«Δεν είμαστε Φαρ Ουέστ» ή μήπως γινόμαστε;

«Δεν είμαστε Φαρ Ουέστ» ή μήπως γινόμαστε;

Του Τάσου Ευαγγελίου

Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας, μόλις την προηγούμενη εβδομάδα, λίγες, ελάχιστες ημέρες πριν, με αφορμή την υπόθεση του 88χρονου, ο οποίος πυροβόλησε τους ληστές που μπήκαν σπίτι του,... ξεσπάθωσε με δηλώσεις του επικρίνοντας τον ιδιοκτήτη του σπιτιού που αμύνθηκε με τη χρήση όπλου.

«Δεν μπορεί ο κάθε πολίτης να κατέχει και να κάνει χρήση όπλου απλά γιατί βρέθηκε σε δύσκολη θέση. Πρέπει να εφαρμόζονται οι νόμοι», είχε δηλώσει και είχε δίκαιο ως προς το γεγονός ότι δεν μπορούμε όλοι να πάρουμε τα όπλα και να αρχίσουμε να κυνηγάμε ο ένας τον άλλο.

Όμως ο 88χρονος δεν πήρε το όπλο και βγήκε στο δρόμο να πυροβολεί ή να κυνηγά τους δύο ληστές. Ξύπνησε και είδε δύο ξένους μέσα στο σπίτι του. Και αντέδρασε. Κακώς κατά τον κ. Τόσκα και την ΕΛ.ΑΣ. που προτείνει να κάνουμε ότι κοιμόμαστε και να μην αντιδράσουμε. Για να μην γίνουμε Φαρ Ουέστ.

Ξημερώματα μια είδηση ήρθε και έπεσε πάνω στο υπουργείο... Προστασίας του Πολίτη. Ένας 52χρονος χτυπήθηκε με δύο σφαίρες στην πλάτη. Μέσα στο σπίτι του. Από ενόπλους δράστες. Από κάποιους που εισέβαλαν εκτιμώντας ίσως ότι οι πολίτες θα ακούσουν τις προτάσεις της ΕΛΑΣ. και του κ. Τόσκα και δεν αντιδράσουν την περίπτωση που καταλάβουν ότι κάποιοι έχουν μπει στο σπίτι τους.

Διότι κακά τα ψέματα, όταν η ΕΛΑΣ και ο αρμόδιος υπουργός προτείνουν να μην αντιδρούν οι πολίτες όταν κάποιοι μπαίνουν για να κλέψουν, αυτό το ακούν και οι υποψήφιοι δράστες. Και εκτιμούν ίσως ότι δεν θα συναντήσουν αντίσταση. Πολύ, δε, περισσότερο μετά τη σύλληψη του 88χρονου.

Πέραν αυτού όμως ο 52χρονος χτυπήθηκε στην πλάτη. Μέσα στο σπίτι του παρουσία της συζύγου του και των παιδιών του. Αντιστάθηκε και αφού τον χτύπησαν στο κεφάλι τον πυροβόλησαν. Και τώρα χαροπαλεύει στο νοσοκομείο.

Στην περίπτωση του 88χρονου ο κ. Τόσκας είχε συνδέσει την αυτοάμυνα με την αυτοδικία και με τα περιστατικά που σημειώνονται στις ΗΠΑ στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Άσχετα, μεν, με τις εισβολές σε σπίτια που συμβαίνουν στην Ελλάδα αλλά τα συνέδεσε. Σε αυτή την περίπτωση προς το παρόν δεν έχει πάρει θέση.

Αλλά διατηρεί τη δική του θέση. Διατηρεί τη θέση του υπουργού ...Προστασίας του Πολίτη σε μια χώρα όπου η λεγόμενη μικροεγκληματικότητα, δυστυχώς πολλές φορές με δυσάρεστες επιπτώσεις έχει χτυπήσει ταβάνι. Αν δεν απατά η μνήμη το αναφέρουν τα ίδια τα στοιχεία της ΕΛΑΣ. Τα στοιχεία που εμφανίζουν αύξηση στις εισβολές ληστών σε κατοικίες καθώς και ληστειών στο δρόμο στα μικρά μαγαζιά κ.λπ.

Αλλά ο κ. Τόσκας στη θέση του. Ούτε σκέψη για παραίτηση. Ούτε σκέψη για ανάληψη ευθυνών. Διότι όταν παρεμβαίνεις όπως στην περίπτωση του 88χρονου οι ευθύνες της ηγεσίας της ΕΛΑΣ μεταφέρονται σε εσένα ως πολιτική ηγεσία. Που δίνεις τις κατευθύνσεις.

Που αφήνεις τον Ρουβίκωνα να δρα ανεξέλεγκτα, που επιτρέπεις τη δημιουργία και την εμπέδωση μιας κατάστασης ανομίας που δεν διώκεται. Που καθιστάς την ΕΛΑΣ... τροχονόμο της ανομίας και εμφανίζεσαι μόνο όταν πρέπει να κάνεις δηλώσεις και «αυστηρές» συστάσεις.

Είναι βέβαιο πως ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη αδυνατεί να κατανοήσει το πρόβλημα του... πολίτη. Με τον μεγάλο αριθμό αστυνομικών να τον φυλούν. Με τους αστυνομικούς να βρίσκονται έξω από το σπίτι και το γραφείο του. Με τη σιγουριά ότι κανείς δεν θα μπει σπίτι του και δεν θα χρειαστεί εκείνη τη στιγμή να αποφασίσει αν θα μπει μπροστά για να προστατέψει όχι την περιουσία του, αλλά τα παιδιά του.

Να αποφασίσει δηλαδή αν θα κάνει ότι κοιμάται, μαζί με την προσευχή του οι δράστες να είναι απλοί ληστές που θα πάρουν ότι βρουν μπροστά τους και δεν θα τον ξυπνήσουν να τον βασανίσουν για να τους πει που έχει τα λεφτά του, αν τελικά έχει. Να κάνει την προσευχή του να μην είναι αυτοί που βίαζαν επί 12 ώρες τη γυναίκα στο Περιστέρι.

Ουδείς υποστηρίζει τη λύση των όπλων. Ακόμη και εντός της οικίας του καθενός. Αυτό που υποστηρίζει ο μέσος Έλληνας είναι ένα. Να αναλάβει η πολιτεία τις ΕΥΘΥΝΕΣ της. Και να λάβει τα μέτρα που απαιτούνται για την καλύτερη φύλαξη πόλεων και χωριών. Ασφάλεια ζητούν οι πολίτες που ζουν στην Ελλάδα σήμερα και όχι χθες, στο μακρινό Φάρ Ουεστ.