Του Γιάννη Σιδέρη
Ο πρόσφατος εμφύλιος καυγάς των Νίκου Φίλη και Νίκου Παππά δεν είναι θέμα αρχών για τα (μη) αξιόπιστα μάτια της ΕΡΤ. Απλώς επιβεβαιώνει την παμπάλαια αρχή: Όταν το στράτευμα ηττάται, επικρατεί ο νόμος του «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Και για να σωθείς, για να βγεις αλώβητος και ενισχυμένος την επόμενη ημέρα, πιάνεις τα καλύτερα μετερίζια δίπλα στους πλέον φιλικούς συμμαχητές.
Να υπενθυμίσουμε ότι ο κ. Φίλης είχε δηλώσει προ ημερών πως στην ΕΡΤ «λειτουργεί μια παραδιοίκηση» (δεν έχει άδικο αλλά αργά θυμήθηκε να το καταγγείλει) και ο πολιτικός προϊστάμενος του καναλιού Νίκος Παππάς του καταλόγισε ότι οι απόψεις του ταυτίζονται με αυτές του Κ. Μητσοτάκη!
Σκληρές εκφράσεις μεταξύ συντρόφων!.Θυμίζουν τα περίφημα «συντροφικά μαχαιρώματα» που είχε καθιερώσει στο πολιτικό λεξιλόγιο η Βάσω Παπανδρέου. Όμως στο τότε ΠΑΣΟΚ της παρακμής, ουδείς θα χρέωνε Πασόκο σύντροφό του στον τότε Μητσοτάκη. Οι έχοντες εντρυφήσει πάντως στην ιστορία της αριστεράς, δεν ξαφνιάζονται. Οι εμφύλιοι στον χώρο της ήταν πάντα ανελέητοι, και στους σκληρούς καιρούς αιματηροί. Τώρα τουλάχιστον διεξάγονται αναίμακτοι στα media.
Αν κανείς παραμερίσει την κουρτίνα και διερευνήσει τα εσωτερικά στρατόπεδα, θα διαπιστώσει ότι αυτά έχουν συμπτυχθεί σε διάταξη μάχης ενόψει της Κεντρικής Επιτροπής που θα διεξαχθεί το επόμενο Σαββατοκύριακο και θα εκλέξει νέα Πολιτική Γραμματεία (η προηγούμενη ήταν πολυπληθής και ως εκ τούτου πλαδαρή). Θα κατανοήσει επίσης ο Νίκος Φίλης που πρώτος ήρξατο, δεν χτυπάει τον Νίκο Παππά ως πρόσωπο, αλλά μέσω αυτού τον Αλέξη Τσίπρα (αν δεν επρόκειτο για τον πρωθυπουργό της χώρας θα χρησιμοποιούσαμε τη γνωστή λαϊκή έκφραση ότι… χτυπάει το σαμάρι..) .
Η διαμάχη δεν είναι επί προσωπικού. Τροφοδοτείται από την «αγωνία» για την αγκίστρωση στην κομματική εξουσία κατά τη μετακυβερνητική πορεία του κόμματος . Ο Φίλης και οι περίφημοι «53», θεωρητικώς αριστεροί αλλά εν πράξει άσφαιροι (καθότι ψήφισαν όλα τα μνημονιακά μέτρα), αντιτίθενται στη επιλογή Τσίπρα να κλίνει το κόμμα επί δεξιά. Αποστρέφονται τη μετατόπιση του κόμματος στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, εν αντιθέσει με τους «προεδρικούς και την «Πλατφόρμα 2010» (μεταξύ των οποίων Παπαδημούλης, Δούρου, Μπαλάφας ), που θέλγονται από τη μετατόπιση προς τον ήπιο αυτό χώρο, αφού θα είναι όχημα για την εσαεί συμμετοχή τους στην εξουσία (την εξουσία ουδείς εμίσησε).
Με την επιθετική κίνησή του ο Φίλης, απλώνει δίχτυα στην αριστερή πτέρυγα των «53», επιχειρεί να υπερκεράσει τον άτυπο αρχηγό της Ευκλείδη Τσακαλώτο (γι αυτό και σε ανύποπτο χρόνο τον έχει χαρακτηρίσει ως τον «πιο επιτυχημένο μνημονιακό υπουργό», τον Γραμματέα του κόμματος Πάνο Σκουρλέτη, αλλά και τους υπόλοιπους αστέρες της αριστερής πτέρυγας. Διαθέτει άλλωστε την αριστερή καλή μαρτυρία. Κατοχυρώθηκε ως η συνείδηση της παράταξης, επειδή έδειξε «σθένος» και συγκρούστηκε με την Εκκλησία - κάτι που για την συγκεκριμένη πτέρυγα αποτελεί φετίχ.
Επέλεξε τον Ν. Παππά ως προνομιακό αντίπαλο γιατί είναι ο ιδανικός τρωτός αντίπαλος, δεδομένου ότι συγκεντρώνει στοιχεία σφαιρικής αντιπάθειας, λόγω του ότι: Είναι εκ νέου παρά τω πρωθυπουργώ, άρα αντλεί αύξουσα δύναμη από αυτόν. Προΐσταται της ΕΡΤ, η οποία παρ'' όλη την κομματική στράτευσή της, δεν ελκύει την συμπάθεια όλων των Συριζαίων.
Κυρίως όμως είναι ο διαπρύσιος κήρυκας της σοσιαλδημοκρατικής στροφής του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικό είναι ότι στην επέτειο του ΠΑΣΟΚ την 3η Σεπτέμβρη, δήλωσε «σήμερα γιορτάζει η δημοκρατική Ελλάδα» - για να εισπράξει την μήνιν των «53» οι οποίοι φρόντισαν μέσω της ιστοσελίδας του διαμηνύσουν ότι αυτοί δεν γιόρταζαν!
Παράλληλα ο Φίλης είναι προσηνής προς τον Παναγιώτη Λαφαζάνη και την ομάδα του, κάτι που ισχύει και για την πλειοψηφία του οργανωμένου ΣΥΡΙΖΑ. Τα μέλη του νιώθουν ενοχικά απέναντι στον Παναγιώτη. Κράτησε όρθιες τις σημαίες όταν αυτοί κιότεψαν, κι αυτό του το πιστώνουν.
Ένας επί μέρους θύλακας δύναμης του Φίλη είναι η κομματική εφημερίδα Αυγή, λόγω του ότι ήταν επί χρόνια διευθυντής της. Από ό,τι δείχνει η κυκλοφορία της, πρόκειται για φύλλο που αφήνει αδιάφορους τους Συριζαίους ψηφοφόρους, αλλά στον μικρόκοσμο του κομματικού «απαράτ» οι φράξιες ερίζουν για τον έλεγχό της με στόχο την επόμενη ημέρα – γι αυτό άλλωστε υπήρξαν και αλλαγές διευθυντικών στελεχών, που ήταν άσχετες με την επάρκειά των.
Πέραν όμως του Φίλη που αποτελεί το κύριο μέτωπο προς ώρας, μικροί εμφύλιοι σπαράσσουν το κυβερνητικό στρατόπεδο με επίδικο την πρόσκαιρη αλλά και την αυριανή δυναμική. Ο Νίκος Παππάς έχει μέτωπο και με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο, ο οποίος ως κυβερνητικός εκπρόσωπος αντλεί δύναμη από τον Πρωθυπουργό αλλά και αναγνωρισιμότητα από την θεσμική του θέση. Με τον κ. Τζανακόπουλο υποβόσκει κόντρα και του Διευθυντή του Γραφείου Τύπου το Πρωθυπουργού - και μουτζαχεντίν κατά των επικριτών της κυβέρνησης - Θανάση Καρτερού.
Αντίθεση εντός του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει φυσικά για τους Πασόκους επήλυδες, Σπίρτζη, Κουρουμπλή, Κοτσακά κ.α. (παρότι σε κυβερνητικό –διοικητικό επίπεδο είναι οι πιο πετυχημένοι) όπως και για τον Γιώργο Χουλιαράκη. Το προφίλ του τελευταίου είναι αρκούντως εκσυγχρονιστικό (και για τους πούρους Συριζαίους εντόνως μνημονιακό) ώστε με χιουμοριστική κακεντρέχεια να λένε ότι θα ταίριαζε σε μια εκσυγχρονιστική κυβέρνηση Σημίτη (εδώ υπάρχει κάτι το άηθες: Ψηφίζουν οι αριστεροί του ΣΥΡΙΖΑ μνημόνια, αλλά επιτίθενται και απαξιώνουν αυτούς που τα υλοποιούν!).
Παραπλήσια στον Χουλιαράκη τοποθετούν και τον Στέργιο Πιτσιόρλα. Παλιός τους σύντροφος αλλά έχοντας ξεφύγει από τη κρατικοδίαιτη ιδιότητα που χαρακτηρίζει πολλά στελέχη του ανωτέρου στελεχιακού δυναμικού του ΣΥΡΙΖΑ, καθίσταται «ύποπτος» ως ευνοών την σύμπραξη με τις δυνάμεις της Κεντροαριστεράς. Ετσι ερμηνεύουν άλλωστε και κάποιες συναντήσεις του σε ταβέρνα του Παγκρατίου με παλιούς του συντρόφους οι οποίοι βρέθηκαν σε άλλους χώρους, αλλά είναι δεκτικοί στην συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με την Κεντροαριστερά.
Υπάρχουν και άλλες δευτερεύουσες αντιμαχίες, μερικές εκ των οποίων ερμηνεύονται ως έχουσες προσωπικά χαρακτηριστικά. Ενδεικτική η πρόσφατη εκκωφαντική αντιπαράθεση των δύο υπουργών, Κοτζιά και Καμμένου. Θεωρείται ότι άπτεται μάλλον της ανάγκης για τη δημιουργία εντυπώσεων, και ως απόρροια του εγωκεντρικού τους χαρακτήρα. Και όπως λένε στον ΣΥΡΙΖΑ, αν τους έβαζες μαζί σε ένα δωμάτιο… θα σφάζονταν γιατί… είναι αυτοί που είναι!
Δεν παύουν όμως και αυτοί να θρυμματίζουν την εικόνα της κυβέρνησης.
Φωτογραφία intime news
