Ο Τσίπρας «μπέρδεψε» τις... εκλογές

Ο Τσίπρας «μπέρδεψε» τις... εκλογές

Στις 15 Μαΐου ο ΣΥΡΙΖΑ εκλέγει αρχηγό. Μοναδικός υποψήφιος ο νυν και όπως όλα δείχνουν, αεί πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας. Μόνο που η ηγεσία της Κουμουνδούρου «μπέρδεψε» τις εσωκομματικές εκλογές με τις εθνικές και ως εκ τούτου το σύνθημα που κυριαρχεί είναι το «ψηφίζουμε όλοι! Τους στέλνουμε πίσω τον λογαριασμό». Η αγωνία για συμμετοχή είναι εμφανής, όπως και το τι θα κάνει η Ομπρέλα με τα λευκά, όμως το να συνδέεται η διαδικασία εκλογής αρχηγού του κόμματος με συνθήματα προεκλογικού αγώνα επιβεβαιώνει απλά το βέρτιγκο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλέξης Τσίπρας βιώνουν μια περίοδο αναζήτησης και ενδοσκόπησης. Αναζητούν ρόλο σε ένα πολιτικό σκηνικό που υπερβαίνει τη δυνατότητά τους να παρεμβαίνουν όπως έκαναν πριν τις εκλογές του 2015 ακολουθώντας ένα κύμα αγανάκτησης που είχε προκαλέσει η εφαρμογή των μνημονίων στη χώρα. Η αντιπολιτευτική τακτική που εφαρμόζουν χαρακτηριστική. Βάζουν όλα τα λεφτά στην ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση και στην αγανάκτηση που προκαλείται στην κοινωνία. Μόνο που το 2022 δεν είναι ούτε 2011 ούτε 2014 και αυτό αποτυπώνεται από το γεγονός πως οι πολίτες δεν επιλέγουν την Κουμουνδούρου ως εναλλακτική λύση διακυβέρνησης.

Άλλωστε δεν υπάρχει ένα πρόγραμμα που να δίνει τη δυνατότητα να αντιπαρατεθεί ή να δώσει λύσεις στα μεγάλα προβλήματα. Αντιθέτως επιλέγει την εύκολη λύση της παροχολογίας και της πλειοδοσίας που λειτουργούν ανασταλτικά, αφού οι ψηφοφόροι της χώρας έχουν διαπιστώσει πως ο ΣΥΡΙΖΑ υλοποιεί υποσχέσεις και δεσμεύσεις. Το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, με τις σεισάχθειες, την κατάργηση του ΈΝΦΙΑ το σκίσιμο του μνημονίου και την κατάργησή του «με ένα νόμο και ένα άρθρο» και τις δεσμεύσεις για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ δεν διαφέρει σε τίποτα από τις σημερινές εξαγγελίες για αύξηση του κατώτατου μισθού στα 800 ευρώ, τη διαγραφή των χρεών της πανδημίας, την εκ νέου κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και την κατάργηση των νόμων της σημερινής κυβέρνησης.

Όπως δεν διαφέρει και σε ό,τι αφορά το «ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ» τον ΕΝΦΙΑ ή τα διόδια της περιόδου 2011 - 2014 με τη σημερινή παρότρυνση του Αλέξη Τσίπρα προς τους πολίτες να μην πληρώσουν τη ρήτρα αναπροσαρμογής. Όσοι πίστεψαν τον ΣΥΡΙΖΑ οδηγώντας τον στις καρέκλες της εξουσίας, γνωρίζουν από πρώτο χέρι τι σημαίνουν αυτές οι παροτρύνσεις και ποιες είναι οι επιπτώσεις τους. Άλλωστε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας που καλούσε τους πολίτες να μην πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ όταν έγινε πρωθυπουργός ζητούσε να καταβάλουν το σχετικό αντίτιμο χαρακτηρίζοντας αυτή την κίνηση ως «πατριωτικό καθήκον» την ώρα που έστελνε το λογαριασμό για τα απλήρωτα διόδια στα σπίτια όσων είχαν ακολουθήσει τα σχετικά κινήματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει λόγο αντιπολιτευτικό. Η ενασχόλησή του με το Τατόι και τη συνάντηση Μητσοτάκη – Καρόλου το επιβεβαιώνει. Η διάσταση που επιχειρήθηκε να δοθεί δείχνει την απόλυτη ένδεια που επικρατεί στο χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η ηγεσία της οποίας βλέπει ως ένα είδος επικοινωνιακής ανάκαμψης τις εσωκομματικές εκλογές. Τη διαδικασία ψηφοφορίας για την ανάδειξη αρχηγού εκτιμώντας ενδεχομένως πως μια αυξημένη προσέλευση την προσεχή Κυριακή θα φέρει αποτελέσματα δημοσκοπικά, ανάλογα με αυτά που έφερε στο ΚΙΝΑΛ. Ξεχνά όμως ότι εκεί υπήρξε αλλαγή προσώπων και συστημάτων. Στον ΣΥΡΙΖΑ απλά οι ψηφοφόροι θα κληθούν να επιβεβαιώσουν την απρόσκοπτη παραμονή Τσίπρα και μετά τις επόμενες εθνικές εκλογές.

Εξ ου και η αγωνία για τον αριθμό αυτών που θα προσέλθουν στις κάλπες καθώς και η προσπάθεια να πειστούν ακόμη και οι… οπαδοί πως μέσα από αυτή τη διαδικασία κάτι θα αλλάξει. Ότι θα πιεστεί η κυβέρνηση αν τα 61.000 περίπου μέλη του ΣΥΡΙΖΑ αυξηθούν. Αναγορεύει την εσωκομματική ψηφοφορία σε εθνική και επιχειρεί να ξορκίσει την πραγματικότητα. Που δείχνει ότι την ώρα κατά την οποία ο Αλέξης Τσίπρας θα αναγορεύεται εκ νέου αρχηγός νικώντας τον εαυτό του και θα στέλνει μηνύματα στην εσωκομματική αντιπολίτευση μετρώντας έγκυρα, άκυρα και λευκά ψηφοδέλτια ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα συναντάται με τον Τζο Μπάιντεν και στη συνέχεια θα είναι ο πρώτος Έλληνας πρωθυπουργός που θα απευθύνει ομιλία στο Κογκρέσο και την αμερικανική Γερουσία.