Του Παναγιώτη Καρκατσούλη*
H υγεία, μαζί με την παιδεία και την ασφάλεια, αποτελεί το ιερό δισκοπότηρο των δημόσιων πολιτικών. Οι Έλληνες, καθ' όλη την διάρκεια της μεταπολίτευσης και της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, συμβάλαμε με τον οβολό μας ώστε να έχουμε μια καλύτερη ποιότητα υπηρεσιών υγείας σε σχέση με τα δεδομένα προηγούμενων δεκαετιών.
Το πρόβλημα, όμως, ήταν ότι τα οφέλη τα οποία προσποριστήκαμε από τις υπηρεσίες που μας παρείχαν οι σχετικοί δημόσιοι φορείς, είχαν ένα δυσανάλογο, προς αυτά, κόστος. Έπρεπε, δηλαδή, μαζί με την ανάπτυξη του Εθνικού Συστήματος Υγείας να συντηρηθούν και να πληρωθούν πελατειακού τύπου υπηρεσίες και διευθετήσεις.
Το ΚΕΕΛΠΝΟ αποτελεί την ναυαρχίδα της προώθησης των πελατειακών εκδουλεύσεων. Χρησιμοποιώντας το ένδυμα του ΝΠΙΔ, μιας νόθας νομικής μορφής, η οποία επιτρέπει στον φορέα που την ενδύεται, να λειτουργεί τόσο ως ιδιωτική όσο και ως δημόσια οργάνωση, μετετράπη σε μια ρουσφετο-μηχανή μεγάλων διαστάσεων. Με πρόσχημα, πάντα, την προστασία της δημόσιας υγείας γίνονταν και εξακολουθούν να γίνονται αθρόες προσλήψεις. Και, ναι μεν, κάποιες εξ αυτών μπορεί να είναι χρήσιμες αλλά στην πλειοψηφία τους δεν ελέγχονται ως προς την πραγματικές ανάγκες -συνήθως, έκτακτες- τις οποίες έρχονται να καλύψουν.
Το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι το ίδιο το ΚΕΕΛΠΝΟ. Είναι η επισφαλής νομική κατασκευή μέσω της οποίας παραβιάζεται συστηματικά ο νόμος. Μαζί δε, με τις διοικητικές μεταρρυθμίσεις που οι κυβερνήσεις πεισματικά αρνούνται, δημιουργείται μια ασφαλής πύλη εισόδου στον πελατειακό παράδεισο.
Μάλιστα, θεωρώ ότι η προσπάθεια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη από την δίωξη του Α. Γεωργιάδη για ανύπαρκτες ποινικές ευθύνες του κατά την διαδικασία των προσλήψεων, αποτελεί μια ακόμη προσπάθεια συσκότισης του θέματος.
Κι όμως η λύση του προβλήματος είναι εξαιρετικά απλή: Οι προσλήψεις πρέπει να γίνονται μόνο από τον προϋπολογισμό του εκάστοτε φορέα, ανεξαρτήτως της νομικής του μορφής. Οι ανάγκες του φορέα σε προσωπικό θα πρέπει να εμφαίνονται και να αιτιολογούνται στο σχέδιο δράσης του, το οποίο θα πρέπει να υποβάλλεται κατ' έτος και να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα του γενικού προϋπολογισμού. Εάν η υπηρεσία προσλάβει προσωπικό το οποίο δεν χρειάζεται και σπαταλήσει τον προϋπολογισμό της, τότε θα είναι αυτή η ίδια κι όχι ο κρατικός προϋπολογισμός που θα πρέπει να βρει λύση στο πρόβλημά της.
Τέτοιες προτάσεις με διαφορετικό βαθμό ανάλυσης έχουν κατατεθεί πολλές φορές. Αντ' αυτών, όμως, επεκράτησε η αβελτηρία των προηγουμένων κυβερνήσεων και η σπέκουλα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ να αποκομίσουν πολτικά οφέλη μέσα από σικέ εξεταστικές. Απομένει στην σημερινή αντιπολίτευση να πείσει, έμπρακτα, ότι μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματα που ταλάνισαν την χώρα, οδηγώντας την πλησίστια στην χρεοκοπία.
*Ο Παναγιώτης Καρκατσούλης είναι Δρ. στο Ινστιτούτο Έρευνας Ρυθμιστικών Πολιτικών.
Φωτογραφία: intime.news
