Του Γιάννη Σιδέρη
«Ο φίλος τον φίλον εν πόνοις και κινδύνοις ου λείπει», και ο πρώην συγκυβερνήτης και «σύντροφος» Πάνος, έτεινεν χείραν βοηθείας στον Αλέξη. Ζήτησε σε δραματικούς τόνους την αναβολή της συζήτησης για την πρόταση εμπιστοσύνης (όπως θα μετατρέψει η κυβέρνηση την πρόταση μομφής της ΝΔ κατά Πολάκη), λόγω της τουρκικής προκλητικότητας.
Λογικόν και δίκαιον! Αφού πρώτη φορά η Τουρκία παραβιάζει τον εναέριο χώρο μας και πρώτη φορά τα ελληνικά αεροσκάφη εμπλέκονται σε αερομαχίες με τα τουρκικά. Λόγω της σπανιότητας του φαινομένου, επιβάλλεται όχι μόνο να μη γίνει συζήτηση, αλλά και να σιγάσει κάθε κριτική φωνή εναντίον της εθνικής ημών κυβερνήσεως.
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, κάλεσε τον Κυριάκο Μητσοτάκη να μην καταθέσει σήμερα την πρόταση μομφής για Πολάκη, ώστε να συζητηθεί το νομοσχέδιο για τις 120 δόσεις. Γιατί ως γνωστόν αυτό δεν μπορεί να συζητηθεί αμέσως μετά την συζήτηση εμπιστοσύνης.
Την ημέρα που έγινε το μεγάλο συλλαλητήριο στην Αθήνα για το Μακεδονικό, η κυβέρνηση έβγαλε άτσαλα –και ολίγον απροετοίμαστα - το γνωστό μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους, το οποίο οδεύει προς αρχειοθέτηση, και θα είχε γίνει για την πλειοψηφία, τουλάχιστον, των καταγγελθέντων, εάν δεν βρισκόμασταν τρεις εβδομάδες προ των εκλογών.
Έτσι εξηγείται και η κυριακάτικη συνέντευξη Τύπου για τις 120 δόσεις, λες και ήταν κάτι έκτακτο και πίεζε τόσο ο χρόνος, που δεν μπορούσαν να περιμένουν ως σήμερα. Κυριακάτικα συνέντευξη τύπου είχε να δώσει υπουργός οικονομικών από την εποχή του πρώτου μνημονίου, τότε που όλα όντως ήταν έκτακτα, και ο κόσμος αποσβολωμένος κρεμόταν από τα χείλη του υπουργού Οικονομικών.
Η έκτακτη συνέντευξη και η εσπευσμένη ανακοίνωση των 120 δόσεων ήταν αγωνιώδης προσπάθεια αντιπερισπασμού και μετατροπής της πολιτικής ατζέντας. Πέραν δε του επικοινωνιακού αντιπερισπασμού (από τον φόβο να υποστούν το σφυροκόπημα του συνόλου της αντιπολίτευσης, υπερασπιζόμενοι τον Πολάκη και τη Δούρου), ενυπάρχει και μια πρακτική αναγκαιότητα. Άργησαν και φοβούνται ότι κινδυνεύουν να πάνε στις εκλογές χωρίς να προλάβουν να θεσπίσουν το μέτρο.
Η συζήτηση για την πρόταση μομφής που θα ξεκινήσει Τετάρτη, θα ροκανίσει όλη την εβδομάδα και οι εντυπώσεις θα είναι καταλυτικές. Οι 120 δόσεις θα μπουν αργότερα στην αρμόδια επιτροπή, και Βούτσης οίδε, πότε θα εισαχθούν στην Ολομέλεια, δεδομένου ότι κάποια στιγμή η Βουλή πρέπει να κλείσει πριν την 26η Μαΐου.
Μάλλον ο Μητσοτάκης με την πρόταση μομφής κατά Πολάκη (βοηθούσης της απύλωτης γραφίδος του τελευταίου), παρενέβη και χάλασε το μομέντουμ των θετικών ειδήσεων που είχε προγραμματίσει η κυβέρνηση ενόψει εκλογών.
Ούτως άλλως βέβαια οι καιροί έχουν γυρίσει. Ο πολιτικός Μίδας Αλέξης Τσίπρας που ό,τι έπιανε γινόταν χρυσάφι, βλέπει τώρα ό,τι αγγίζει να γίνεται κάρβουνο. Τελευταία του αποτυχία η υπουργοποίηση του κ. Θεοχαρόπουλου, που πρόσθεσε ένα ακόμη στίγμα απαξίωσης στο κυβερνητικό στερέωμα.
Προσπερνώντας την καταφανή πολιτική συναλλαγή (δώσε μου Πρέσπες και σου δίνω υπουργείο), μένει κανείς στο προσωπικά αναξιοπρεπές και των δύο.
Ο κ. Θεοχαρόπουλος του 0,48%, για χάρη του οποίου έγινε κοτζάμ βουλευτής Επικρατείας από τη Φώφη, πήρε το ακόμη λιγότερο τωρινό ποσοστό του και το αντήλλαξε με υπουργικό χαρτοφυλάκιο. Μικρό το κακό, άλλος ένας πολιτικός γυρολόγος, αν δεν υπήρχε και εδώ το scripta manent.
Ο νέος υπουργός είχε εκφράσει θλίψη και λύπη για την υπουργοποίηση Κουβέλη, ενώ χαρακτήριζε τον κ. Τσίπρα ως αμοραλιστή, νταή και βαρύμαγκα (σ.σ. σιγά!) που βυθίζει τη χώρα. Ο ίδιος όμως δέχτηκε να είναι υπουργός του, και ο Πρωθυπουργός δέχτηκε τον υβριστή του, όπως είχε κάνει προηγουμένως και με όλους τους άλλους, από την Παπακώστα έως τον Μωραίτη.
Πέραν της προσωπικής έλλειψης αξιοπρέπειας, και αυτό φόβο δείχνει. Ο κ. Τσίπρας φοβάται να μείνει μόνος, με έναν ΣΥΡΙΖΑ που μόλις χαθεί η εξουσία θα του ζητήσει λογαριασμό. Οι Θεοχαρόπουλοι θα είναι οδοί απόδρασης από το ασφυκτικό και επικριτικό πλαίσιο του ΣΥΡΙΖΑ.
