Του Γιάννη Σιδέρη
Μια από τις φράσεις – φετίχ των αριστερών είναι η ρήση του Λένιν «νέα κατάσταση νέα καθήκοντα», που χρησιμοποιείται έκτοτε είτε ως φωτεινή καθοδήγηση για επαναπροσδιορισμό στόχων, είτε ως δικαιολόγηση των στρατηγικών αναπροσανατολισμών τους (την κοινή «κωλοτούμπα» που θα λέγαμε σήμερα, μετά την εποχή Τσίπρα). Ωστόσο ανήκει στην ευκρίνεια σκέψης του κάθε ηγέτη για να προσδιορίσει και τα νέα καθήκοντα και τον τρόπο υλοποίησης.
Η αμήχανη πάντως ομιλία του στη χθεσινή Κ.Ο., η φρασεολογία του και οι θέσεις που υιοθετεί το κόμμα του, δείχνουν να μην έχει κατανοήσει μια άλλη αλήθεια. Οτι δεν μπορείς να φτάσεις σε διαφορετικά αποτελέσματα ακολουθώντας τις ίδιες μεθόδους – και στην προκειμένη περίπτωση ο Τσίπρας τις ακολουθεί.
Έχει αρνητικά η Ν.Δ. στην εξάμηνη διακυβέρνησή της, που μπορείς να της καταλογίσεις. Όχι βέβαια αρκετά, λόγω του ελάχιστου χρόνου που κυβερνά. Όμως η αξιωματική αντιπολίτευση είναι ανίκανη να τα αντιμετωπίσει, γιατί το διαθλαστικό της πρίσμα εμμένει εμμονικά σε μια ρητορική που αποδοκιμάστηκε από τον λαό, και εξακολουθεί να αποδοκιμάζεται από ό,τι δείχνουν και οι πρόσφατες δυσοίωνες δημοσκοπήσεις.
Ο Αλέξης Τσίπρας χθες δικαιολόγησε την «ομόφωνη» θετική ψήφο στην υποψήφια Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου, ως πρώτη γυναίκα Πρόεδρο. Καταλόγισε δε τον Μητσοτάκη ότι η επιλογή «Ενός προσώπου με προοδευτικό στίγμα δεν υποκρύπτει διάθεση φυγής προς τα εμπρός αλλά επικοινωνιακής διαφυγής από τα πολλαπλά αδιέξοδα».
Οι αιτιολογίες αυτές, πασπαλισμένες με φεμινιστικές νότες, είναι έπεα πτερόεντα. Η εικόνα που θα μείνει στον πολίτη είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει την υποψήφια που επέλεξε ο Μητσοτάκης. Και η εικόνα που θα αποστραγκιστεί στην κοινή γνώμη είναι ότι ο Μητσοτάκης τον εγκλώβισε με μια επιλογή στην οποία θα βρισκόταν εκτεθειμένος εάν δεν την ψήφιζε. Πολύ περισσότερο που η νέα Πρόεδρος προέρχεται από τη μήτρα της λεγόμενης Ανανεωτικής Αριστεράς, παλιός ιδεολογικός πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ.
Θα μπορούσε να είχε υπερκεράσει τον Μητσοτάκη εάν υποδείκνυε ένα πρόσωπο που θα είχε αντιστοίχιση με τον πολιτικό του χώρο. Και τότε θα είχε αξία η άρνησή του. Όμως πρυτάνευσε και σε αυτή την επιλογή η πολιτική κουτοπονηριά να διασπάσει τη Ν.Δ. Να επιμένει άνευ καμίας λογικής στον κατά τα άλλα συμπαθή, στην στήλη τουλάχιστον, Προκόπη, χωρίς καμία ορθολογική αιτιολογία. Η ανάλογη τακτική στις Πρέσπες δεν του έβαλαν μυαλό.
Χθες πάλι υποστήριξε το αφελές να παγώσει η ελληνοαμερικανική συμφωνία – η δική του συμφωνία! Αιτία είναι ότι ο Τραμπ ενώπιον των παγκόσμιων ΜΜΕ δεν χαστούκισε τον Ερντογάν. Έχουμε πει, και κυρίως το έχουν πει δικοί του υπουργοί σε δηλώσεις τους όταν ήταν στην κυβέρνηση, ότι ουδέποτε Αμερικανός Πρόεδρος, «κατσάδιασε» τη Τουρκία ενώπιον της διεθνούς κοινής γνώμης.
Όμως αυτή τη φορά «έπρεπε», γιατί αυτή τη φορά συνομιλητής του «διαβολικού» Τραμπ ήταν ο Κυριάκος και όχι ο Αλέξης. Και εξακολουθούσε να υποστηρίζει ότι θα έπρεπε να παγώσει η συμφωνία την ώρα που είχε φτάσει στην κυβέρνηση η επιστολή Πομπέο!
Δεν θεωρούμε την επιστολή ως εγγύηση παντός καιρού, ούτε συμμεριζόμαστε τους κυβερνητικούς πανηγυρισμούς. Όμως τέτοιες επίσημες επιστολές (παρόμοια έχει να σταλεί από το 1975, εκ μέρους του Κίσιντζερ στον Μπίτσιο), ως επίσημες και πρωτοκολλημένες, εκπροσωπούν την βούληση του διπλωματικού κατεστημένου των ΗΠΑ και εν πολλοίς δεσμεύουν και προεξοφλούν μελλοντική στήριξη. Το αν θα υπάρξει, επαφίεται στο μέλλον. Όμως την ίδια μέρα της επιστολής να υποστηρίζεις ότι η επίσκεψη Μητσοτάκη ήταν «εθνική ζημιά», και να προτείνεις πάγωμα της δικής σου συμφωνίας, είναι ατελέσφορο και ανερμάτιστο.
Στην ίδια ομιλία με μεσότιτλο διαβάζουμε « Βλέπουμε μια κυβέρνηση που απειλεί την Ε.Ε.». Μα είναι δυνατόν ο Πρωθυπουργός του «go back» και « του με ένα άρθρο ένα νόμο» να κατηγορεί τη διάδοχη κυβέρνηση ότι «απειλεί την Ε.Ε.»; και αυτό το θεωρεί αρνητικό;
Τέλος κατηγορεί την κυβέρνηση για την επαναφορά του εκλογικού νόμου της ενισχυμένης αναλογικής. Θα ήμασταν μαζί του αν δεν θυμούμαστε ότι ο νόμος είναι έμπνευση του αγαπημένου του Προκόπη Παυλόπουλου. Στον ίδιο νόμο υπήρχε και η αρνητική πρόβλεψη για τους «Συνασπισμούς κομμάτων». Η ρύθμιση έγινε επειδή η Ν.Δ. φοβόταν μήπως το μεγάλο τότε ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ συνασπίζονταν προκειμένου να υφαρπάξουν την εξουσία από τη Ν.Δ. που ερχόταν πρώτη στις δημοσκοπήσεις.
Ο αστικός μύθος μάλιστα θέλει τον Προκόπη Παυλόπουλο, να απαντάει στο καφενείο της Βουλής σε αρνητικό σχόλιο βουλευτή του ΠΑΣΟΚ για το θέμα των συνασπισμένων κομμάτων, «θα σας καταρρίψουμε αμέσως με την απογείωσή σας».
Τώρα ο Αλέξης ισχυρίστηκε στους βουλευτές ότι οι επόμενες βουλευτικές «οι εκλογές με την απλή αναλογική μπορούν να δώσουν κυβερνητική λύση. Απλά δεν θα περιλαμβάνει τον Μητσοτάκη»!
Φευ, όνειρο χειμερινής νυκτός. Δεν μπορούν. Με βάση τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών αλλά και τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις, κυβερνητική λύση χωρίς το πρώτο κόμμα δεν υφίσταται. Οπότε θα αναρωτηθεί κανείς γιατί τα λέει;
Είναι απλό. Γιατί δεν έχει κάτι άλλο να πει. Έμεινε χωρίς αφήγημα, και αυτό θα φανεί στο εγγύς μέλλον, αν δεν το καταλάβει και δεν αλλάξει.
