Της Χριστίνας Ταχιάου
Την πρώτη φορά που είδα live από πολύ κοντά τον Προκόπη Παυλόπουλο να μιλάει ήταν στα φετινά εγκαίνια της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης τον Σεπτέμβριο. Ο κ. Παυλόπουλος άρχισε την ομιλία του εξαίροντας τη Θεσσαλονίκη που εκφράζει το μεγαλείο της ιστορίας και του πολιτισμού μας με λίκνο του πολιτισμού τη Μακεδονία, συνέχισε με την ελληνικότητα της Μακεδονίας και την παραχάραξη της ιστορίας, επαίνεσε άμετρα τη ΔΕΘ ως κορυφαία εδώ και δεκαετίες οικονομική εκδήλωση της χώρας μας και όχι μόνο, έκανε αναδρομή στην ιστορία της, τόνισε την ανάγκη για ευρωπαϊκή πορεία της χώρας χωρίς να παραλείψει να στηλιτεύσει τη λιτότητα και το μεγάλο δημοκρατικό έλλειμμα που η Ευρώπη παρουσιάζει, αναφέρθηκε σε σημεία σταθμούς της ευρωπαϊκής πορείας της Ελλάδας, μνημόνευσε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τοποθετήθηκε για το μεταναστευτικό και το προσφυγικά, ενώ δεν παρέλειψε να πει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση στήθηκε επάνω στις ιδέες και τις αρχές της Αρχαίας Ελλάδας και του Χριστιανισμού.
Το πλέον εντυπωσιακό όλων, περισσότερο κι απ' τις ανακρίβειες και την ανυπόκριτη κολακεία των πάντων, ήταν το γεγονός ότι ο κ. Παυλόπουλος μιλούσε με ροή για περισσότερο από ένα τέταρτο της ώρας, ακόμη και για ζητήματα στα οποία δεν είναι ειδήμων (όπως η ιστορία της ΔΕΘ) χωρίς κανενός είδους χειρόγραφο. Όλα από το μυαλό του, εκείνη την ώρα!
Η δεύτερη φορά ήταν στα εγκαίνια μιας έκθεσης του Αθηναϊκού Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων για το έπος του '40, ξανά στη Θεσσαλονίκη. Πάλι εκτός χειρογράφου, ο κ. Παυλόπουλος έπλεξε το εγκώμιο του ΑΜΠΕ, εξαίροντας το αυτονόητο της δημοσιογραφικής δουλειάς σε ένα πρακτορείο: την έγκαιρη μετάδοση των ειδήσεων. Ήταν τόσες οι φιλοφρονήσεις του για το αυτονόητο, που κάποιοι το χαρακτήρισαν λιβάνισμα.
Την Τρίτη ο κ. Παυλόπουλος συναντήθηκε με τον πρόεδρο των εργοδοτών της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, Γιάσεκ Κράβζικ. Σε εκείνον μίλησε για «το τεράστιο πλήγμα που υπέστησαν τα ασφαλιστικά ταμεία από το PSI» και τον διαβεβαίωσε ότι «χωρίς το “κούρεμα” των ελληνικών ομολόγων που κατείχε, το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα θα μπορούσε να είναι βιώσιμο για πολλά χρόνια».
Εάν ο κ. Παυλόπουλος δεν είχε ψηφίσει ο ίδιος ως βουλευτής το PSI, θα λέγαμε «άντε να πει και μια κουβέντα παραπάνω». Έλα όμως που ο ίδιος το ψήφισε! Άρα, είναι βέβαιο ότι γνωρίζει ότι οι ζημιές που κατέγραψαν τα ασφαλιστικά ταμεία λόγω του PSI ανέρχονται σε 13,4 δισ. Μπορεί να ξέχασε, βέβαια, ότι το κράτος επιχορηγούσε σε όλη τη διάρκεια της κρίσης τα ασφαλιστικά ταμεία με ποσά μεγαλύτερα από 10 δισ. ετησίως. Συγκεκριμένα, την τριετία 2012-14 έδωσε 38 δισ. Την πενταετία 2010-14, συνολικά, έδωσε 64 δισ. Θα μπορούσε το ποσό να σπάσει και τμηματικά να εμφανιστεί ως επιστροφή των 13,4 δισ. του PSI, αντί για επιχορήγηση. Πρέπει να γνωρίζει, όμως, ότι εάν το κράτος φαινόταν να επιστρέφει τα ποσά του PSI στα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, θα αξίωναν το ίδιο και τα Ταμεία του εξωτερικού που κατείχαν ελληνικά ομόλογα και «κουρεύτηκαν» από το PSI.
Ο κ. Παυλόπουλος κάνει πολιτική. Έτσι και πριν λίγες ημέρες, με την έκκλησή του προς την αντιπολίτευση να διασφαλίσει την κυβερνητική σταθερότητα. Κι αυτό συμβαίνει πέραν των καθηκόντων που απορρέουν από το αξίωμά του, αυτό του Προέδρου της Δημοκρατίας της Ελλάδας, της χώρας που πνίγεται από τον ανορθολογισμό και είναι δέσμια του λαϊκισμού.
Ίσως θα ήταν καλό για τον ίδιο να θυμάται τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον τρόπο που εκείνος ασκούσε τα καθήκοντα αυτά. Να φέρνει στο μυαλό του τις παρεμβάσεις του και τη λιτότητα του λόγου του. Διότι υπάρχει ο κίνδυνος, τόσο που τον μνημονεύει, να γίνει κάποια ώρα η σύγκριση των δυο τους…
