Υπάρχουν προξενητάδες που αγωνίζονται αόκνως να αποκαταστήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, να του βρουν ταίρι προκειμένου αυτός να μετέλθει εις πολιτικού γάμου κοινωνίαν (ή έστω συμβολαίου ελεύθερης συμβίωσης), προκειμένου να εγκατασταθεί ηδονικά στα δώματα της εξουσίας. Όπως σε κάθε προξενιό βέβαια, παρουσιάζονται πλουμιστά προσόντα των υποψηφίων.
Εν αρχή ήρκεσε το εν κλαυθμώ υπογραφέν τρίτο μνημόνιο για να τον παρουσιάζουν ως μεταμελημένο από την αντισυστημική «εφηβική» ασωτία του. Νέα παιδιά ήταν, έμαθαν. Στην συνέχεια με την παράδοση εθνικότητας και γλώσσας στους Σκοπιανούς, επήλθε, κατ΄ αυτούς, η απόδειξη της ωριμότητας και της ένταξής του στον κόσμο της ενήλικης Κεντροαριστεράς. Και άρχισαν την αρθρογραφική πίεση προς το ΚΙΝΑΛ να συναινέσει στο σύμφωνο συμβίωσης που πρότειναν.
Δύστροπο το ΚΙΝΑΛ, λόγω παλιών μεγαλείων αλλά και ορθοφροσύνης ίσως, δεν ήθελε συμφωνία συγκατοίκησης με έναν «συγκάτοικο» που δεν τον εμπιστευόταν και ο οποίος απλώς απέβλεπε να τραγανίσει το υπόλοιπο της λειψής πλέον περιουσίας του.
Και αφού είδαν και αποείδαν, σκέφτηκαν μια πιο πλουσιοπάροχη συμβίωση, αυτή τη φορά με τη ΝΔ. Ένας εξ αυτών, ο καθηγητής Νίκος Μαρατζίδης, έγραψε χθες στην Καθημερινή: «Χρειαζόμαστε μια μακράς πνοής κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού, που θα επουλώσει τα τραύματα των προηγούμενων ετών, θα συγκολλήσει τη διαρρηγμένη ενότητα και θα θεμελιώσει κουλτούρα συναίνεσης. Όχι τίποτε άλλο, μη καμιά μέρα ένας Ελληνας Τραμπ γεννηθεί από την πόλωση».
Αλλά για να δείξει ότι δεν και είναι εντελώς ευθυγραμμισμένος με τον ΣΥΡΙΖΑ, αποδέχθηκε επί της ουσίας την πρότασή του για υπουργό Υγείας κοινής αποδοχής, απλώς τη βρήκε λίγο ετεροχρονισμένη. Εγραψε: «Χρειάζονται συγκλίσεις πολιτικών κα προσώπων. Ένας τεχνοκράτης υπουργός Υγείας κοινής αποδοχής θα ήταν μια εξαιρετική ιδέα τον Μάρτιο. Τώρα χάθηκε η ευκαιρία»!
Οποιος, όπως η στήλη, διείδε στην πρόταση Τσίπρα για υπουργό κοινής αποδοχής, μια πρόπλαστη αιχμή για πρόταση κυβέρνησης κοινής αποδοχής ελέω των αποτελεσμάτων που διαμορφώσει η απλή αναλογική με την οποία θα γίνουν οι επόμενες εκλογές, είναι απλώς καχύποπτος. Βλέπει εμμονικώς σε κάθε… καλόπιστη πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, μια διαρκή κουτοπόνηρη προσπάθεια παγίδευσης των αντιπάλων.
Βέβαια ο κατεξοχήν γνώστης της πολιτικής ιστορίας καθηγητής, φαίνεται ότι επιρρίπτει στη χοάνη της λήθης το ποιος διέρρηξε την ενότητα και ποιος εξάχνωσε την κουλτούρα συναίνεσης, στην οποία ευελπιστεί. Την είχαν καθιερώσει η ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή και την συνέχισε το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα. Ποιος άραγε ήρθε με διαθέσεις «Τρίτου Γύρου» και εν τη αφέλειά του νόμισε ότι θα εκδικηθεί τη Βάρκιζα, το διαγράφει από μνήμης.
Το ερώτημα είναι τι θα προσφέρει- και γιατί οι προξενητάδες καίγονται τόσο - ένας μεγάλος συνασπισμός με ιδεολογική ετερογένεια, βεβιασμένη αρχική συναίνεση, αλληλουπόβλεψη και αλληλοεπίβλεψη και στο τέλος επιθετική αλληλοκαταγγελία;
Μπορεί στη κοινή γνώμη, παλαιότερα τουλάχιστον - καθώς δεν υπάρχουν πρόσφατες δημοσκοπήσεις με το σχετικό ερώτημα – να φαινόταν ως λύση κοινής λογικής η σύμπλευση των εκάστοτε δύο μεγάλων κομμάτων. Ως μια ευκταία λύση για την προώθηση και λύση των προβλημάτων της πατρίδας. Ωστόσο η καλόπιστη (σε αυτό το θέμα) κοινή γνώμη , είναι αμύητη για τις σχέσεις αντιπαλότητας (για να μην πούμε μίσους, όσον αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ) μεταξύ των κομμάτων.
Εις επίδειξιν της συναινετικής του διάθεσης, ο ΣΥΡΙΖΑ αρπάχτηκε χθες από την ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων που χαρακτήρισε ως αντισυνταγματική τη γενική απαγόρευση των συναθροίσεων, λόγω του Πολυτεχνείου του. Αλλοι Συνταγματολόγοι όπως ο Νίκος Αλιβιζάτος και ο Αντώνης Μανιτάκης απορρίπτουν τη άποψη του συνδικαλιστικού οργάνου.
Η στήλη δεν εκφράζει άποψη επ’ αυτού, καθότι στερείται της λεπτεπίλεπτης επιστημονικής γνώσης (και δεν το λέμε ειρωνικά). Αλλά όταν χθες είχαμε 71 νεκρούς, αυτά φαντάζουν ως τυπολατρία και συζήτηση περί του φύλου των Αγγέλων. Όμως πιάστηκε από την ανακοίνωση τη Ενωσης, και όχι από την γνώμη π.χ. των κ. Μανιτάκη και Μουζέλη, ο τομεάρχης της Κ.Ο. Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ Θ. Ξανθόπουλος, για να καταγγείλει ότι η επιβολή της γενικευμένης απαγόρευσης… «παραπέμπει ευθέως στη μαύρη περίοδο της δικτατορίας».
Και ου μόνον, αλλά η κάποτε λαμπρή δημοσιογραφική πέννα, ο πρώην βουλευτής και υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης, ανήρτησε σχόλιο το οποίο έγραφε: «Η κυβέρνηση κηρύττει εμφύλιο. Για να καλύψει τη τραγική του ανεπάρκεια και το προγραμματικό πλιάτσικο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αναδεικνύεται στο σκοτεινότερο πρόσωπο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας».
Η στήλη δεν έχει καμιά πρεμούρα να υπερασπίσει τον Μητσοτάκη, αλλά αυτό το τοξικό μίσος που εκπέμπει ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι προίκα συμβίωσης σε μια συναινετική δημοκρατία. Δεν είναι το κόμμα που «θα επουλώσει τα τραύματα των προηγούμενων ετών», κατά τη φαντασίωση του κ. προξενητή.
