Ποτάμι: Η Παιδεία του «βλέποντας και κάνοντας…» με χαμηλό πήχη και το βλέμμα στις κάλπες

Ποτάμι: Η Παιδεία του «βλέποντας και κάνοντας…» με χαμηλό πήχη και το βλέμμα στις κάλπες

Τις αλλαγές στο σύστημα εισαγωγής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ  που ανακοίνωσε ο υπουργός Παιδείας, Κώστας Γαβρόγλου σχολίασε το Ποτάμι, εκτιμώντας πως εξυπηρετούν περισσότερο τις ανάγκες της επικοινωνίας από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας.

Ειδικότερα, σε ανακοίνωση με τίτλο «Η Παιδεία του "βλέποντας και κάνοντας…" με χαμηλό πήχη και το βλέμμα στις κάλπες» το Ποτάμι αναφέρει: 

«Ο κ. Υπουργός παρουσίασε ένα σχέδιο για την αναδιάρθρωση του Λυκείου και την εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση το οποίο έχει αρκετά κενά όπως φάνηκε από μια μάλλον αμήχανη πρώτη παρουσίαση.

Εκτός από κάποιες μεγαλόστομες προσδοκίες, δεν απαντήθηκαν πολλά καίρια ερωτήματα που βρίσκονται υπό συζήτηση τα τελευταία χρόνια όπως για παράδειγμα το ποιος θα καθορίζει τον αριθμό των εισακτέων σε κάθε τμήμα; Η αυτονομία των Πανεπιστημίων θα είναι μόνο στα χαρτιά;

Πώς θα διασφαλίζεται το ενιαίο επίπεδο των θεμάτων για τις ενδοσχολικές απολυτήριες εξετάσεις από τον Έβρο ως την Κρήτη χωρίς τράπεζα θεμάτων διαβαθμισμένης δυσκολίας από την οποία θα γίνεται η επιλογή των θεμάτων; Πώς θα αποφύγουμε τα «20άρια για όλους» όταν το 60% του βαθμού απόλυσης στα ενδοσχολικά εξεταζόμενα μαθήματα και το 100% στα υπόλοιπα, θα βγαίνει από τους βαθμούς των τετραμήνων;

Εφόσον ο βαθμός του απολυτηρίου θα συμμετέχει στην εισαγωγή, πρέπει να διασφαλιστεί η αξιοπιστία, η αντιπροσωπευτικότητα και το αδιάβλητο, κάτι που δεν γίνεται με το προτεινόμενο σύστημα όπου θα συμμετέχουν στον βαθμό απολυτηρίου και μη εξεταζόμενα μαθήματα σε μεγάλο ποσοστό.

Επίσης, η Α' και Β' Λυκείου δεν θα συμμετέχουν καθόλου στο εθνικό απολυτήριο;

Φοβόμαστε ότι η πολυδιαφημισμένη εισαγωγή χωρίς εξετάσεις (δηλ. μόνο με το απολυτήριο) θα αφορά τελικά πολύ λίγα τμήματα χαμηλής ζήτησης στα οποία το Υπουργείο θα ξεχειλώσει τον αριθμό των εισακτέων, ώστε να δείξει ότι το μέτρο πέτυχε…

Δυστυχώς για άλλη μια φορά, οι ανάγκες της επικοινωνίας, πάνω από τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, στον τομέα της εκπαίδευσης αυτή τη φορά…»