Νέα Δημοκρατία 2008: Παράδειγμα προς αποφυγή

Νέα Δημοκρατία 2008: Παράδειγμα προς αποφυγή

Του Σάκη Μουμτζή

Είναι γεγονός πως στην περίοδο 2004-2009 τα ιδεολογικά όρια της Νέας Δημοκρατίας ήταν αδιευκρίνιστα. Η ανοησία του «μεσαίου χώρου», αφόπλισε ιδεολογικά την παράταξη, που έχασε μιαν ανεπανάληπτη ευκαιρία να κυριαρχήσει στον χώρο των ιδεών. Όπως θα θυμούμαστε, οι πολίτες είχαν κουραστεί από την διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ζητούσε την αλλαγή σε όλα τα επίπεδα.

Αποκορύφωμα αυτής της ιδεολογικής και πολιτικής δειλίας της Νέας Δημοκρατίας, ήταν η στάση του κράτους στα Δεκεμβριανά του 2008.

Τότε η κυβέρνηση για να μην στενοχωρήσει τους ερυθροτραμπούκους, άφησε να καταστραφούν οι περιουσίες κάθε μορφής επιχειρηματιών.

Ευτυχώς φαίνεται πως η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αντιληφθεί πως με τις συμμορίες των ερυθροτραμπούκων δεν υπάρχει κανένα πεδίο συνεννόησης. Ο Μ. Χρυσοχοϊδης ανέλαβε το έργο της επιβολής του νόμου και της τάξης, κάτι που το επιθυμεί η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.

Η ολέθρια διακυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και στα θέματα δημοσίας τάξης και ασφάλειας, κατέστρεψε  ένα από τα βασικά ιδεολογήματα της Αριστεράς. Δηλαδή, πως η καταστολή είναι φαινόμενο αυταρχικών καθεστώτων.

Σήμερα είναι φανερό πως η τήρηση του νόμου και της τάξης, με όλα τα προβλεπόμενα νόμιμα μέσα, αφορά την καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών.

Όταν ένας εργαζόμενος ταλαιπωρείται στην μετακίνηση του επειδή 500 μπαχαλάκηδες διαδηλώνουν, η επιβολή του νόμου προστατεύει τα δικά του δικαιώματα.

Σήμερα φαίνεται πως η Νέα Δημοκρατία ξεπερνά την ιδεολογική ασθένεια της περιόδου 2004-2009. Η ηγεσία της έχει πλήρη επίγνωση πως αν δεν ηγεμονεύσει στον χώρο των ιδεών, δεν θα μπορέσει τελικά να εφαρμόσει τις πολιτικές της.

Και ένας τομέας της ιδεολογικής πάλης που έχει όμως άμεση εφαρμογή και ορατά αποτελέσματα, είναι η προάσπιση της ασφάλειας των πολιτών. Ο σεβασμός και η επιβολή των νόμων.

Είναι προφανές πως οι ερυθροτραμπούκοι και οι πολιτικοί προστάτες τους δεν θα παραδοθούν αμαχητί. Θα υπερασπισθούν αυτό που θεωρούν κατάκτηση τους.

Την κυριαρχία στους δρόμους και στις πλατείες και το ατιμώρητο των παραβατικών συμπεριφορών τους.

Η κυβέρνηση προσπαθεί να θέσει τέρμα σε ένα καθεστώς ανομίας που επικρατεί εδώ και σαράντα χρόνια στους πανεπιστημιακούς χώρους και όχι μόνο. Αυτή η προσπάθεια επιβολής του νόμου και της τάξης, δεν θα γίνει χωρίς συγκρούσεις. Δεν θα γίνει με ανώδυνο τρόπο.

Ελπίζω να το γνωρίζει αυτό ο πρωθυπουργός. Έκανε μιαν άριστη ιδεολογικοπολιτική επιλογή—καμία ανοχή στην ανομία—και είναι υποχρεωμένος να την στηρίξει μέχρι τέλους. Σε αυτόν τον δρόμο που χάραξε δεν υπάρχει επιστροφή.

Η επιστροφή θα είναι μια ήττα για την κυβέρνηση, μια ήττα για την Νέα Δημοκρατία.

Η μάχη για την επιβολή του νόμου και της τάξης θα είναι μακρά και δύσκολη. Δεν αρκούν μερικές πρόσκαιρες επιτυχίες, γιατί το ζητούμενο δεν είναι ο προσωρινός περιορισμός του φαινομένου, αλλά η ριζική αντιμετώπιση του. Η εξάλειψη του.

Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το οφείλει και σε όλους αυτούς που η κατευναστική πολιτική της τότε κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, το 2008, κατέστρεψε τις περιουσίες τους και τις ζωές τους.