών κακοδαιμονιών;
Ενδεικτικά τα ανωτέρω, αποτελούν τον μανδύα υπό τον οποίο η κυβέρνηση καθιερώνει τελετουργικά δήθεν διαδικασίες διαλόγου, ενώ στην πράξη, λειτουργεί αυθαίρετα και ετσιθελικά.
Το βασικό κόμμα της κυβέρνησης κατήγγειλε κάποτε με στεντόρεια φωνή, χαρακτηρίζοντας ως πραξικοπήματα, τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που μετέρχονταν οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Ωστόσο μέσα σε διάστημα 8 μηνών, αν εξαιρέσουμε τη διακοπή των εκλογών, έφερε προς ψήφιση 12 Πράξεις Νομοθετικού περιεχομένου , σπάζοντας όλα τα ρεκόρ των προηγούμενων.
Συχνά την τελευταία στιγμή, με κατεπείγουσες διαδικασίες, καταθέτει νομοσχέδια για μείζονος σημασίας θέματα!
Χαρακτηριστικό ήταν το απόγευμα της 17/11/2015, όπου ένα ακόμα «κατεπείγον» πολυνομοσχέδιο πήρε τον δρόμο για τη Βουλή. Όπως αγχωμένοι περιέγραφαν οι κοινοβουλευτικοί συντάκτες, η Βουλή καλείτο: Την Τετάρτη, ημέρα επεξεργασίας των «προαπαιτούμενων» στις αρμόδιες Επιτροπές, να συζητήσει και κυρώσει στην Ολομέλεια τρεις διεθνείς Συμφωνίες, να εγκρίνει τον Προϋπολογισμό της για το 2016 και να αποφασίσει για τη μείωση της βουλευτικής αποζημίωσης.
Την ίδια ώρα, στην Επιτροπή Θεσμών να «εξετάσει» την υπόθεση των καταγγελιών Πανούση με παρόντα τον πρώην υπουργό, στην Επιτροπή Προστασίας του Περιβάλλοντος να συζητήσει την πολιτική της Ελλάδος για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής με αφορμή την Διάσκεψη του Παρισιού, στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου να αρχίσει τη συζήτηση για νομοσχέδιο του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για τις «βοσκήσιμες γαίες», και στην Επιτροπή Σωφρονιστικού Συστήματος να κάνει προγραμματισμό έργου.
Αυτά μόνο σε μία μέρα, προς δόξαν του διαλόγου...
