Του Γιάννη Σιδέρη
Προσμονή διακατέχει την κυβέρνηση για την επίσκεψη στη χώρα μας της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ. Πέρασαν οι εποχές που κατά την εδώ επίσκεψή της επί Σαμαρά, ο εξεγερμένος Τσίπρας διατυμπάνιζε ότι έρχεται για στηρίξει τους Μερκελιστές της χώρας.
Τώρα που ο ίδιος έγινε «γκρούπι» της, η ναζιστική μπότα των δανειστών, έγινε πολυφίλητη φίλη, αφού «είναι επιμελής, μελετημένη και διαβασμένη, και έχει τη γερμανική κουλτούρα που θέλει να λέει ο άλλος την αλήθεια και να μην κοροϊδεύει», όπως είχε αναφέρει ο Έλληνας Πρωθυπουργός.
Βέβαια οι δύο εξακολουθούν να διαφέρουν σε μια προσωπική… λεπτομέρεια: Το «Θέλει ο άλλος να λέει την αλήθεια», ισχύει για την Μέρκελ - ο ίδιος ποτέ δεν το απαίτησε από τον εαυτό του ενώπιον του ελληνικού λαού.
Κατά τα επιφαινόμενα - μόνο κατά τα επιφαινόμενα - η ημερομηνία της έλευσής της συνδέεται με την υποστήριξή της στην συμφωνία των Σκοπίων, καθώς ελάχιστες ημέρες αργότερα η κυβέρνηση Ζάεφ αναμένεται να ολοκληρώσει την αναθεώρηση του συντάγματος, και να κληθεί η ελληνική Βουλή να διαχειριστεί την ισορροπία τρόμου, αφού δεν είναι σίγουρο ότι βγαίνουν τα κουκιά.
Αν βέβαια κάποιος χαρακτηρίσει αυτή την παρέμβαση, όπως και τις ομοειδείς και πολυπληθείς δυτικών αξιωματούχων στα Σκόπια πριν το δημοψήφισμα, ως νεοαποικιακή, θα χαρακτηριστεί από συριζαίους και φιλελεύθερους, ως παρωχημένος «πατριώτης», Βουκεφάλας, εθνικιστής - ου μην και φασίστας, που τάσσεται κατά της συνεργασίας των λαών, της καλής γειτονίας και των ανοιχτών οριζόντων της χώρας. Όπου «ανοιχτοί ορίζοντες» δεν είναι η ισότιμη συμμετοχή στα όργανα και τις αποφάσεις των δύο οργανισμών (ΕΕ και ΝΑΤΟ), αλλά η υποταγή στα κελεύσματα των ισχυρών που καθορίζουν την πλεύση τους.
Πέραν του Μακεδονικού, η έλευση Μέρκελ αναμένεται ευφρόσυνα από την κυβέρνηση, γιατί σε προεκλογική περίοδο η παρουσία της θα προσδώσει στον Πρωθυπουργό αύξουσα ακτινοβολία, καθώς θεωρείται δεδομένο ότι θα εκπέμψει θετικές επισημάνσεις για την επιτυχή μεταμνημονιακή πορεία της χώρας (Τι άλλο να πει; Είναι και δικό της αφήγημα ότι τα μνημόνια πέτυχαν).
Τα μη επιφαινόμενα:
Τα ανωτέρω είναι η εύκολη – αλλά όχι άστοχη – ανάγνωση της ελληνοσκοπιανής συγκυρίας. Υπάρχουν και άλλες συμπληρωματικές αναγνώσεις της επίσκεψης, που δεν αντιτίθενται στην προηγούμενη:
Η επίσκεψη πραγματοποιείται σε μια περίοδο που η ίδια ως ηγέτιδα της Γερμανίας και της ΕΕ έχει απολέσει σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο, γεγονός που της στερεί δυνατότητα επιρροής σε σχέση με εκείνη του 2012. Έρχεται σε μια περίοδο που η Ευρώπη κλονίζεται από την αμφισβήτηση των κατεστημένων δυνάμεων και κομμάτων, ενώ η ΕΕ γεωπολιτικά βρίσκεται εν μέσω της έντονης αντιπαράθεσης Ρωσίας – ΗΠΑ.
Επί της ουσίας δεν γνωρίζουμε, πέραν του Μακεδονικού που ίσως είναι δευτερεύον στην ατζέντα, για ποιόν ακριβώς λόγο επισκέπτεται την Ελλάδα. Η επίσκεψη φαντάζει πλεονασμός. Η ατζέντα των δύο χωρών δεν έχει πια λευκές σελίδες. Τα μνημόνια έχουν τελειώσει – με τον τρόπο που έχουν τελειώσει - και οι διμερείς σχέσεις είναι καλές, χωρίς εντάσεις. Οι δύο χώρες συνεργάζονται σε πολλαπλά επίπεδα εντός της ΕΕ, έχουν κοινές θέσεις σε αρκετά διεθνή ζητήματα, ενώ πολλές επισκέψεις υπουργών και του προέδρου της ΟΔ της Γερμανίας έλαβαν χώραν τελευταία.
Για τους λόγους αυτούς θεωρούμε ότι η αιτία της επίσκεψης παρουσιάζει κάποιο «κενό», μία αφανή αιτία, που ίσως φανερωθεί με τη λήξη της. Υπάρχει π.χ. ένα ενδιαφέρον στοιχείο: Η επιμονή του Βερολίνου στην κατασκευή του αγωγού Nord Streem2, προκειμένου να προμηθεύει με φυσικό αέριο όχι μόνο τη Γερμανία, αλλά και άλλες χώρες. Η Γερμανία αντιτίθεται στον αγωγό Turkish Streem γιατί θα αποδυναμώσει τον Nord Streem2. Στη Γερμανική επιδίωξη όμως αντιτίθεται σφόδρα οι ΗΠΑ.
Αν έρχεται να μας πιέσει γι αυτό, μάλλον χάνει τον καιρό της, γιατί η επιλογή της Ελλάδας είναι διαφορετική και δεδομένη. Δεν θα είχε αντίρρηση για τον αγωγό αλλά σε κάθε περίπτωση η πολιτική της ταυτίζεται με αυτή των ΗΠΑ.
Υπάρχει και μια τρίτη οπτική: Ότι η καγκελάριος προετοιμάζεται για την αναχώρησή της και επιδιώκει την υστεροφημία της. Ας πούμε - καθ υπερβολήν - ότι επιχειρεί πλέον επισκέψεις σε μικρογραφία της επίσκεψης Ομπάμα.
ΥΓ: Τέλος υπάρχει και το ακανθώδες - για τον κ. Τσίπρα - ερώτημα: Θα θέσει δημοσίως στις δηλώσεις του, ή έστω και στην κατ' ιδίαν συνάντηση με την καγκελάριο, το θέμα των γερμανικών αποζημιώσεων και του αναγκαστικού δανείου; Τόσο το προπαγανδίζει στο εσωτερικό, σε συγχορδία με τον ΠτΔ κ. Π. Παυλόπουλο…
Φωτογραφία AP
