Του Γιάννη Σιδέρη
Μας έχουν πάρει και λίγο στο ψιλό οι Τούρκοι, από τον αχό που σηκώνεται κάθε φορά που γίνεται μια δήλωση, και πολύ περισσότερο με την θηριώδη άσκηση που ξεκίνησε χθες, τη μεγαλύτερη στην ιστορία της χώρας. Λαμβάνουν μέρος 103 πολεμικά πλοία, κάθε είδους επιθετικά αεροσκάφη και ελικόπτερα, νέα όπλα, συσκευές ηλεκτρονικού πολέμου, ειδικές δυνάμεις, κλπ.
Ο Ερντογάν ήταν κυριαρχικός στη έναρξη, μίλησε για μια Τουρκία με ισχυρό στόλο που υπερασπίζεται τα δικαιώματά της στο Αιγαίο, τη Μαύρη Θάλασσα και την ανατολική Μεσόγειο. Το δούλεμα ωστόσο ήρθε από τον Τούρκο ναύαρχο Τζεμ Γκιουρντενίζ, ο οποίος χαρακτήρισε την άσκηση ως «μανιφέστο», και το αιτιολόγησε εξαιτίας του «πανικού που προκάλεσε στην Ελλάδα»!
Φυσικά ο «πανικός», δεν είναι πανικός, αλλά έκφραση αγανάκτησης για την τουρκική επιθετικότητα. Μόνο που στη χώρα μας συνοδεύεται πάντα από υψηλούς μηντιακούς και πολιτικούς τόνους. Είναι μάλλον οι υψηλοί τόνοι του αδύναμου που έχει δίκιο και δεν μπορεί να το επιβάλλει.
Η άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» ενσωματώνει περιοχές τις οποίες δεν απέδιδε η συνθήκη της Λωζάννης, και αποτελεί πρελούδιο των μελλοντικών διεκδικήσεων της γείτονος. Προσπαθεί παράλληλα με αυτή η Τουρκία να παρέμβει στο διεθνές σκηνικό και να υπενθυμίσει την χρησιμότητά της ή και τις δυνατότητές της.
Αποτελεί πεποίθηση για πολλούς στην Άγκυρα, ότι η διασάλευση των διεθνών σχέσεων μπορεί να οδηγήσει σε αποσταθεροποίηση αλλά και σε συγκρούσεις, εξ ου και προετοιμάζεται για κάθε ενδεχόμενο. Ταυτόχρονα όμως απευθύνεται και στους δυτικούς συμμάχους της, ώστε να υποδείξει ότι συνεχίζει να διαδραματίζει ρόλο στην περιοχή και ότι χωρίς αυτήν δε μπορούν να γίνουν διευθετήσεις.
Αυτόματα εγείρονται κάποια ζητήματα:
Οι στρατιωτικές δυνατότητες της Τουρκίας είναι οι πραγματικές όχι οι επικοινωνιακές!
Κατά την διάρκειά της άσκησης ενδέχεται να προκαλέσει την Ελλάδα με παραβιάσεις χωρικών υδάτων, με υπερπτήσεις σε νησιά και άλλες κινήσεις, προκειμένου να τεστάρει τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας ή και να δημιουργήσει ατμόσφαιρα απειλής (ήδη την πρώτη μέρα έγινε σωρεία παραβιάσεων εναέριου χώρου) .
Με τη άσκηση επίσης κάνει επίδειξη δύναμης όχι μόνο στην Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά και στο εσωτερικό της χώρας, έναντι των κεμαλιστών και των γκιουλενιστών, τροφοδοτώντας ταυτόχρονα και το εθνικιστικό κλίμα.
Στα ελληνοτουρκικά έχει αρχίσει σε επίπεδο υπουργών Άμυνας ένας διάλογος. Από την πορεία του θα φανεί εάν Τσίπρας - Ερντογάν συμφώνησαν σε ένα μορατόριουμ και αν αυτό μπορεί να λειτουργήσει, ή αν ήταν μια επίσκεψη του Πρωθυπουργού για το θεαθήναι.
Η στρατιωτική ισχύς
Οι επικλήσεις του Διεθνούς Δικαίου κανέναν δεν προφύλαξαν εάν ο ίδιος δεν μπορούσε να προφυλάξει εαυτόν.
Στις 9 Φεβρουαρίου παρουσία του Ερντογάν καθελκύστηκε για τον πρώτο δοκιμαστικό της πλου κορβέτα συλλογής πληροφοριών, τουρκικής κατασκευής και εφοδιασμένη με εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας, επίσης τουρκικής κατασκευής. Στην τελετή ο Ερντογάν είπε το αυτονόητο για κρατικές οντότητες: «Όσοι δεν έχουν παρουσία στο πεδίο, δεν μπορούν να εξασφαλίσουν θέση στο τραπέζι»!
Προστρέχοντας στους ειδικούς, βλέπουμε ότι είχε προϋπάρξει η παραγωγή αρμάτων μάχης, επιθετικών ελικοπτέρων, μη επανδρωμένων αεροσκαφών, εκπαιδευτικών αεροσκαφών, περιπολικών σκαφών για το πολεμικό ναυτικό, οχημάτων με προστασία από νάρκες, λέμβων ταχείας επέμβασης, πυραυλικών και αεροπορικών αμυντικών συστημάτων, και η εκτόξευση δορυφόρου (και αυτός τουρκικής κατασκευής από Τούρκους μηχανικούς, όχι ενοικίασης σαν …κάποιους άλλους).
Αυτός ο οργασμός έχει σαν αποτέλεσμα να αναβαθμίσει την επιχειρησιακή ικανότητα και οπλική αυτονομία της χώρας, μειώνοντας τις ανάγκες της σε εισαγωγές πολεμικού υλικού. Φυσικό είναι πλέον να δηλώνει η ηγεσία της ότι δεν θα υποχωρήσει στην αγορά των ρωσικών πυραύλων S400, ακόμη και στο ενδεχόμενο οι ΗΠΑ να αναστείλουν την παράδοση των αεροσκαφών F 35.
Στο αντίποδα η πολεμική βιομηχανία της Ελλάδας πνέει τα λοίσθια, φυτοζωεί αν δεν αργοπεθαίνει, σε μέγεθος περιφερειακής κρατικοδίαιτης βιοτεχνίας.
Αυτοί είμαστε, αυτό μας αξίζει.
ΥΓ. Και σε όποιους , φιλελεύθερους ή αριστερούς, ειρηνιστές, το κείμενο θεωρηθεί ως εξύμνηση του φετιχισμού της πολεμικής παραγωγής, υπενθυμίζουμε τη διαχρονική ρήση του Ιούλιου Καίσαρα: Si vis pacem, para bellum - «Αν θέλεις ειρήνη, προετοίμαζε πόλεμο».
