Λίγο οι δυσκολίες της συγκυρίας και της κυβέρνησης, λίγο η προοπτική της απλής, αλλά, όπως είδαμε πριν από λίγες μέρες, διόλου άδολης αναλογικής, λίγο (ή μάλλον πολύ) ο κοινωνικός και δημοσκοπικός κατήφορος της αξιωματικής αντιπολίτευσης - και η ιδέα μιας «προοδευτικής διακυβέρνησης» διατηρείται, έστω νεφελωδώς, στο προσκήνιο. Η ζωή όμως, άλλα δείχνει: η επικύρωση των εξοπλισμών από τη Γαλλία θύμισε ότι σε όλα τα βασικά θέματα -εθνική άμυνα, οικονομία, κράτος, δικαιοσύνη- όχι μόνο δεν υπάρχουν προϋποθέσεις σύμπραξης των προοδευτικών κομμάτων, αλλά μια τέτοια σύμπραξη κινείται στο χώρο του παραλόγου.
Ας σκεφτούμε -παραβλέποντας, προς στιγμήν, ότι όταν κάποιος ή κάποιοι βρεθούν στην εξουσία, τότε όλα αλλάζουν- σε τι αποτέλεσμα θα οδηγούσε μια τέτοια "προοδευτική κυβέρνηση" σε σχέση με τους εξοπλισμούς. Προχτές στη Βουλή, ο μείζων (με σημερινές συνθήκες και στο μυαλό του) εταίρος του σχήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ, ψήφισε "παρών" επί της αρχής (δηλαδή αρνήθηκε να πάρει θέση), κατά της αγοράς μαχητικών αεροπλάνων (με επιχείρημα κολοκυθιά: γιατί 6 κι όχι 0,6 ή 16;) και υπέρ των φρεγατών και των τορπιλών (πώς υπερψήφισε χωρίς να έχει πάρει θέση;). Ο βασικός δυνητικός εταίρος, το ΠΑΣΟΚ, ψήφισε ναι σε όλα, ενώ ο αδύνατοι, για διαφορετικούς λόγους, αλλά παρ'όλα αυτά συνυπολογιζόμενοι εταίροι, το ΚΚΕ και η ΜεΡΑ, ψήφισαν "όχι" επί της αρχής και "παρών" μόνο στις τορπίλες (δηλαδή δεν πήραν θέση σε κάτι που είχαν ήδη καταψηφίσει). Φανταστείτε να προσπαθούσαν να βγάλουν νόημα όντες στην εξουσία.
Πέρα από την αντιπολιτευτική διάθεση, που, όταν ξεφύγει από το μέτρο, ενέχει τον κίνδυνο να οδηγήσει σε ευτράπελες έως παραληρηματικές καταστάσεις, αλλά δεν αρκεί ως συγκολλητικός ιστός για να διοικηθεί η χώρα, η σύγχυση αναδεικνύει την αδυναμία συνεννόησης ακόμα και στα βασικά. Είναι η εθνική άμυνα πεδίο σύγκλισης ή σύγκρουσης; Χρειάζεται ή όχι σήμερα ενίσχυση ενόψει των συνθηκών; Είναι αυτονόητη προτεραιότητα και προϋπόθεση ύπαρξης -δηλαδή όχι απλώς αυτοσκοπός αλλά θεμέλιο- ή μια πολιτική που μπορεί να υπαχθεί στο κριτήριο της "προοδευτικότητας"; Η όχι αδικαιολόγητη υπόνοια για αδιαφάνεια στα εξοπλιστικά προγράμματα πρέπει να οδηγήσει σε εγκατάλειψη των εξοπλισμών ή σε αλλαγές στη διαδικασία και στον έλεγχο των εξοπλιστικών συμβάσεων;
Ανάλογα, και αντίστοιχα κεφαλαιώδη, χάσματα έχουν καταστεί εμφανή σε όλα τα κρίσιμα μέτωπα, πριν ακόμα αρχίσει (και, γι' αυτό το λόγο, αποκλείοντας να αρχίσει) η οποιαδήποτε "προγραμματική συζήτηση".
Στη Βουλή συζητείται αυτές τις μέρες νομοσχέδιο για άνοιγμα του διαγωνισμού για υψηλές θέσεις δημόσιου οργανισμού σε εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα (οι οποίοι, βέβαια, αν επιτύχουν, θα παραιτηθούν και θα είναι "πλήρως δημόσιοι" υπάλληλοι). Ποια είναι η θέση της "προοδευτικής συμμαχίας"; Άρνηση απόλυτη και επί της αρχής με επίκληση αντισυνταγματικότητας και δημοκρατικής υποχώρησης (ΣΥΡΙΖΑ) ή εστίαση στη βελτίωση των παρεχόμενων στον πολίτη υπηρεσιών και στην ισότητα μεταξύ των υπαλλήλων (ΠΑΣΟΚ);
Αντίστοιχα στην οικονομία: εναντίωση σε κάθε τι που περιέχει την ανόσια λέξη "ιδιωτικό", πόσο μάλλον όταν συνδυάζεται με την υβριστική λέξη "επένδυση", ή εστίαση σε συγκεκριμένα και χρήσιμα μέτρα, στην ανάπτυξη υπέρ του δημοσίου συμφέροντος, με μακροπρόθεσμο ορίζοντα, με αλλαγές όπου το απαιτούν οι καιροί και οι ανάγκες των πολλών; Το ίδιο και σε σχέση με το κράτος δικαίου: είναι προς υπεράσπιση δικαιώματα μόνο των φίλων και των ομοϊδεατών και προς σεβασμό δικαστικές αποφάσεις μόνον όταν συμβαδίζουν με τις "αρχές" μας, ή η δικαιοσύνη, και η αίσθηση των πολιτών γι' αυτήν, υπηρετείται καλύτερα αν δοθούν ελευθερία και πόροι στα όργανα της δικαιοσύνης να κάνουν τη δουλειά τους (και επιβληθούν αυστηρές τιμωρίες σε όσα δεν την κάνουν);
Η μη σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ, σε αυτή τη συγκυρία και με τον παρόντα συσχετισμό δυνάμεων, στην "προοδευτική συμμαχία" εμπνεύσεως ΣΥΡΙΖΑ δεν καθίσταται μονόδρομος μόνο για πολιτικούς και ηθικούς λόγους. Αλλά και γιατί είναι αντίθετη στην πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί και που ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν κάνει τίποτα για να αλλάξει υπέρ της προσέγγισης αλλά κάνει ό,τι μπορεί για να αυξήσει την πόλωση.
