Του Γιάννη Σιδέρη
Η επίσκεψη του Αιγύπτιου Προέδρου Αλ Σίσι στην Αθήνα είναι εξ ορισμού σημαντικό γεγονός, όπως και η τριμερής με τον Κύπριο Πρόεδρο Ν. Αναστασιάδη. Θέτει τις βάσεις μιας μελλοντικής συνεργασίας των τριών χωρών, κατά την οποία διαφαίνεται πως η Ελλάδα έχοντας το γεωγραφικό πλεονέκτημα, θα αποτελέσει τον διαμετακομιστικό κόμβο του ορυκτού πλούτου που θα παράγει η Κύπρος και η Αίγυπτος - ειδικά η τελευταία μετά και την ανακάλυψη του κοιτάσματος Zhor.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός Α. Τσίπρας άλλωστε έκανε γνωστό ότι οι τρεις ηγέτες συζήτησαν για ενεργειακά δίκτυα και την περεταίρω αξιοποίηση των κυπριακών κοιτασμάτων, καθώς και των αγωγών προώθησης ενέργειας μέσα από τον ελλαδικό χώρο.
Ανακοίνωσε ακόμη ότι συμφωνήθηκε η επιτάχυνση των διαβουλεύσεων για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου. Απευθυνόμενος δε, εμμέσως προς την Τουρκία, υπογράμμισε πως η συνεργασία αυτή δεν εξελίσσεται στο πλαίσιο μιας λογικής τρίτων χωρών, ή εναντίον τρίτων χωρών.
Θετικά όλα αυτά, αρκεί να μην δημιουργούν ψευδείς εντυπώσεις περί μιας μεγάλης γεωστρατηγικής επιτυχίας, δεδομένου ότι η συμφωνία, με τη βοήθεια του τηλεοπτικού υπερθεάματος, έγινε δεκτή από Μέσα Ενημέρωσης με τίτλους που διαβεβαιώνουν ότι «επιταχύνεται η ΑΟΖ».
Παρενθετικά να πούμε ότι είναι θετικές οι προσεγγίσεις με όμορες χώρες και δη με την Αίγυπτο, καθώς η προεδρία του Αλ Σίσι επιτρέπει την αισιοδοξία για μια μελλοντική διευθέτηση της ΑΟΖ. Άλλωστε η Αίγυπτος έχει κάνει συμφωνία με την Κύπρο το 2003, ενώ το 2012 παραχώρησε οικόπεδα για έρευνα, χωρίς να καταπατήσει την νοητή γραμμή της ελληνικής ΑΟΖ. Γεγονός που έχει την σημασία του.
Αυτό παραμένει το θετικό πεδίο. Ωστόσο εντυπώσεις ότι επιταχύνεται η κήρυξη ΑΟΖ, ανήκουν στο πεδίο της εύπιστης ελπίδας.
Σαφώς υπάρχουν αρμοδιότεροι εμού, εξειδικευμένοι επιστήμονες, για να σκιαγραφήσουν τα θετικά και τις δυσκολίες που συνεπάγεται η κήρυξη ΑΟΖ, και αν αυτή δύναται να επιταχυνθεί, ερήμην του, παρανόμως ενδιαφερόμενου, της Τουρκίας.
Όμως, δημοσιογραφική αδεία, απλώς να θυμίσω ότι η δεύτερη τριμερής σύνοδος κορυφής έγινε στην κυπριακή πρωτεύουσα 29 Απριλίου. Εκεί τρεις ηγέτες υπέγραψαν την διακήρυξη της Λευκωσίας, στην οποία μεταξύ άλλων αναφέρεται:
«Κύπρος, Ελλάδα και Αίγυπτος αποφάσισαν να προχωρήσουν τις διαπραγματεύσεις τους με γρήγορους ρυθμούς για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών τους, όπου αυτό δεν έχει γίνει».
Ακόμη τίποτε δεν έγινε...
Επίσης με τη διακήρυξη οι τρεις ηγέτες απηύθυναν έκκληση για μια δίκαιη, συνολική και διαρκή διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος, που θα επανενώσει το νησί σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, περιλαμβανομένων των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, ενώ εμπεριείχε και άλλα ευχολόγια περί ειρήνης και καλής γειτνίασης στην περιοχή.
Σε ό,τι αφορά τον ορυκτό πλούτο, αυτός «μπορεί μας λειτουργήσει ως καταλύτης για την περιφερειακή συνεργασία». Παράλληλα έκαναν έκκληση για την εφαρμογή μιας δίκαιης, συνολικής και διαρκούς ειρηνικής διευθέτησης στη Μέση Ανατολή κ.λ.π.
Αυτά και άλλα παρόμοια έλεγε η διακήρυξη, σε απόλυτη συνάφεια με τα σημερινά.
Ως εκ τούτου τα αποτελέσματα είναι μακροπρόθεσμα. Αν όμως κάτι αξίζει μνημόνευσης, είναι η συνεργασία των τριών χωρών για την ισλαμική τρομοκρατία. Η Αίγυπτος σαφώς έχει εν πολλοίς χαρτογραφήσει τον χώρο και θα μπορούσε να είναι πλήρως επιβοηθητική για τη χώρα μας και την Ευρώπη.
